Στους υπέροχους αθλητές στίβου

Ιεροφάντες, αθλητές, στην πιο αγνή Ιδέα
θρησκείας πανανθρώπινης, όλοι ιερωμένοι,
με σας, άξια η ζωή για υψηλά κι ωραία
παίρνει, γιατί μ’ ιδανικά είσαστε προικισμένοι.
Τα μίση εσείς σκορπίζετε, πολέμους καταργείτε
και με τα μαύρα κι άσπρα σας, της κάθε ράτσας χέρια
Ουράνιο τόξο φτιάχνετε νέο κι οικοδομείτε
μέγα ναό, κατάμεστο με ειρήνης περιστέρια.
Γιατί σε κόσμο όμορφο είστε ανεβασμένοι,
κόσμο τ’ αγνού, τ’ αληθινού, του ιδανικού, του ωραίου
που εκεί δεν ξεχωρίζουνε πρώτοι ή νικημένοι,
ίδια τιμή του νικητή, ίδια του τελευταίου.
Θεέ μου! Πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή μας,
αν η Μεγαλοσύνη σου θα μας ευεργετούσε,
να κατοικούσαν αθλητές μονάχα, εις τη Γη μας
κι Εκεχειρία γνήσια πάντοτε να κρατούσε!