Στρατόπεδο Μαρκοπούλου ή πολιτιστικό, γεωφυσικό και ιστορικό πάρκο;

Πολύς λόγος τα τελευταία χρόνια για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου στην καρδιά της πόλης μας! Πολλές οι προτάσεις για την αξιοποίησή του μετά την οριστική βέβαια παραχώρησή του (αν γίνει), οι οποίες είναι αξιόλογες με σημείο αναφοράς των περισσοτέρων της δημιουργίας πρασίνου! Είναι γεγονός πως η πόλη μας διακρίνεται από πράσινο που κάποτε εμπνευσμένοι δήμαρχοι δημιούργησαν και ήταν μία από τις προτεραιότητές τους! Ωστόσο, τα χρόνια κυλούν οι ανάγκες μιας πόλης αλλάζουν και αυξάνονται. Παρατηρούμε συχνά για παράδειγμα τα δέντρα ο κορμός των οποίων να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος των πεζοδρομίων που σε συνδυασμό με άλλες παρεμβάσεις του ανθρώπου να μην είναι προσβάσιμα, ιδιαίτερα για συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα! Σήμερα ο πληθυσμός της πόλης και τα αυτοκίνητα έχουν αυξηθεί, ενώ οι δρόμοι και οι πλατείες παραμένουν ως έχουν, πολλές δεκαετίες! Επί τουρκοκρατίας ο Ρεούφ πασάς και συγκεκριμένα το 1770,  οραματίστηκε  να δημιουργήσει ένα χώρο αναψυχής και περιπάτου με καλλωπιστικέ φυτά και δέντρα, το σημερινό Δημοτικό κήπο! Για τις πλατείες  και τους ανοιχτούς χώρους της πόλης που γίνεται επίσης λόγος τώρα τελευταία, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι στο κέντρο, πέρα από την πλατεία Αγοράς και των Νέων Καταστημάτων (1866), Δικαστηρίων (Ελευθερίας), το Δημοτικό κήπο, περιφερειακά της πόλης δεν υπάρχει άλλος ανοιχτός χώρος! Το στρατόπεδο Μαρκοπούλου θα ήταν ο καταλληλότερος χώρος για να δημιουργηθεί ένα πάρκο αναψυχής και περιπάτου, όπως αυτά που συναντούμε σε άλλες χώρες της Ευρώπης ή στο ίδρυμα: «Σταύρος Νιάρχος» στην Αθήνα. Τα πλεονεκτήματά του εν λόγω στρατοπέδου είναι πολλά, όπως η έκτασή του (55 στρέμματα), επικλινές και υπερυψωμένο  έδαφος με θέα τα Λευκά όρη, τα υπάρχοντα κτίρια και  τα στρατιωτικά υπόστεγα, το κέντρο της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Χανίων κ.ά. Συγκεκριμένα, προτείνουμε στο χώρο αυτό να δημιουργηθεί ένας πνεύμονας πρασίνου με  ποικιλίες τοπικών δέντρων και καλλωπιστικών φυτών, με κατάλληλους διαμορφωμένους δρόμους για πεζούς, για ΑΜΕΑ και ποδηλατόδρομο!  Τα κτίρια που βρίσκονται μέσα στο χώρο να αναπλαστούν και να γίνουν χώροι αναφοράς του πολιτισμού και περιβάλλοντος, ενώ τα σιδερένια υπόστεγα να αξιοποιηθούν κατάλληλα για περιοδικές εκθέσεις αλλά και μόνιμη έκθεση της ιστορίας της πόλης! Ίσως θα μπορούσε να χωρέσει κι ένα ιστορικό Μουσείο! Αυτά όλα με ένα σύγχρονο τρόπο προσέγγισης και προσβασιμότητας των επισκεπτών. Όσο δε για τη δημιουργία Σχολείου, υπάρχει χώρος που έχουμε προτείνει σε παλιότερο άρθρο μας, το εγκαταλειμμένο, πλέον, κτίριο των πρώην φυλακών, στα Δικαστήρια με ανάλογη διαμόρφωση, τηρώντας το ρηθέν, αντίστροφα: «όπου κλείνει μια φυλακή, ανοίγει ένα Σχολείο»! Είναι στο χέρι της Δημοτικής Αρχής, να «πιάσει» το όνειρο, ένα όνειρο που θα παραμείνει ζωντανό για πάντα!