«…σ’ έβγαζα για σεργιάνι… όμως μας χώρισ’ η ζωή νύχτα στου Μακρυγιάννη»
Μιχάλης Μπουρμπούλης
Η εκπομπή στον ALPHA, είναι νέα. Του Σαββάτου.
Είδα την πρεμιέρα της.
“Στη γειτονιά μας”.
Και αφιερώνει χρόνο και αναφορές, σε παλιές, σε παραδοσιακές γειτονιές, της Αττικής, προφανώς.
Ταξίδι στη μνήμη, στην Ιστορία, το τοπίο της περιοχής, με κουβέντες, μαρτυρίες και συνειρμικές εικόνες ελκυστικές, προσώπων, γεγονότων και συμβολισμών!
Εκπομπή δηλαδή, αμιγώς πολιτιστική!
Πρώτη επίσκεψη, σε παλιά αγαπημένη συνοικία, των Αθηνών, που “εγγυάται” στον τηλεθεατή το ενδιαφέρον και την ποιότητα, με τα οποία θα τον ανταμείψει!
ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ:
Και δεν είναι μόνο ο κόσμος του ξεριζωμού που την κατοίκησε, και την αγλάισε με κείνο που μπόρεσε… “Την πορφυρή δύναμη” των αιμάτων της Ιωνικής Ρίζας…
Ρίζας, που “κρατούσαν” με τα τιμαλφή και τ’ αγιαστήρια και την Ελπίδα, να βρουν λίγο “χώμα” έστω φτενό και άγονο στην αρχή, εκείνοι οι καθημαγμένοι του ’22…
Και δεν είναι μόνο, μια από τις εμβληματικότερες δομικές οντότητες της νεώτερης πατρίδας… Το Σκοπευτήριο!
Ποτέ ίσως, τόσο λιτή υπόσταση χώρου, δεν κατέθεσε και καταθέτει στον καιρό, τόσο πλουραλισμό κωδίκων τιμής, όσο εκείνος ο “Τοίχος της Καισαριανής”!
Οπως εμφανίζεται στην έμπνευση και τον προφορικό λόγο των αξίων μας…
Καββαδίας, Γκάτσος, Φιλέρης…
Και δεν είναι μόνο τα “ομιλούντα” σοκάκια με τα δημοφιλέστατα στέκια δεκαετιών… που έχουν ζήσει οι παλιότεροι.
Είναι και οι καινούργιες γενιές, που λατρεύουν τη γειτονιά τους και δεν την αλλάζουν λέει με καμία και που όλα τα δίνουν για να μην σταματήσει η ανθοφορία της…
…Στη γειτονιά μας, λοιπόν!
Ο Δημήτρης Μάρκος και η Φωτεινή Πετρογιάννη, επιχειρούν αυτή την περιδιάβαση και με σεβασμό αγγίζουν τα ζωντανά -πάντοτε- σύμβολα της Καισαριανής…
Μανώλης Γλέζος… Η οθόνη πλημμυρίζει την εμφανή ωριμότητα του πασίγνωστου θρύλου, και την τρυφερή του νοσταλγικότητα για κείνο το αδέρφι του, το Νίκο.
Στο σκοπευτήριο της συνοικίας, με την εκτέλεσή του, πρόσφερε το αίμα του στη Γερμανοκρατούμενη πατρίδα, και αυτός!
Και ο λόγος για τις θυσίες, αναπτύσσεται και με άλλες μαρτυρίες:
– Εχασα τον πατέρα μου…
– Εχασα τον θείο μου…
– Εχασα τον αδερφό μου…
Στο σήμερα, ιλαρές στιγμές, και αισιοδοξία! Παρά την κρίση. Η Βάσια Τριφύλλη, με το γνωστό της τέμπο κεφιού, κρατά το ποτηράκι της γεμάτο ούζο. Εις υγείαν…
Τα ουζερί της Καισαριανής, και τα μεζεδοπωλεία της, άφησαν εποχή…
Και τώρα ακόμη, οι γωνιές της κρατούν τη ζεστασιά τους, παραδοσιακά…
Τα νιάτα ακολουθούν, οργανώνονται σε συλλόγους, επιτροπές και ποδοσφαιρική ομάδα, ακόμη.
…Καισαριανή. Τη γνώρισα, παιδάκι. Του Δημοτικού. Η δεκαετία του πενήντα, τελειώνει, κι εγώ με τους γονείς μου φιλοξενούμαστε σε σπίτι συγγενικό.
Κατακαλόκαιρο, Δεκαπενταύγουστος. Βράδυ ζεστό – ζεστό, και γιορτή…
Ο Τάκης Φούντας, ο αδερφός του Γιώργου, γιορτάζει… Μένει δίπλα. Καλεσμένοι όλοι… Εξω στο δρόμο, τα κεράσματα, τα τραγούδια, ο χορός…
Ο Γιώργος Φούντας, στο απώγειό του… τον κοιτάζουμε μαγεμένοι, αρρενωπός, ωραίος, πνευματώδης…
Χαϊδεύει τα μαλλάκια στην πιστιρικαρία…
– Πώς σε λένε; Κι όλα πιστεύαμε πως μόνο το… δικό μας όνομα θα θυμόταν!!
Από τότε έχω να πάω στην Καισαριανή!
Ντροπή μου, ε;
Πειραιάς, Φιλοθέη και Ελευσίνα, είναι οι… συγγενικές μου προτεραιότητες!
Πού χρόνος σε βιαστικά ταξίδια;
Ας είναι. Οι εικόνες της εκπομπής, μ’ έφεραν για λίγο στα εκλεκτά σημαίνοντα ενός τόπου, που μου πρόσφερε πνευματική συγκίνηση, και χαρά. Συναισθηματική χαρά.
Νερό που πίνεται, στο θυμικό, δηλαδή.
