Στρατόπεδο Μαρκοπούλου – Mια ιαχή!

Παρότι οι διαδικασίες παραχώρησης του Στρατοπέδου Μαρκοπούλου είναι αργόσυρτες και κουραστικές (ίσα – ίσα για να φτάσουμε τον Μάιο…), εντούτοις το ζήτημα απασχολεί επί μακρόν τον τοπικό διάλογο και ανακινεί ιδεολογικά τη χρηστική φόρτιση των μεγάλων χώρων αστικής ανάπλασης.
Όλο αυτό το διάστημα τοποθετήθηκε η Δημοτική Αρχή, σύμβουλος της Αντιπολίτευσης, φορείς, κινήματα, υπουργοί και βουλευτές.
Η διελκυστίνδα των δημόσιων τοποθετήσεων κατέδειξε… και το άγος της “δημιουργικής ασάφειας”, αφού ακόμη δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει με τον όλεθρο του Υπερταμείου και αν απαιτούνται ειδικές νομθετικές ρυθμίσεις για να αποδοθεί στην τοπική κοινωνία. Αυτό αιωρείται ως τη δαμόκλειο σπάθη του συλλογικού ψεύδους.
Παρά ταύτα γεννάται ένα ερώτημα για τους “φωστήρες” πώς γίνεται ένα Στρατόπεδο που έχει σκοπό στην πόλη, να εντάσσεται σε έναν γκρίζο διάλογο, για μια γκρίζα αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας με πολλά ιδεολογικά κενά και χάσματα.
Πάμε παρακάτω. Αν αποδοθεί ελπίζω αυτό να μη γίνει… με ένα “προεκλογικό” προσύμφωνο του Φεβρουαρίου που θ’ απαιτεί επιπλέον ρυθμίσεις.
Στην ουσία της παραχώρησης, τώρα, η κοινωνία αγωνιά για ένα χώρο πρασίνου, αναψυχής, με πολιτιστικές και κοινωφελείς δράσεις που ν’ αναδεικνύουν την ψυχή της τοπικής κοινωνίας. Και αυτό είναι μία φιλελεύθερη προσέγγιση που σέβεται τον άνθρωπο και τις προτεραιότητές τους.
Ολα στην πόλη πρέπει να στρέφονται γύρω από τον άνθρωπο ως μια ύπαρξη που καθοδηγεί τις πολιτικές δράσεις.
Γνωρίζω ότι τα κινήματα αντιδρούν διότι δεν έχουν δοθεί ακόμη οι απαιτούμενες εγγυήσεις από το project, και δεν υπάρχει ένα αμοιβαίο κλίμα εμπιστοσύνης.
Εχει διαταραχθεί από τη φενάκη της κίβδηλης εξαπάτησης, παλαιότερων ετών.
Εν τούτοις δεν σημαίνει ότι οι Ηγεσίες συλλήβδην είναι κακών προθέσεων και ψεύδονται. Αυτό μένει να το αξιολογήσουμε…