Είναι αλήθεια ότι τους τελευταίους μήνες στα Χανιά τουλάχιστον κερδίσαμε μια ντουζίνα λαμαρίνες.
Λαμαρίνες έξω από τη Δημοτική Αγορά, λαμαρίνες στον Δημοτικό Kήπο και ένας έμπειρος αυτοδιοικητικός τόλμησε να αναφωνήσει «όχι άλλο κάρβουνο».
Δεν πείθομαι επ’ ουδενί λόγω και τρόπω ότι οι εργασίες στα δύο εμβληματικά σημεία των Χανίων προχωρούν με τους αναμενόμενους ρυθμούς, ούτε πείθομαι ότι η πολιτική αισθητική της λαμαρίνας, μπορεί με κάποιον ουσιαστικό τρόπο να αναβαθμίσει την κοινά βιωμένη μας αντίληψη, για τον πολιτικό χώρο – χρόνο, όπως αυτό εξελίσσεται στα Χανιά.
Μέσα από τις λαμαρίνες μόνον οι ντετέκτιβ γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει ή τι δεν συμβαίνει, αφού έχω την εντύπωση ότι ζω μια οφθαλμαπάτη στα Χανιά.
Πονάει η ψυχή μου με τόση λαμαρίνα «τώρα που πάγωσε και η τσιμινιέρα».
Η Δημοτική Αρχή των Χανίων -με εσχατολογικές κρίσεις- μας έχει πείσει ότι δεν πρέπει να τους εμπιστευόμαστε.
