Κλασσικό ροκ, μουσική πάρτι, έντεχνη, stoner, η σκηνή των Χανίων έχει σχεδόν τα πάντα με σχήματα για όλα τα… αυτιά. Από τους “παλιούς” “Ηalicuti band”, τους φοιτητές Hidden Sick, τους “εξπέρ” στις ζωντανές εμφανίσεις Freaktones και τους μικρούς αλλά ελπιδοφόρους PlanetNone. Eπιλέξαμε μουσικά σχήματα διαφορετικού είδους, σε μια προσπάθεια να γνωρίσουμε καλύτερα συγκροτήματα που αξίζουν…
HIDDEN SICK: Ροκάροντας…
Ξεκίνησαν από μια… χριστουγενιάτικη συναυλία, έπαιξαν σε δύο Schoolwave, έβγαλαν δικό τους EP και τώρα παρότι φοιτητές και μακριά ο ένας από τον άλλο συνεχίσουν να… ροκάρουν. Οι Ηidden Sick (Θοδωρής Καμπουράκης, Μιχαήλ-Αγγελος Βλαζάκης, Στέλιος Παπαδόπουλος, Νίκος Διγαλάκης) είναι από τις πιο αγαπητές μπάντες της πόλης, με δεκάδες live στην πλάτη τους, δικές τους συνθέσεις και μια σίγουρα αξιοσημείωτη πορεία.
Πλέον μπαίνουν στον 7ο χρόνο ζωής. «Ξεκίνησαμε ως ένα project μέσα από το μουσικό σχολείο για να παίξουμε σε μια εκδήλωση του Δήμου τα χριστούγεννα του 2013. Σιγά-σιγά μας άρεσε, βρήκαμε χημεία μεταξύ μας και έχουμε φτάσει στο 2020 και δεν έχουμε σκοπό να σταματήσουμε» λέει ο Θοδωρής Καμπουράκης, τραγουδιστής και βασικός συνθέτης.
Κορυφαία στιγμή του σχήματος η συμμετοχή του στα στα Schoolwave του 2017 και του 2018! Μια σκληρή διαδικασία όπου τα σχήματα που θα παίξουν επιλέγονται ανάμεσα σε εκατοντάδες που δηλώνουν συμμετοχή από όλη τη χώρα.
«Το να βρεθείς σε μια τέτοια σκηνή με τόσο κόσμο από κάτω είναι κάτι μοναδικό» λέει ο Θοδωρής, συμπληρώνοντας πως «παρότι έχουμε παίξει σε δύο Schoolwave η καλύτερη live εμφάνιση μας ήταν στο τελευταίο Chania Rock Festival. Ο κόσμος τραγουδούσε τα κομμάτια μας, εμείς τεχνικά εκείνη την ημέρα αποδώσαμε πολύ καλά, πήραμε πολύ ωραίο feedback. Επίσης δε μπορώ να μην θυμηθώ τη συναυλία για το κλείσιμο της 6ετίας μας». Από τη μεριά του ο Στέλιος Παπαδόπουλος έχει να θυμάται μια σειρά από εμφανίσεις «από μια συναυλία σε γυμνάσιο στη Ν. Κυδωνία, μέχρι ένα live στο Πολυτεχνείο. Από τη διασκευή στο House of the Rising Sun που τραγουδούσε όλος ο κόσμος στο Chania Rock Festival μέχρι μια διασκευή στο Toxicity των System of a Dawn».
Είναι εύκολο για μια μπάντα σε μια επαρχιακή πόλη όπως τα Χανιά να βρει χώρους να κάνει πρόβες και να ηχογραφήσει; «Ξεκινήσαμε από το υπόγειο του ντράμερ μας, το studio του ΤΕΙ, στο Πολυτεχνείο, στο σπίτι της γιαγιάς του Θοδωρή, γενικά αυτό είναι θέμα για τις μπάντες πάντα» λέει ο Στέλιος.
Το σχήμα είχε κερδίσει ένα διαγωνισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επρόκειτο να εμφανιστεί σε ένα φεστιβάλ στις Βρυξέλλες την Ανοιξη. Λόγω κορωνοϊού όμως το φεστιβάλ αναβλήθηκε για τον Οκτώβρη. «Για μας είναι πρόκληση να βγούμε στο εξωτερικό» σημειώνει ο Θοδωρής, που θα ήθελε το σχήμα να συνεχίσει την πορεία που έχει χαράξει, ενώ ο Στέλιος προσδοκά στο να έχουν το επόμενο διάστημα ένα επαγγελματικό video clip.
FREAKTONES: Ατμόσφαιρα πάρτι
Με έντονη παρουσία στη νυχτερινή ζωή της πόλης μέσα από εμφανίσεις σε συναυλιακούς χώρους, μαγαζιά και πάρτι, οι Freaktones είναι μια δημοφιλής τοπική μπάντα που μετράει ήδη 10 χρόνια ζωής.
Η μπάντα σχηματίστηκε τον Νοέμβρη του 2010 από 3 φίλους.
Από τότε μέχρι σήμερα οι Freaktones έχουν πραγματοποιήσει περίπου 500 εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά της πόλης, φεστιβάλ, γάμους, βαφτίσεις και prive party.
Η μπάντα στην διάρκεια των 10 ετών άλλαξε τον ήχο της από ξένο Hard Rock σε ένα μείγμα από Ελληνικά-Ξένα Pop Rock και άλλα διάφορα είδη.
Οπως εξηγούν τα μέλη της, αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο κόσμος στα Χανιά ναι μεν αγαπάει και την ξένη μουσική αλλά προτιμάει στη διάρκεια μιας βραδιάς να περισσότερα ελληνικά κομμάτια. Η μπάντα έγινε γνωστή κυρίως από τις διασκευές 90’s σε ελληνικά και ξένα κομμάτια αλλά και από τον τρόπο που τα παρουσίαζε σε μια μορφή medley, δηλαδή συνεχείς εναλλαγές μεταξύ των κομματιών χωρίς παύση.
Η μπάντα πάντα ήταν μια όμορφη παρέα που πέραν των προβών και των live, τα μέλη είναι φίλοι στην καθημερινότητα τους καθώς συχνάζουν στις βόλτες. Στη διάρκεια της δεν έδιωξε ποτέ κάποιο μέλος της, καθώς οι περισσότεροι αποφάσισαν να αλλάξουν τόπο διαμονής και ένα από τα όμορφα χαρακτηριστικά της είναι ότι όλα τα καινούρια μέλη υπήρξαν φαν της μπάντας από το κοινό.
Η τελική σύνθεση της μπάντας το 2020 είναι: Μάνθος Καλαϊτζάκης-Πλήκτρα, Παντελής Κιάσσος-Κιθάρα, Γιώργος Πούλης-Κιθάρα, Γιούλη Κατσιμπίρη-Φωνή, Στέλιος Ηλιάδης-Μπάσο, Μιχάλης Σαγάνης-Τύμπανα.
Τα μέλη της μπάντας τονίζουν ότι «διατηρούμε με πολλή αγάπη και προσπάθεια το προσωπικό μας ηχητικό εξοπλισμό και τους ηχολήπτες και φωτιστές μας: Γιάννη Ξένο-Φώτα, Νικόλας Χαραλαμπόπουλος-Φώτα, Στέλιος Παπαδάκης -Ήχοληψία.
Σημειώνουν ότι πάντα επέλεγαν να παίζουν με φυσικά τύμπανα γεγονός που ανέβασε το συνολικό επίπεδο έντασης του ήχου και ότι κατέχουν το χανιώτικο ρεκόρ των περισσότερων live που έχουν διακοπεί από την Αστυνομία για διατάραξη κοινής ησυχίας!
Τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται στο Bras de Freres. Παρόλο που η σεζόν 2019-2020 κόπηκε απότομα λόγω της κρίσης του κορωνοϊού η μπάντα παραμένει αισιόδοξη ότι θα επιστρέψει σύντομα να γεμίζει χαρά και μουσική τους ανυποψίαστους και μη επισκέπτες των εμφανίσεων!
PLANETNONE: Stoner… καταστάσεις
Αν τα εγγόνια των Black Sabbath έβγαιναν με τις κόρες των Κuyss, έπιναν μπίρες με τους 1000Mods και έφτιαχναν μπάντα αυτή… θα μπορούσε να είναι οι PlanetNone! Aκούγοντας τις πρώτες νότες από το Sweet Betrayer και το Out of time δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι οι Λεωνίδας Κουμανδράκης, Νικόλας Γεωργίου, Ανδρέας Κατσικανδαράκης, Κυριάκος Κλεάνθους είναι μαθητές λυκείου (δύο εκ των οποίων μπαίνουν από το Σεπτέμβριο!). Το σχήμα κινείται στο χώρο του Stoner Rock και ήδη έχει κυκλοφορήσει διαδικτυακά ένα EP με τέσσερα δικά τους τραγούδια. «Ξεκινήσαμε από live σε σχολεία και πέρυσι τέτοια εποχή είπαμε να προχωρήσουμε πιο σοβαρά. Φέραμε το Λεωνίδα (Κουμανδράκης) στα φωνητικά και παίξαμε σε μια σειρά από συναυλίες και γράψαμε τα δικά μας τραγούδια» αναφέρει Νικόλας. Ρωτάμε τον Λεωνίδα για τις βασικές επιρροές τους: «Σίγουρα stoner, desert rock αλλά και κομμάτια πιο metal, επιρροές από 1000Mods, Αlice in Chains, Black Sabbath, Kuyss, ενώ έχουμε και τραγούδια που θα μπορούσες να τα πεις metalcore» απαντάει. Η μουσική που παίζουν σίγουρα δεν είναι η πιο εύκολη και υπάρχουν και εκείνοι που τους προτείνουν να επιλέξουν πιο “εύκολα” στο αυτί μουσικά είδη. «Αν δεν παίξουμε αυτό που μας αρέσει, τι θα παίξουμε; Χαιρόμαστε αυτό που κάνουμε και αυτό είναι το σημαντικό» απαντάει ο Νικόλας, ενώ Κυριάκος αναφέρεται στη σύνθεση των κομματιών τους: «Ολοι ξέρουμε παραπάνω από ένα όργανο, επομένως όλοι έχουμε ιδέες που ανταλλάζουμε. Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο των στίχων αφορούν πολλά πράγματα, δεν είναι τόσο προσωπικοί. Το τελευταίο μας κομμάτι -το Phoenix- έχει να κάνει με το πώς μπορεί να αλλάξει η πορεία της ζωής ενός ανθρώπου».
Το ΕP τους έχει τον τίτλο “Out of time”. «Είχαμε πολλή υποστήριξη, ειδικά από όσους δεν είχαν την ευκαιρία να μας ακούσουν ζωντανά» αναφέρει ο Ανδρέας, ενώ ο Νικόλας συμπληρώνει ότι «επιτέλους κατάλαβαν και οι γονείς μας ότι κάνουμε κάτι πολύ δημιουργικό». «Ηταν καταπληκτική η εμπειρία της ηχογράφησης. Eίχαμε ένα αποτέλεσμα που και εμάς εξέπληξε χάρις στην εξαιρετική δουλειά που έκανε και ο παραγωγός μας» τονίζει ο Κυριάκος.
Η κορυφαία στιγμή των ζωντανών εμφανίσεων τους είναι διαφορετική για καθένα από τα παιδιά. «Το καλύτερο live μας ήταν στο Αντιρατσιστικό φεστιβάλ, είχαμε πολλή ενέργεια και το ευχαριστηθήκαμε» αναφέρει ο Λεωνίδας, ενώ ο Νικόλας σημειώνει πως «μπορεί το Chania Rock Festival να ήταν η μεγαλύτερη διοργάνωση που παίξαμε αλλά στο Αντιρατσιστικό όντως κάναμε εξαιρετική εμφάνιση». «Είχαμε κάνει πολύ καλή εμφάνιση στο φεστιβάλ “Αναιρέσεις”, που είχε και πολύ κόσμο» είναι η άποψη του Ανδρέα, ενώ σε αυτό συμφωνεί και ο Κυριάκος.
Αυτήν την εποχή τα παιδιά γράφουν νέα τραγούδια και ψάχνονται για τις επόμενες ζωντανές τους εμφανίσεις και όπως λέει για επίλογο ο Κυριάκος «σίγουρα στην καραντίνα μείναμε λίγο πίσω αλλά μόλις ξεκαθαρίσει όλο αυτό, δεν έχουμε σκοπό να… κατέβουμε από τη σκηνή».
HALICUTI BAND: “Παντρεύοντας” διαφορετικές μουσικές καταβολές
Είναι από τα ελάχιστα μουσικά σχήματα που αποδεδειγμένα κατέχει το “μυστικό” της μακροζωίας. Ωστόσο, αν και μετρούν ήδη 16 χρόνια ενεργής παρουσίας στα μουσικά δρώμενα των Χανίων, με δεκάδες εμφανίσεις μεταξύ των οποίων και κάποιες στο πλευρό των Β. Παπακωνσταντίνου, Γ. Αγγελάκα και Χαΐνηδων, ο ήχος τους διατηρεί τη φρεσκάδα και το ξάφνιασμα πρωτοεμφανιζόμενων γκρουπ. Ο λόγος για τους “Halicuti Band” που πρόσφατα κυκλοφόρησαν το πρώτο τους cd με τίτλο “Σήματα”. Μια δουλειά, με δικά τους τραγούδια, που πρόκειται να παρουσιάσουν ζωντανά στις 11 Ιουλίου στον “Τζίτζικα”, στους Αρμένους Αποκορώνου.
Τι είναι όμως εκείνο που κρατάει τόσα χρόνια μαζί επί σκηνής τους Νίκο Αναστασάκη (μπάσο), Μανώλη Ανδρουλάκη (ακορντεόν/τραγούδι), Δήμο Δημητρίου (κιθάρα), Μάριο Ιωαννίδη (τύμπανα), Βασίλη Πιτσώνη (ηλεκτρική κιθάρα/φωνητικά) και Νάσο Τριανταφύλλου (βιολί);
«Η μπάντα μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχει φιλοξενήσει πλήθος μουσικών και φίλων, με έναν βασικό κορμό να μένει πάντα σταθερός. Ο καθένας από τους ανθρώπους που πέρασαν έχει αφήσει και κάτι πολύτιμο, το οποίο συντέλεσε στο να πάρει η μπάντα τη μορφή, τη σύνθεση και τον προσανατολισμό που έχει σήμερα. Ουσιαστικά λοιπόν δεν πρόκειται για κάποιο κρυμμένο “μυστικό”, αλλά για την ανταλλαγή μουσικών εμπειριών, συντροφικότητας και κυρίως αγάπης για τη μουσική», μου απαντάνε, ενώ ετοιμάζομαι να τους ρωτήσω για τα “Σήματα” που αποφάσισαν να εκπέμψουν πρόσφατα: «Τα “Σήματά” μας αποτελούν μία καταγραφή ενός μέρους της δουλειάς που κάνουμε τα βράδια της Παρασκευής στον χώρο της πρόβας μας, στο “Χαλικουταριό” μας, όπως τον λέμε μεταξύ μας», σημειώνουν και προσθέτουν: «Μέσα στα 13 κομμάτια του δίσκου θα ακούσει κανείς τη “Γυναίκα Μέδουσα”, το πρώτο τραγούδι που γράψαμε εν έτει 2012, αλλά και τον “Ταξιδευτή” που γράφτηκε το 2019. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια η ανάγκη μας να “εκπέμψουμε” τα “Σήματα” αυτά όλο και μεγάλωνε και τελικά έγινε πραγματικότητα φέτος, εν μέσω πανδημίας…».
Ο ήχος των “Halicuti Band” δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Ανιχνεύει κανείς πολλές και διαφορετικές επιρροές μέσα σ’ αυτόν. Μοιάζει κάπως με το “παλίμψηστο” της πόλης των Χανίων: «Στη διαμόρφωση της μουσικής μας ταυτότητας έπαιξε ρόλο κυρίως η γόνιμη ανομοιογένεια των μουσικών καταβολών του καθενός από εμάς», εξηγούν και συμπληρώνουν: «Στα ακούσματα και τα παιξίματά μας υπάρχουν τα ρεμπέτικα, τα κρητικά, η ροκ, η πανκ, η μέταλ και άλλα είδη μουσικής. Με έναν μαγικό τρόπο, όλα αυτά ισορροπούν και συνυπάρχουν αρμονικά. Η απάντηση μάλλον βρίσκεται στη σύνδεση και τη φιλία που έχουμε και οι έξι, στο πάτημα των σταφυλιών, στο ράβδισμα των ελιών ή στις πρόβες που καταλήγουν να γίνονται τσιμπούσια…».
Κλείνοντας τους ρωτάω πως οραματίζονται το μέλλον της μπάντας: «Το όνειρό μας είναι να συνεχίσουμε να παίζουμε. Αυτό μας κρατά δημιουργικούς. Ολα τα υπόλοιπα έρχονται με τον μοναδικό τρόπο που τα φέρνει η ζωή…».
