Στον δρόμο προς τις… κάλπες

Κατά γενική ομολογία ήρεμα κυλούν πλέον οι προεκλογικές περίοδοι. Σε αντίθεση με άλλες εποχές, πλέον οι ψηφοφόροι που παρευρίσκονται σε προεκλογικές συγκεντρώσεις είναι λιγότεροι. Το είχαμε δει στις βουλευτικές εκλογές. Το είδαμε και τώρα, στις αυτοδιοικητικές.
Κάποτε οι πολιτικοί έβγαιναν στα… μπαλκόνια και από κάτω χιλιάδες λαού άκουγαν και χειροκροτούσαν. Ακόμα και εντάσεις είχαν καταγραφεί σε άλλες εποχές μεταξύ “οπαδών” αντίπαλων πολιτικών συνδυασμών.
Τώρα, οι εντάσεις έχουν μεταφερθεί στα… κοινωνικά δίκτυα, στο ψηφιακό σύμπαν που μας περιβάλλει.
Ωστόσο, οι πολίτες μπορεί να μην φανατίζονται στους δρόμους, έχουν όμως κρίση. Βλέπουν και κρίνουν. Βλέπουν τι έγινε και τι δεν έγινε. Παρατηρούν αν άλλαξε η ποιότητα της ζωής τους.
Αν βελτιώθηκε η καθημερινότητά τους. Και βελτίωση της καθημερινότητας δεν σημαίνει μεγάλες μαρίνες και φαραωνικά έργα. Σημαίνει χώροι στάθμευσης για να πάψει η ταλαιπωρία του πάρκινγκ, σημαίνει καλούς δρόμους και άνετα και καθαρά πεζοδρόμια. Σημαίνει, ακόμη, μέτρα τα οποία θα δίνουν οικονομική ανάσα σε μια εποχή ακρίβειας, όπως μείωση τελών και απαλλαγές.
Σημαίνει ανοιχτοί δημόσιοι χώροι, πάρκα και περισσότερο πράσινο.
Σε κάθε περίπτωση την Κυριακή ψηφίζουμε. Και μετά την απομάκρυνση από την κάλπη… ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.