Στον καιρό του νάρκισσου

Η εποχή µας θα µπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα ο καιρός του νάρκισσου. Πιθανόν να ήταν πάντα έτσι, απλά τώρα να φαίνεται περισσότερο.
Είναι τα µέσα ενηµέρωσης που είναι πολλά, τα κινητά µας τηλέφωνα που βγάζουν ωραίες φωτογραφίες, τα social media που τρέφουν τη µαταιοδοξία καθενός που σε απόγνωση ζητά όλο και µεγαλύτερη επιβεβαίωση.
Πίσω από όλο αυτό κρύβεται η ανασφάλεια µιας ολόκληρης κοινωνίας, που πιστεύει ότι όλο το παιχνίδι παίζεται στις εντυπώσεις. Στα λίγα λεπτά δηµοσιότητας µέχρι να περάσουµε στην επόµενη είδηση.
Έχουµε όλοι γίνει σταρ, πρωταγωνιστώντας στο µικροκόσµό µας. Θεές και θεοί αναθρεµµένοι από τα γεννοφάσκια µας να κάνουµε ό,τι µπορούµε για να κεντρίσουµε το ενδιαφέρον και να στρέψουµε κατά πάνω µας την προσοχή.
Πίσω από τα αυτοπορτρέτα του καθενός και της καθεµιάς που αναζητά το ενδιαφέρον, κρύβεται µια ατέλειωτη απόγνωση. Μια τάση προς την εσωστρέφεια µέσω της εξωστρέφειας.
Ίσως πάλι να φταίει ότι έχουµε χρόνο. Πολύ χρόνο στη διάθεσή µας και δεν ξέρουµε πώς να τον ξοδέψουµε.
Αλλιώς δεν εξηγείται εύκολα τόση υπερέκθεση και τόση διάθεση για αµπελοφιλοσοφία από ανθρώπους που δεν είναι επαγγελµατίες γραφιάδες και δε βγάζουν µεροκάµατο µε την εµφάνισή τους.