«Οσοι κι αν είστε Χριστιανοί στην τάβλα καθισμένοι/ ούλοι να τραγουδήσετε να φάτε και να πιείτε/ κι ο χάρος μπέμπει γράμματα κρυφά και δεν το λέει/ δάσκαλοι και γραμματικοί»… Να ακούς να τραγουδούν το ριζίτικο αυτό τραγούδι, τη βραδιά του ριζίτικου, στις 16 Αυγούστου στο κατ’ εξοχήν χωριό του ριζίτικου, στον Τζιτζιφέ τ’ Αποκόρωνα, οι ριζίτες του Καλλιτεχνικού Ομίλου “Ο Αποκόρωνας” με πρωτοτραγουδιστή τον Νικόλα τον Τζίγκουνα, και να ξεσταινέσαι. Δίνε μου θε μου, αυτιά να τους ακούω και μάτια να τους βλέπω. Σαν αγαθούς γίγαντες, ριζιμιά χαράκια της Μαδάρας. Η φωνή της Μαδάρας που αντροκαλεί τον Χάρο…
Γλυκό σαν το λάδι το αυγουστιάτικο αυτό βράδυ στην αυλή του πάλαι ποτέ Δημοτικού Σχολείου Τζιτζιφέ που στεγάζει (άγια η ώρα που αποφασίστηκε) τον Καλλιτεχνικό Ομιλο “Ο Αποκόρωνας” που μετρά 35 χρόνια διαρκούς παρουσίας στα πολιτισμικά πράγματα του Αποκόρωνα. Την επαύριο της Παναγίας, στον απόηχο του τραγουδιού της Τιμιωτέρας των Χερουβείμ και της ενδοξοτέρας πάντων των Σεραφείμ… Και τζι και τζι και τζι και τζι/ και ο Αποκόρωνας στον ίσκιο της Μαδάρας ζει! Καλώς εβρεθήκαμε στην εκδήλωση ετούτη για το ριζίτικο, μέρος της οποίας ήταν και η παρουσίαση της έκδοσης “Καλλιτεχνικός Ομιλος “Ο Αποκόρωνας: Πεπραγμένα 1983-1992” του εκ Νίππους ορμώμενου, πρώτου και για μια δεκαετία ιστορικού προέδρου του Λευτέρη Ι. Τσουράκη. Συν γυναιξί και τέκνοις οι Τζιτζιφιανοί, αλλά και πολλοί άλλοι Αποκορωνιώτες και φίλοι του Αποκόρωνα. Θεσμός η θερινή τούτη σύναξη, όπως επεσήμανε στην εισαγωγική ομιλία του ο τωρινός πρόεδρος του Ομίλου Μανόλης Νικολούδης.
Αρχοντοεπαρχία μου και Αποκόρωνά μου/ στον μπέτη μου ’σαι ζωγραφιά και ήλιος στην καρδιά μου. Και για λογαριασμό του Λευτέρη Τσουράκη είχα την αίσθηση πως άκουγα τούτη τη μαντινάδα του Φρεδιανού λυράρη Ανδρέα Λιλικάκη, ενώ περιδιάβαζα ξανά και ξανά στις διανθισμένες με πλούσιο φωτογραφικό υλικό 248 σελίδες τής περί ης ο λόγος έκδοσης για τις ανάγκες της παρουσίασης και ξαναζούσα όλα τα θαυμαστά που έγιναν, κάτω από τη σημαία του αποκορωνιώτικου εμείς, τη δεκαετία 1983-1992. Μα και για λογαριασμό όλων των άλλων που τα συνδημιούργησαν. Ιδιαίτερα των φευγάτων στον επουράνιο Αποκόρωνα και ξεχωριστά του Νεροχωριανού Δεσπότη του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη, του Χριστιανού. Και βέβαια των διατελεσάντων προέδρων του Ομίλου μετά τον Λευτέρη Τσουράκη του Μανόλη Βολουδάκη, του Πέτρου Πανηγυράκη, του Δημήτρη Τζιγκουνάκη, του Μανόλη Νικολούδη, του Γιάννη Παντερμάκη, του Γιώργου Μουσουράκη και πάλι του Μανόλη Νικολούδη… Η ίδια αίσθηση και κατά τη διάρκεια της ομιλίας αλλά και όλη την ώρα (έφυγα πριν αρχίσουν τα ριζίτικα λόγω μιας άλλης ανειλημένης υποχρέωσης) που έμεινα.
Τα μέλη της Ομάδας Ριζίτικου Ρεθύμνης του Παγκρήτιου Ομίλου Βρακοφόρων, ο Μανόλης Βανδουλάκης από το Νίππος, ο Γιώργος Πετρακάκης από τη Λιτσάρδα, ο Βλάσης Πατσουμαδάκης απ’ τον Τζιτζιφέ, ο Νεκτάριος Πατσουράκης απ’ τον Τζιτζιφέ, ο Ανδρέας Κριαράς απ’ την Ανώπολη, ο Γιώργος Ανιτσάκης από τη Ραμνή, ο Μανούσος Πατσουράκης από τον Τζιτζιφέ, ο Παύλος Στεφανάκης από τον Βάμο, ο Ανδρέας Γιαννικάκης από το Βαρύπετρο, ο Νικόλας Τζιγκουνάκης από τον Τζιτζιφέ και ο Παντελής Καπαρουδάκης απ’ το Νίππος, οι τραγουδιστές των ριζίτικων σύμφωνα με τα στοιχεία που μου έδωσε ο Μανόλης ο Νικολούδης.
«Δώσε εντολή, Αλέξανδρε, στον Νέαρχο τση Κρήτης/ να πρεμαζώξει τσ’ αρχηγούς τσοι Μακεδονομάχους τ’ άρματα να ζωστούσινε για τη Μακεδονία/ πάλι να κάμουν πόλεμο… οι στίχοι του (νεοριζίτικου) που τραγούδησε ο Παντελής όταν ήρθε η σειρά του, όπως μου τους υπαγόρευσε ο ίδιος.
“Σ’ ένα μεγάλο χάρακα πέρδικος κακαρίζει/ κι αντιλαλούνε τα γρεμνά και τ’ ουρανού ο θόλος!/ Κόρη ξαθή τονε γροικά και διπλαναστενάζει:/ Περδικοπούλα να ’μουνα το χώμα να σκαλίζω/ κι εγώ στο ριζοχάρακο». Ενα από τα “Λευκορείτικα” του αξέχαστου Νίκου Ψαρού, ο επίλογος στις σημερινές “Στάσεις”.
Να εξακολουθήσουν να “κακαρίζουν” οι “πέρδικοι” στον Τζιτζιφέ, τον Αύγουστο, η ευχή μου.
