Στον απόηχο από τα καλωσορίσματα τση καινούργιας χρονιάς

Πάει ο παλιός ο χρόνος! Και με χίλια καλωσορίσματα, υποδεχτήκαμε το καινούργιο. Απού αν και δε φαίνεται να ΄χει αποσκευές, εμείς τονέ φορτώνουμε με τσ’ ελπίδες και τα όνειρα μας για το καλύτερο αύριο. Ετσά ετελειώσανε κι οφέτος τα γλεντοκοπήματα απού κάνανε με τ’ αναβοσβήματα ντωνε τα πολύχρωμα λαμπάκια και με τσ’ ανταύγειες τωνε τα πανέμορφα στολίδια στσοι στράτες, τα σοκάκια και τσοι πλατείες. Απού ήτανε τα μοναδικά κιόλας, απού αγωνίζουντανε φιλότιμα, να δείξουνε πως τούτεσας οι γι ημέρες, δεν είναι σα τσ’ άλλες. Γιατί οι γι αθρώποι την ίδια ώρα ετρώγανε τα ευρωπαϊκά φαϊτά ντωνε κι εγροικούσανε απαλές μουσικές στσοι παλυάθρωπες αίθουσες των ρεβεγιόν, σιωπόντες.
Οι καμπάνες των εκκλησιών φαντάζομαι πως κάποιους θα τσ’ ενοχλήσανε, γιατί πιθανόν χτυπήσανε την ώρα που τσ’ έπαιρνε ο γλυκός πρωινός ύπνος, μετά την ολονύχτια εορταστική κρασοκατάνυξη. Για τσ’ αστρόλογους εδά και πειραχτήρια καλικάτζαρους, απού πιλατεύανε τα περασμένα χρόνια τσοι νοικοκεράδες και μαγαρίζανε τον κακοστεφεμένα φαϊτά, γη τσοι ξετρουλιαστές πιατέλες με τα χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα. Δε κατέω βέβαια ανέ συνεχίζουνε ν’ ανεβοκατεβαίνουνε, όπως το παλιό καιρό από τα τάρταρα τση γης, τούτεσες τσ’ Άγιες Μέρες. Μιας κι αλλάξανε οι καιροί κι ο τεχνικός πολιτισμός κατάργησε τσοι καμινάδες και δεν έχουνε από πού να μπαινοβγαίνουνε και να κάνουνε τσοι διαολιές τωνε, οι γρουσούζηδες. Κι ακόμη, όπως έχομε γράψει κι άλλες φορές, οι νοικοκεράδες τούτουνε του καιρού δε μαγεροτσικαλίζουνε, μουδέ καταπιάνονται με τη χριστουγεννιάτικη ζαχαροπλαστική. Γι’ αυτό και νάρθουνε απομένουνε άπραγοι, γιατί δεν έχουνε ποιους να πιλατεύουνε. Ύστερα δα, κι αν ήρθανε και τουτηνέ τη χρονιά και δε τσοι πήραμε χαμπάρι, οι παπάδες με τσ’ αγιαστούρες τωνε οπροχθές στσοι ξαποστείλανε και πάλι απόκεια πούρθανε.
Μα όπως κι αν είναι τα πράγματα οι καιροί αλλάξανε, νέα ήθη και καινούργιες συνήθειες παίρνουνε θέση στο τρόπο ζωής των αθρώπω. Γι’ αυτό και τούτηνε τη χρονιά επεράσανε οι πάλαι ποτέ “οικογενειακές εορτές” γη “χρονιάρες μέρες” με νέες μοντέρνες συμπεριφορές που μπορεί να μην έχουνε τη ζεστασιά και την ομορφιά αυτώνω απού εμείς οι παλιοί εκατέχαμε. Αλλά έχουνε τη σφραγίδα του νέου και πολιτιστικά ανεβασμένου. Κι ετσά επεράσανε όπως επεράσανε οι γι εορτές, οι πανηγυρισμοί και τα καλωσορίσματα τση καινούργιας χρονιάς.
Κι εδά με το καινούργιο και ελπιδοφόρο χρόνο να βαστά τα χαλινάρια, προχωρούμε μ’ αισιοδοξία στην ετησία καινούργια διαδρομή. Καλή χρόνια το λοιπός συνάθρωποι μου. Μα πώς να ΄ναι “καλή” η χρονιά! Αναρωθιούμαι τσ’ ώρες τση περισυλλογής και τση περίσκεψης. Όταν στσοι θρόνους τσ’ εξουσίας απού κουμαντάρουνε τη ζωή μας είναι θρονιασμένοι, όι μόνο οι γι ίδιοι αθρώποι, αλλά απομένουνε κι αμετανόητοι. Πώς να σταματήσουνε οι πόλεμοι; οι γι αδικίες; κι η κυριαρχία του παντοδύναμου παρά απού δυναμικά κι ανεξέλεχτα κατεδαφίζει κι ερημώνει τσ’ αθρώπινες κοινωνίες από τσ’ ηθικές αξίες; Απού απογυμνώνουνε τσ’ αθρώπινες υπάρξεις από τσ’ αρετές απού κάνουνε τσ’ αθρώπους αθρώπους. Από το χρόνο θα περιμένομε να σταματήσουνε τούτεσας οι κακομοιριές, απού ΄ναι επιφορτισμένες με την αρμονική κίνηση του σύμπαντος, γη από τσ’ υποκριτικούς λόγους απού γροικούμε από τσοι πολιτικές ηγεσίες, γη τσοι νουθεσίες από τση ηγέτες τσ’ εκκλησίας!
Είναι καιρός να καταλάβουν ούλοι απού ασκούνε κάποια εξουσία πως λόγια χωρίς έργα δε φέρνουνε αποτέλεσμα. Πυρά σβήνουνε και χάνονται σα τσοι πασίγνωστες σαπουνόφουσκες. Γιατί κι ο ταπεινός και άσημος λαός έχει και γνώμη και γνώση, και γροικά, και θωρεί, όπως κι ούλους τσ’ άλλους, απού βαστούνε στα χέρια ντωνε τα χαλινάρια κάποιας εξουσίας. Άλλο ΄κεινο πως δε γροικάτε η φωνή ντωνε, γιατί τη γκρούβει η γη ασημότητα ντωνε. Γι’ αυτό και χρειάζεται από ούλους απού ηγούνται εξουσιών, ειλικρίνεια και καθαρές κουβέντες. Γιατί οι μεσοβέζικες λύσεις και τα κρυφοπαιγνίδια σκανταλίζουνε κι ο Απόστολος Παύλος είπε «Ου μη φάγω κρέας εις τον αιώνα ινά μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω».
Κι ας αφήσομε επιτέλους τη γλώσσα τσ’ υποκρισίας και τσ’ ανειλικρίνειας και να δούμε τούτηνε τη καινούργια χρονιά κατάματα. Ούλες οι μπόμπες σκοτώνουνε κι αμάχους και παιδιά, την αγριότητα, το θανατικό και τον πανικό απού σκορπούνε τα γνώρισα από τη παιδική μου ηλικία από τσοι σπήλιους απού εμέναμε για να γλιτώσουμε από τη κακιά ντωνε. Και δεν υπάρχει πόλεμος απού γίνεται για την ειρήνη. Τα εφόδια για την ειρήνη είναι η λογική, η ειλικρίνεια, η καλή πρόθεση κι ο σεβασμός προς την αθρωπότητα. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού. Ο δε σεβασμός των αθρώπω είναι αρετή απού προδίδει ευγενική διάθεση γι’ αυτό κι ο ευγενέστερος τον αποδίδει πρώτος. Είτε είσαι ταπεινός και άσημος, είτε κραταιός και δίκαιος. Δεν είναι προνόμιο των μεν κι υποχρέωση των δε, αλλά είναι αμοιβαίος Θεέ μου!
Φύλαε το νου μας και καθοδήγα μας για τη καλή ντου χρήση.
Καλή κι ευλοημένη χρονιά αναγνώστριες κι αναγνώστες μου κι αναζήτηχτοι.