Στο ξεκίνημα της καινούργιας χρονιάς

Στο χάραμα της νέας χρονιάς, όλοι καταστρώνουν τα σχέδιά τους για το άμεσο και το μακρινό μέλλον. Οι περισσότεροι ξαναθυμούνται τα περασμένα χρόνια και διδάσκονται από τα σφάλματά τους, ώστε, χάρη στη διορατικότητά τους, κάθε εφ εξής προσπάθειά τους να στέφεται με επιτυχία αφενός και αφετέρου οι ίδιοι να μπορούν να ξεπερνούν όσο γίνεται πιο “ανώδυνα” τα καθημερινά εμπόδια και τις δυσκολίες της ζωής και να συνεργάζονται με τους συνανθρώπους τους υπέρ του κοινού καλού.
Δεν είναι λίγοι, όμως, και όσοι βαδίζουν, όπως βλέπουμε γύρωθέ μας, χωρίς αυτογνωσία και προγραμματισμό αφενός και αφετέρου με ασύνετη κομπορρημοσύνη, με μισάνθρωπη και αντίθεη υπεροψία και προτάσσοντας το ατομικό συμφέρον. Αυτοί, αν και φαινομενικά κάποτε μοιάζουν ευτυχισμένοι και πετυχημένοι, είναι, κυνηγοί συχνότατα όντες κάθε εφήμερου και ψεύτικου, καταδικασμένοι να οδεύουν στον όλεθρο ανεπιστρεπτί.
Με τέτοιες σκέψεις στο ξεκίνημα του καινούργιου έτους στο νου μου, άνοιξα την Αγία Γραφή και επέλεξα σήμερα να σας παρουσιάσω κάποια αποσπάσματα της “Παλαιάς Διαθήκης”. Αποσπάσματα, που επιτρέψτε μου να αφιερώσω στους γονείς μου, Ηρακλή και Σωτηρία Ορφανού, και των οποίων η βαθιά μελέτη τους και η επακόλουθη αυτής εφαρμογή όσων διαχρονικά διδάσκουν τους ανθρώπους θα μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο, πιο ανθρώπινο. Η μετάφρασή τους είναι από μένα τον ίδιο, σε απλή νεοελληνική γλώσσα.
«Να μην αδικήσεις κανέναν μισθωτό, φτωχό και πένητα από τ’ αδέλφια σου ή από τους ξένους σου που ζουν στη γη σου, μέσα στις πύλες σου. Την ίδια μέρα κιόλας, να του δίνεις την αμοιβή του, πριχού βασιλέψει ο ήλιος σ’ αυτόν, γιατί είναι φτωχός και όλες του οι ελπίδες βασίζονται στην αμοιβή του. Έτσι δε θα φωνάξει στον Κύριο σε βάρος σου και διαπράξεις αμαρτία» (Δευτερονόμιον, κεφάλαιο κδ’, 14 – 15).
«Και είπανε οι άντρες του Ισραήλ στον Γεδεών, Γίνετε άρχοντες σε μας και συ και ο γιος σου και ο γιος του γιου σου, αφού μας έσωσες από τα χέρια των Μαδιανιτών. Και ο Γεδεών τους αποκρίθηκε, Δε θέλω να γίνω άρχοντας σε σας ούτε εγώ, ούτε ο γιος μου θέλει να γίνει βασιλιάς σας. Ο Κύριος θα είναι ο άρχοντάς σας» (Κριταί, κεφ. η’, 22 – 23).
«Όποιος αγαπά τα χρήματα, δεν πρόκειται ποτέ να χορτάσει σωρεύοντας χρήμα, ούτε εκείνος που αγαπά την αφθονία δεν θα χορτάσει ποτέ όσα εισοδήματα κι αν μαζέψει. Όσο κι αν πληθύνουν τα αγαθά, άλλο τόσο θα αυξηθεί κι ο αριθμός όσων τα καταναλώνουν. Και ποιο θάναι το κέρδος σε όσους τα έχουν στην κατοχή τους, παρά μονάχα ότι θα τα βλέπουνε με τα μάτια τους; Ο ύπνος εκείνου που εργάζεται είναι γλυκύς, είτε λίγο φάει, είτε πολύ, ενώ η μανία του πλουσίου για χορτασμό δεν τον αφήνει να κοιμηθεί» (Εκκλησιαστής, κεφ. ε’, 10 – 12).
«Και ιδού τι θεωρώ εγώ αγαθό: Είναι καλό να τρώει κάποιος και να πίνει και ν’ απολαμβάνει τα αγαθά όλου του κόπου του, τον οποίο μοχθεί κάτω από τον ήλιο κατά το σύνολο των ημερών της ζωής του όσες τού χάρισε ο Θεός, γιατί αυτό είναι το μερίδιό του. Και σε όποιον άνθρωπο ο Θεός, αφού πλούτη και βιος του δώσει, και εξουσία του δίνει επ’ αυτών να τα καταναλώσει και να πάρει το μερίδιό του και να ευφραίνεται με την κούρασή του, αυτό είναι δώρο θεού, γιατί δε θα θυμάται επί πολύ τις ημέρες της ζωής του, επειδή ο Θεός με ευφροσύνη απαντά στην καρδιά του». (Εκκλησιαστής, κεφ. ε’, 18 – 20).
Και θα κλείσω με ένα απόσπασμα από τον “Μαλαχία” (κεφ. δ’, 1 – 3): «Ιδού, φτάνει η μέρα που θα καίει όπως ο κλίβανος. Κι όλοι οι περήφανοι και όλοι οι ασεβείς θα είναι σαν το άχυρο και η μέρα που καταφτάνει θα τους κατακάψει, όπως λέει ο Κύριος των Δυνάμεων, ώστε δε θα μείνει σ’ αυτούς ούτε ρίζα, ούτε κλαδί. Σε σας, όμως, που φοβάστε το όνομά μου, θα ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης, με γιατρειά στα φτερά του και θα ξεπροβάλετε και θα σκιρτήσετε σαν τα μοσχαράκια της φάτνης . Και θα συντρίψετε τους ασεβείς, γιατί αυτοί θάναι τέφρα κάτω από τα χνάρια των ποδιών σας την ημέρα που θα κάμω εγώ αυτό, λέει ο Κύριος των Δυνάμεων»…