Κύριε διευθυντά,
μετά το Δημοτικό Συμβούλιο για το Στρατόπεδο Μαρκοπούλου νομίζω ότι πρέπει να επισημανθούν ορισμένα θέματα σε σχέση με ό,τι αποφασίσθηκε σε αυτό.
Κατ’ αρχάς έκανε εντύπωση η πρόταση του Δήμου που προβλέπει να ανεγερθούν κτίσματα στο 15% της επιφανείας του στρατοπέδου, τη στιγμή που οι κάθε είδους παρεμβάσεις σε ένα πάρκο πρέπει να είναι ήπιες και οι ελάχιστες δυνατές!
Για ποιους λόγους να δεσμευθούν οκτώ στρέμματα και να ανεγερθούν κτήρια 11.000 τετρ. μέτρων;
Είναι σαν να χτίζεται όλη σχεδόν η πλατεία “1866” σε ένα πάρκο 53 στρεμμάτων που προορίζεται, υποτίθεται, για ελεύθερους χώρους και αστικό πράσινο!!
Επίσης έκανε εντύπωση ότι οι χρήσεις δεν ορίστηκαν με σαφήνεια όπως π.χ. ένα σχολείο, παιδικός σταθμός, κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αναψυκτήριο ή άλλη συμβατή χρήση που ο Δήμος ήθελε να προτείνει.
Αυτό θα προσδιόριζε και τα κτίσματα που θα γίνουν, αξιοποιώντας βεβαίως και τα υφιστάμενα κτήρια όπου αυτό είναι δυνατόν!
Η αξιοποίηση των υπαρχόντων κτηρίων θα συνέβαλλε και στην ιστορική συνέχεια του χώρου, έτσι για να μην ξεχνάμε και την ιστορία μας!
Προς το παρόν πάντως τίθενται ορισμένα ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων:
– Θα κατασκευαστεί περίφραξη στο πάρκο και τι μορφή θα έχει αυτή;
– Το κυκλοφοριακό πρόβλημα που θα προκύψει από την προσέλευση τόσων ανθρώπων πώς θα αντιμετωπιστεί;
– Ποιο ρόλο θα διαδραματίσει το νερό (παράγοντας καθοριστικός για ένα πάρκο);
– Πώς θα αποκατασταθεί η γονιμότητα του εδάφους από λάδια μηχανών, πετρέλαια και άλλες ουσίες (ερώτημα κυρίου Μπούρμπου) που έχουν μείνει στο έδαφος τόσα χρόνια;
– Θα δημιουργήσει ο Δήμος δημοτικούς λαχανόκηπους;
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι πολίτες πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση γιατί η δημιουργία ενός πάρκου τέτοιου μεγέθους και μάλιστα μητροπολιτικού, μπορεί να καταλήξει σε αποτυχία.
Πατσουράκης Μιχάλης,
μέλος “Συνέλευσης πολιτών για ελευθέρους χώρους
και μνημεία”
