Στρατόπεδο Μαρκοπούλου: Χθες – Σήμερα;

Το Στρατόπεδο Μαρκοπούλου στον Άγιο Ιωάννη πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν πεδίο ασκήσεων του 14ου Συντάγματος Πεζικού της Vης Μεραρχίας Κρήτης.

Υπήρχαν χαρακώματα στη Βόρεια και Δυτική πλευρά για ασκήσεις μάχης χαρακωμάτων.
Στο κέντρο υπήρχαν ικριώματα με κρεμασμένους αχυράνθρωπους για τη μάχη με ξιφολόγχες.
Θυμάμαι ότι οι φάνταροι κτυπώντας τον αχυράνθρωπο με τη ξιφολόγχη περασμένη στο ντουφέκι φώναζαν «εντός -εκτός – φύλαξη».
Στη βόρεια πλευρά υπήρχε ένα υποτυπώδες σκοπευτήριο – 50 περίπου μέτρων για σκοποβολή με ατομικό ντουφέκι.
Μικρά παιδιά πηγαίναμε άμα τελείωναν ο βολές, πίσω από τους στόχους και μαζεύαμε τις μολυβένιες βολίδες και τις πουλούσαμε στα παλιατζίδικα που ήταν στη σημερινή Πλατεία Κολοκοτρώνη.
Έξω ακριβώς από το στρατόπεδο, εκεί που είναι σήμερα η οδός Κ. Μαλινού υπήρχαν δύο καφενεία. Του Βούρβαχη που πουλούσε μόνο γκαζόζες και του Μαντωνανά που διέθετε και καφέδες και διάφορα ποτά.
Στου Μαντωνανά κάθιζαν κυρίως οι βαθμοφόροι.
Τις γκαζόζες του Βούρβαχη τις πουλούσαν στους φαντάρους, στα διαλείμματα των ασκήσεων, μικρά παιδιά.
Στη νότια πλευρά εκεί που είναι τώρα η κεντρική πύλη του στρατοπέδου στο τέρμα της οδού Δημακοπούλου μέσα στο στρατόπεδο υπήρχε ιδιωτική κατοικία 7 ισογείων δωματίων που καταστράφηκε ολοκληρωτικά από γερμανικούς βομβαρδισμούς στη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης.

Το 1941 όταν ήρθαν οι Άγγλοι στην Κρήτη χρησιμοποίησαν τη Δυτική πλευρά του Στρατοπέδου ως όρχο αυτοκινήτων. Οδηγοί των αυτοκινήτων ήταν κυρίως Κύπριοι. Η Κύπρος τότε ήταν υπό αγγλική κατοχή.
Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι ο Δημήτριος Μαρκόπουλος ήταν Ηρακλειώτης. Ελαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους, στον πόλεμο της Μικράς Ασίας και στην Αλβανία συνταγματάρχης – επιτελάρχης της IVης Μεραρχίας Πεζικού. Ηταν ταξίαρχος όταν σκοτώθηκε το 1949 στη λήξη σχεδόν του εμφυλίου.
Οι Γερμανοί μετά την κατάληψη της Κρήτης δεν χρησιμοποίησαν το Στρατόπεδο. Το 1943 μια μικρή ομάδα Ιταλών εγκατέστησε Ασυρμάτους κοντά στην Ανατολική πλευρά. Ηταν ναύτες και οι περισσότεορι ήταν νεαρά παιδιά 18 έως 19 χρονών.
Το 1944 όταν συνθηκολόγησε η Ιταλία, οι Γερμανοί τους συνέλαβαν.
Ηθελαν να τους μεταφέρουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία. Πιθανόν οι Ιταλοί αυτοί να βρισκόταν μέσα στο ΤΑΝΑΪΣ μαζί με τους Εβραίους και να πνίγηκαν.
Μετά την Απελευθέρωση, το στρατόπεδο για αρκετό χρονικό διάστημα ήταν κτήμα της Νεολαίας του Αγίου Ιωάννου και των προσφυγόπουλων του προσφυγικού συνοικισμού των Φυστικιών.

Στο Δυτικό Τμήμα υπήρχε γήπεδο ποδοσφαίρου και μάλιστα σ’ αυτό το γήπεδο πρώτοϊδρύθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα “ΑΤΛΑΝΤΙΣ”.
Τη δεκαετία του 1950 ο Στρατός θυμήθηκε το Στρατόπεδο το περιέφραξε και εγκατέστησε μονάδες της Vης Mεραρχίας.
Ανατολικά ο Λόχος Διαβιβάσεων στο Κέντρο Συνεργείο Επισκευής Οχημάτων και Δυτικά ο Λόχος Εφοδιασμού και Μεταφορών.
Το 1966 Χανιώτης υπουργός της τότε Κυβέρνησης είχε ενημέρωσει το πρόεδρο του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Νομού Χανίων – Μίμη (Δημήτρης) Σπυριδάκη ότι η Κυβέρνηση προτίθεται να παραχωρήσει το Στρατόπεδο στον Σύνδεσμο για την ανέγερση Οικισμού Εφέδρων Αξιωματικών.
Αλήθεια ή ψέμματα, κανείς δεν θα το μάθει ποτέ.
Η Αλλαγή κυβέρνησης και η Δικτατορία ματαίωσαν τα όποια σχέδια αληθινά ή ψεύτικα.
Σήμερα το θέμα του Στρατοπέδου Μαρκοπούλου έχει τελματώσει.
Στα χαρτιά φαίνεται ότι το στρατόπεδο κατά κάποιο τρόπο (ενοίκιο;) έχει παραχωρηθεί στο Δήμο Χανίων.
Ο Δήμος – οι Χανιώτες τι κάνουν;
Υπάρχει κάποιο σχέδιο για το τι θα γίνει όταν το Στρατόπεδο περιέλθει τελικά ουσιαστικά στο Δήμο;
Μήπως είναι καιρός οι ταγοί της πόλης των Χανίων να καταπιαστούν με το ψέμα;