Η απόδοση τιμών σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την προάσπιση των ιδανικών της Ελευθερίας, αποτελεί οφειλόμενο χρέος και ελάχιστη ανταπόδοση της προσφοράς τους προς την πατρίδα.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, οφείλουμε αυτή την τιμή στους νεκρούς ήρωές μας που αντιστάθηκαν στη βάρβαρη εισβολή του Tούρκικου Αττίλα.
Τιμούμε τη μνήμη τους, σε επιτέλεση Εθνικού χρέους και απόδοση οφειλόμενης ευγνωμοσύνης και στρέφουμε προς εκείνους τη σκέψη, για να λάβουμε την επιβεβαίωση της πορείας μας και την κατάφαση των Εθνικών επιδιώξεών μας.
Αποτελεί για εμένα ΤΙΜΗ και ΠΡΟΝΟΜΙΟ, ως Πρόεδρος του “Παγκρήτιου Συνδέσμου Πολεμιστών Κύπρου 1974”, να εκφωνώ λόγο επιμνημόσυνο, για τους πεσόντες ήρωες της Κυπριακής τραγωδίας, αυτούς που πότισαν με το αίμα τους, τα Ελληνικά χώματα της Κύπρου. Χώματα που πέρασαν στην Ιστορία ως χώροι υπέρτατης θυσίας και ανθρώπινης καταξίωσης, χώροι μεγαλείου, δόξας και θρύλου.
-Ελληνίδες, Έλληνες.
-Του λαού τούτου “η ψυχή είναι βαθιά κι εγιόμισε από πόνο”
-Σαράντα οκτώ χρόνια γεμίζει η καρδιά μας πόνο.
-Σαράντα οκτώ χρόνια πέρασαν από τη βάρβαρη, προσχεδιασμένη, προετοιμασμένη και καλά οργανωμένη εισβολή του Τούρκου κατακτητή στην Κύπρο.
-Νεκροί, ξεριζωμένοι, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι…
-Λεηλασίες, χαλασμοί, βεβηλώσεις, βιασμοί…
-Στρατός κατοχής και κατεχόμενα Κυπριακά εδάφη.
Δεν ξεχνιούνται όλα αυτά, ούτε συνηθίζονται ούτε ξεγράφονται. Όταν μάλιστα είσαι από αυτούς που τα έζησες ο ίδιος.
“Δεν ξεχνώ”. Αυτή ήταν η πρώτη φράση που ανέβηκε, στα χείλη των αδελφών Κυπρίων, στα χείλη όλων των Ελλήνων και πολύ περισσότερο εμάς, που η μοίρα μας έλαχε να υπηρετούμε την πατρίδα στη Μεγαλόνησο, τη μαύρη περίοδο του Ιουλίου και Αυγούστου 1974.
Μόλις μπορέσαμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της καταστροφής του 1974, όταν απροκάλυπτα η Τουρκία των 60 εκατομμυρίων, εισέβαλε στην Κύπρο, φέρνοντας την καταστροφή και την οδύνη. “Δεν ξεχνώ”. Γιατί η μνήμη είναι το κυριότερο όπλο μας. Γιατί αν ξεχάσουμε εμείς, τότε μας ξεχνά και η ιστορία, που είναι η μεγάλη τιμωρός και η Τουρκία είναι υπόλογη απέναντι της ιστορίας και όχι μόνο.
“Δεν ξεχνώ” γιατί δεν έχω το δικαίωμα να ξεχάσω.
“Δεν ξεχνώ”, γιατί είναι σαν να ξεχνώ τους ήρωες νεκρούς και τραυματίες Συμπολεμιστές μας.
Η σεμνή αυτή τελετή που γίνεται σήμερα εδώ στα Χανιά, στο μνημείο των Κρητών Πολεμιστών της Κύπρου του 1974, είναι ένα αναβάπτισμα της μνήμης όλων μας, στη θυσία εκείνων όλων που κατέβηκαν στην Κύπρο για να την υπερασπιστούν και έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι, όπως έπεσαν και εκατοντάδες Κύπριοι αδελφοί.
Για όσους δεν γνωρίζετε πρέπει να μάθετε ότι από εδώ στα Χανιά, από το Καλάμι καταγόταν ο ήρωας Διοικητής μου, στην 173 Μοίρα Πυροβολικού Κύπρου Σχης Εμμανουήλ Χατζηδάκης, που έπεσε ηρωικά στην Κύπρο πριν από 48 χρόνια.
Πρέπει να μάθετε πως από εδώ στα Χανιά, από το Μάλεμε ξεκίνησαν τα αεροπλάνα για να μεταφέρουν τους Καταδρομείς στην Κύπρο, όπου σκοτώθηκαν οι 29 στη Λευκωσία το 1974, κάνοντας πράξη τη συμπαράταξη με ένα κομμάτι του Ελληνισμού, που μέσα στους αιώνες, δεν είχε στιγμή το δικαίωμα να επαναπαυθεί και να στραφεί απερίσπαστο στα ειρηνικά του έργα, παρά έπρεπε να στέκει αντιμέτωπο στις επιβουλές και να υπερασπίζεται γλώσσα, θρησκεία, πολιτιστική κληρονομιά.
Από εδώ στα Χανιά, από το απέριττο μνημείο των Κρητών Πολεμιστών της Κύπρου του 1974, με τα μάτια της ψυχής μας, ατενίζουμε τα αιματοβαμμένα χώματα της Κύπρου.
Από εδώ στα Χανιά, με το μνημείο στους ηρωικούς Πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ που έδωσαν τη ζωή τους για την Κύπρο, με τα μάτια της ψυχής μας ατενίζουμε το βομβαρδισμένο, κατεστραμμένο και ερειπωμένο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, που έπεσαν ηρωικά να το κρατήσουν.
Από εδώ στα Χανιά, με το μνημείο στους ηρωικούς Καταδρομείς με τα μάτια της ψυχής μας ατενίζουμε τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, εκεί που έπεσε το αεροπλάνο με τους 30 Καταδρομείς και Αεροπόρους. Επέζησε ένας.
Με τα μάτια της ψυχής μας από εδώ στο Καλάμι Χανίων, που βρίσκεται η προτομή του ΗΡΩΑ Διοικητή μου, Συνταγματάρχη Εμμανουήλ Χατζηδάκη, ατενίζουμε την περιοχή Καραόλου έξω από την αιχμάλωτη πόλη της Αμμοχώστου, που έπεσε ηρωικά.
Με τα μάτια της ψυχής μας από εδώ στα Χανιά, ατενίζουμε την όμορφη Κερύνεια, τις βουνοκορφές του Πενταδάκτυλου, την Καρπασία, όπου έπεσαν ΗΡΩΕΣ Συμπολεμιστές μας, αψηφώντας το θάνατο και πολεμώντας τον Τούρκο κατακτητή και καταθέτουμε ευλαβικά όλοι εμείς που πολεμήσαμε μαζί τους, Ελληνοκύπριοι και Ελληνοέλληνες, ανανεώνοντας τον όρκο μας. ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ. Δεν ξεχνούμε όσους πότισαν με το αίμα τους τη γη της Ελληνικής Κύπρου μας. Δεν ξεχνούμε τους τόπους που πολεμήσαμε. Δεν ξεχνούμε του αδερφούς Κυπρίους.
ΔΕΝ ξεχνούμε, ΔΕΝ μπορούμε να ξεχάσουμε και ΔΕΝ έχουμε το δικαίωμα να ξεχάσουμε τους ηρωικούς Πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ το 1974, νεκρούς και ζώντες. Όλος ο Ελληνισμός και η Ελληνική Ιστορία κατέγραψε τις άνισες μάχες των Πολεμιστών της ΕΛΔΥΚ το 74, που αντιμετώπισαν τις επιθέσεις των βαρβάρων, όταν επιτίθονταν με αεροπλάνα, άρματα, πυροβολικό και κράτησαν σαν λιοντάρια.
Δεν ξεχνούμε τους Ελλαδίτες Συμπολεμιστές που κατέβηκαν στην Κύπρο ως Κύπριοι πολίτες, ως Εθνοφρουροί με άλλα ονόματα, επίθετα και διαβατήρια. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Πολλοί όμως ΔΕΝ επέστρεψαν στις οικογένειές τους . Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
Δυστυχώς η Ελληνική πολιτεία δεν αναγνώρισε έγκαιρα τις ηρωικές αυτές θυσίες. Δήλωσε μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις, ότι έπεσαν στον πόλεμο της Κορέας ή το 1940, αν και δεν είχαν γεννηθεί κάποιοι από αυτούς.
Και εδώ θα σταθώ γιά λίγο στο σήμερα , στόν πόλεμο που γίνεται στην Ουκρανία, οχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλα γιατί θα πρέπει να ειπωθούν αλήθειες.
Μας λένε, η διεθνής κοινότητα και οι μεγάλοι της δύσης, οτι ο πόλεμος αυτός είναι ο 1ος μετά τον Β! παγκόσμιο πόλεμο και συμφωνούν και οι δικοί μας ηγήτορες.
Ξεχνούν ολοι αυτοί οτι εγινε πόλεμος καί στην Κύπρο πρίν απο 48 χρόνια.
Ή μήπως δεν έγινε εκεί πόλεμος αλλα οπως λένε οι Τούρκοι, ειρηνική επιχείρηση;
Τότε οι αιχμάλωτοι του πολέμου, που τους ονομάσαμε αγνοούμενους, οι τραυματίες, οι νεκροί μας απο Ελλάδα και Κύπρο, οι νέοι, οι γέροι και τα γυναικόπαιδα που σκοτώθηκαν απο απαγορευμένες βόμβες ναπάλμ και οχι μόνο, απο ειρηνική επιχείρηση εφυγαν; και μάλιστα τόσο αδικα.
Εχουν βλέπετε όλοι τους κοντή μνήμη.
Η Τουρκία και μόνο μέσα στον τελευταίο αιώνα, έχει διαπράξει εγκλήματα για τα οποία δεν είναι δυνατόν να παραμείνει ατιμώρητη. Κι αν θελήσει να δει την ιστορική αλήθεια, θα καταλάβει πως εμείς σε πείσμα των κατακτήσεων, σε πείσμα όλων όσων ήθελαν να αλλοιώσουν την ταυτότητα ή τις παραδόσεις μας, ζούμε ακόμα εδώ, χιλιάδες χρόνια τώρα, και αρθρώνουμε τον Ελληνικό μας λόγο και να είναι σίγουροι πως η ανθεκτικότητα και το πείσμα του ‘Ελληνα είναι μέσα στο αίμα μας.
Σήμερα 48 χρόνια μετά, η διεθνής κοινότητα ανέχεται ακόμα τον εμπαιγμό της Τουρκίας και τον παραλογισμό της αδιαλλαξίας της, ανέχεται την επιβολή του νόμου του ισχυρότερου και την αδρανοποίηση των ψηφισμάτων του Ο.Η.Ε. Εμείς πάντως κρατάμε και θα αντέξουμε. Η ηρωική θυσία των Καταδρομέων, των ΕΛΔΥΚάριων των Ελλαδιτών Εθνοφρουρών και όλων που έπεσαν μαχόμενοι στην Κύπρο μας, Ελλαδιτών και Κυπρίων, μόνο αυτό το δρόμο και μόνο αυτήν την επιλογή μας δίνει.
Η ηρωομάνα Κρήτη μας και η ηρωική Μεγαλόνησος Κύπρος ήταν πάντα δίδυμες αδερφές. Γι’ αυτό και το μνημόσυνο αυτό σήμερα 48 χρόνια μετά, αρμόζει και πρέπει να γίνεται εδώ, γιατί κάνει τον παλμό της Ελλάδας μας να ακούγεται πιο κοντά στην καρδιά μας και να μας δίνει δύναμη και κουράγιο.
Οι νεκροί ΗΡΩΕΣ μας, που αναπαύονται στην Κύπρο, βρίσκονται στην αγκαλιά μιας γης που τους δέχτηκε με ευγνωμοσύνη και αγάπη και που εσαεί θα τιμά τη μεγάλη θυσία τους.
Κοίτονται σήμερα στα ματωμένα χώματα της Κύπρου και μας εποπτεύουν.
Κάποιοι, με την επιγραφή στην εντάφια πλάκα τους, τιμημένοι από πατρίδα και οικογένεια. Άλλοι σε άγνωστους τάφους, χωρίς σταυρούς και εντάφιες πλάκες, ως πρόσμειξη ηρωισμού σωμάτων και ψυχών, με την αγιότητα των χωμάτων της κατεχόμενης γης της Κύπρου, που στενάζει κάτω από την μπότα του Τούρκικου Αττίλα. Όλοι, όπου και να βρίσκονται, πάντα μαζί μας είναι, παρακολουθούν το συνεχιζόμενο δράμα της Κύπρου και συμπάσχουν μαζί μας, θυμίζοντάς μας πως ΔΕΝ πρέπει να τους ξεχνάμε.
Το καλύτερο μνημόσυνο για τέτοιους ΗΡΩΕΣ που αψηφούν τον θάνατο ειναι η διαβεβαίωση που δίνουμε, πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα όποτε μας καλέσει η πατρίδα.
Ευχαριστώ θερμά για την τιμητική ευκαιρία που μου δίνεται σήμερα, να μιλήσω ως Πρόεδρος του ”Παγκρήτιου Συνδέσμου Πολεμιστών Κύπρου 1974” και να θυμηθούμε όλοι μαζί τις μαύρες εκείνες μέρες του 74. Να ξανανοιώσουμε άλλη μια φορά ακόμη πιο κοντά στην ιστορία μας και να αποδείξουμε πως εμείς οι Έλληνες θυμόμαστε και ξέρουμε να τιμούμε τους νεκρούς ήρωες μας. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ.
Έχοντας για ΦΑΡΟ τη θυσία των ηρωικών νεκρών Συμπολεμιστών μας, θα αντέξουμε, θα κρατήσουμε και η δικαίωση στην Κύπρο θα έρθει γιατί έχει το δίκιο με το μέρος της. Καί ο θεός το άδικο δεν το ευλογεί.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.
Αιωνία η μνήμη σας Ηρωικοί Πεσόντες Συμπολεμιστές.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
* Ομιλία που εκφωνήθηκε στις 24/07/2022
στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Χανίων
**Πρόεδρος
”Παγκρήτιου Συνδέσμου
Πολεμιστών Κύπρου 1974”
