«Από χώρα σε χώρα διαβαίνω/ Στις κορφές και στους κάμπους γυρνώ./ Στρατόκοπος είμαι κι όλο περπατώ/ ζητώντας με λαχτάρα κάτι για να ‘βρω./ Την πατρίδα μου ζητώ.// Τα πέλαγα μακρυά ξαγναντεύω/ και τ’ άστρα στα ήσυχα βράδια/ κάθομαι και ρωτώ/ κι όποιον διαβάτη που μπορεί να ξέρει/ Την πατρίδα μου ζητώ.// Από σκέψη σε σκέψη ο στοχασμός μου πλανιέται/ κι ανήσυχη η νοσταλγία στην καρδιά μου φωλιάζει/ Το μίσος με πληγώνει/ κι η αγάπη μου λέει τον δρόμο να σταματώ,/ μα φεύγω και πάντα ξετρέχω/ Την πατρίδα μου ζητώ.// Από χώρα σε χώρα διαβαίνω/ κι από πατρίδα σε πατρίδα/ της ψυχής μου την πατρίδα αναζητώ./ Σπλαχνίσου Κύριε, τον στρατοκόπο/ και φτάσε με, στη χώρα που ρωτώ». Από το βιβλίο « Απλές Ωδές» του μακαριστού μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη (εκδ. “ΕΡΕΙΣΜΑ”, Χανιά 2014, επιμέλεια: Σταμ. Απ. Αποστολάκη).
«Κορώνα και στεφάνι, λοιπόν, ο Αποκόρωνας και γύρω γύρω στις άκρες του τσιτωμένα σαν νεραντζανθοί τα χωριά του. Μεγάλα Χωράφια, Στύλος, Πρόβαρμα, Μαχαιροί, Χιλιομουδού, Ραμνή, Καρές, Μελιδόνι, Πεμόνια, Φρε, Τζιτζιφές. Κι από το ανατολικό κλωνάρι του στεφανιού: Το Κόκκινο Χωριό, το Γαβαλοχώρι, ο Τσιβαράς, οι Κεφαλάδες, τα Καλαμίτσια, τα Κουρνοπατήματα, ο Αλίκαμπος, ο Μπρόσνερος, ο Βαφές. Γύρω – γύρω τούτα τα χωριουδάκια και στη μέση τα κεφαλοχώρια του Αποκορώνου. Ο Βάμος, οι Καλύβες, οι Βρύσσες, οι Αρμένοι, το Νιο Χωριό, η Κάινα, το Νίππος, τα Νεροπαϊδόχωρα… Και στα χωριά αυτά να κατοικούνε άνθρωποι και Άγιοι… οι Αποκορωνιώτες. Στη μέση του χωριού η Εκκλησία με τον αυλόγυρο και το καμπαναριό της, που ξεχωρίζει ψηλότερα από τα σπίτια για να δείχνει τον ουρανό»… Από το βιβλίο «Των γονικών μου Γη ιερή και πώς να σε ξεχάσω», του Παππού (Έκδοση Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, Χανιά 2015, με επιμέλεια του Σταμ. Απ. Αποστολάκη).
«Κατεβαίνει την σκάλα/ που ενώνει τον ουρανό με την γη/ ο Παππούς την ανεβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος./ Συνήθεια πια/ η συνάντησή των,/ “επί του ηλίου δύσιν,”/ για να ψάλλουν μαζί/ “το φως ιλαρόν”/ και να πούνε τα νέα των.// Ν’ αργήσει η ώρα που θα βρεθούνε για πάντα μαζί./ Μόνο αυτό ζητά ο Παππούς/ από τον Θεό-/ περισσεύουν οι ανάγκες/ των ζώντων». Το ποίημα του γράφοντος «Των Ειρηναίων» από την ποιητική συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού» (έκδοση Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” και “Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά 2020). Παππούς, ο μακαριστός μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης (1911-2013). Ο άλλος Ειρηναίος είναι ο από Κυδωνίας και Αποκορώνου πρώην Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης, που υπήρξε μαθητής του, που εφησυχάζει, λόγω υγείας.
Στον απόηχο των φετινών «Ειρηναίων», που έγιναν για 16η συνεχή χρονιά στο χωριό του Παππού, το Νεροχώρι Αποκορώνου, με διοργανωτές, το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία”, – Δήμο Αποκορώνου, την Ομοσπονδία Σωματείων Αποκορώνου Αττικής και τον Σύλλογο Αττικής των Αγίων Πάντων του Παϊδοχωρίου και Νεροχωρίου, με κεντρικό ομιλητή τον ανιψιό του Θεολόγο καθηγητή Μιχάλη Γαλανάκη, με θέμα «Το μήνυμα της ειρήνης στο έργο του Ειρηναίου Γαλανάκη» και στην οποία έγιναν βραβεύσεις προσωπικοτήτων για την πολυσχιδή προσφορά τους στον τόπο (βλ. ρεπορτάζ “Χ.ν.”, Τετάρτη 24.8.22) οι σημερινές Στάσεις. Άξιοι πολλών συγχαρητηρίων οι διοργανωτές, οι εκπρόσωποι των οποίων, με πρώτο τον συντονιστή της εκδήλωσης Σταύρο Νικηφοράκη, την αναγκαιότητα για τη συνέχιση των «Ειρηναίων» επεσήμαναν. Πάντα εκεί, ωσεί παρών στην πλατεία του, στην πρώτη και μεγαλύτερη απ’ τις πολλές πλατείες της επίγειας παρουσίας του ο Άγιος στη λαϊκή συνείδηση Ειρηναίος Γαλανάκης ο Χριστιανός!
Και… στα πεταχτά
Στον αγαπημένο των πολλών και για πολλούς λόγους Άγιο Φανούριο (στο 27ο χλμ. Χανίων – Ρεθύμνης το εκκλησάκι του) οδηγούν σήμερα κι αύριο, παραμονή και ημέρα της Χάρης του, όλοι οι δρόμοι. Να πάω πορπατηχτός εκεί, όπως το κάνουν χρόνια τώρα, εκατοντάδες προσκυνητές, ονειρεύομαι…
«Δεν είν’ ο δρόμος κτήμα μας, φίλοι μου στοχαστείτε/ με προσοχή και σύνεση, πάντα να οδηγείτε.// Παρκάρουνε παράνομα όλοι στον δρόμο τρέχουν/ οι Κρητικοί οι οδηγοί καθόλου δεν προσέχουν./ Θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο π’ οδηγούμε/ τον Οδικό τον Κώδικα όλοι να σεβαστούμε». Μαθήματα Κυκλοφοριακής Ευθύνης από τη μαντιναδολόγο μας την Νεκταρία Θεοδωρορογλάκη σήμερα.
«Το πέρασμα στη ζωή μου», ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε ο γνωστός εκ Φρε ορμώμενος ευπατρίδης Χανιώτης γιατρός με πολυποίκιλη δραστηριότητα Δρ Εμμανουήλ Μιχαήλ Παπαδάκης. Και σαν να ήταν μυθιστόρημα το διάβασα με το που έφτασε στα χέρια μου, αφού έμεινα αρκετά στο εξώφυλλο που το κοσμεί μια υπέροχη αεροφωτογραφία με τον Φρε. Ν’ αναφερθώ σ’ αυτό σε προσεχείς «Στάσεις» η πρόθεσή μου…
