Κύριε διευθυντά,
η υλική κληρονομιά που αποκτούμε από τους συγγενείς μας συνήθως έχει αρκετούς φόρους και ίσως την αποποιούμαστε.
Η κληρονομιά όμως των αξιών της ζωής, της προσφοράς, της τιμής, της εργατικότητας, της αλληλεγγύης που δημιούργησε ο Β. Ιγγλεζάκης έχει μεγάλο βάρος για τα παιδιά του και εμάς τα ανίψια του.
Θείε μας, παππού μας, κληρονόμησες και εσύ από τους παππούδες σου και τους γονείς σου τέτοιες αξίες, που είναι τα θεμέλια που έστησες στη ζωή σου για να προχωρήσεις σωστά και να αναδειχθείς στην κοινωνία που ζεις και το πέτυχες τέλεια.
Κατά τον ίδιο τρόπο και εμείς τα παιδιά σου, ανίψια, εγγόνια, παίρνουμε τις συντεταγμένες τις δικές σου και νομίζω ότι θα επιτύχουμε κάτι όμοιο.
Σε τίμησαν οι δάσκαλοι των Χανίων και όχι μόνο, γιατί γνωρίζουν την προσφορά σου σε όλα τα επίπεδα. Τους ευχαριστούμε όλοι μας από καρδιάς γιατί η τιμή αυτή στο πρόσωπό σου τιμά και εμάς. Η δημοκρατικότητά σου είναι γνωστή σ’ όλους και η προσφορά σου στο χωριό σου Ζυμβραγού που άφησες τ’ αποτύπωμά σου.
Δεν μπορώ να μην πω για την αμέριστη αγάπη που έχεις και είχες πάντα με τ’ αδέρφια σου. Δεν ανταλλάξατε ποτέ μια πικρή κουβέντα μεταξύ σας, αλλά μόνο λόγια αγάπης. Η αγάπη σου θείε μου με τον πατέρα μου Γιώργη Ιγγλεζάκη, αδερφό σου αγαπημένο, ήταν τόσο υποδειγματική που με στιγμάτισε στη ζωή μου, και αποτέλεσε μια αξία που θέλησα να μεταδώσω στα παιδιά μου.
Με παρακαταθήκη μεγάλη στη ζωή μας την ιστορία σου, τη δημοκρατικότητά σου και την αντίστασή σου στο κατεστημένο, τις αξίες που έδωσες και σημάδεψες την πορεία σου μα και τη δική μας πορεία, αισθανόμαστε μεγάλη περηφάνια.
Για τους πάνω λόγους σου αφιερώνω τρία ριζίτικα τραγούδια που σου πρέπουν και μια μαντινάδα που σημαδεύουν και την πορεία μου στη ζωή, των παιδιών μου και των εγγονιών μου.
Γροικάτε ίντα παράγγελνε γεις φρόνιμος του γιου του:
– Γιε μου κι αν πας στο καπηλειό και βρεις τσι χαροκόπους
ντήρα διαντήρα το σκαμνί τη τάβλα να καθίζεις
με το καλιά σου κάθιζε και νηστικός σηκώνου
το φρόνιμο ατίμαζε το κουζουλό χαιρέτα
να σε τιμούν οι γι άρχοντες να σε παινά ο κόσμος.
Καμάρι πάνε τα οζά στολή πάνε κι οι γ’ αίγες
μα πλια στολή είναι οι γι εδικοί όντε συμπορπατούνε
περίττου να ‘ναι κι αδερφοί γη ναν’ πρωτοξαδέρφοι
γη νά ’ναι μπάρμπας κι ανιψιός.
Μυρίζουν οι βασιλικοί μυρίζουν κι οι βασάρμοι
μα σα μυρίζει ο φρόνιμος βασάρμια δεν μυρίζουν,
βασάρμια ουδέ βασιλικοί μούδε καρεφυλλάτα.
Μυρίζει εκειά που πορπατεί, μυρίζει εκειά που στέκει
μυρίζει εκειά που κάθεται.
Και η μαντινάδα:
Χαλάλι σου Βασιλικέ όσο νερό κι αν πίνεις
γιατί το κάνεις άρωμα και πάλι μου το δίνεις.
Σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία
Γιάννης – Γωγώ Ιγγλεζάκης
Γιώργος – Ιφιγένεια
και οι μικροί Γιαννάκης και Σταύρος
