Τα στρεβλά πρότυπα αλλά και η σιωπή, τόσο αυτών που υφίστανται τη βία όσο και του κοινωνικού περίγυρου, χρειάζεται να “σπάσουν” όσον αφορά την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.
Aυτό επισημαίνει η ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας Αννέτα Μαρκογιαννάκη (φωτ.), η οποία μίλησε την εκπομπή “onLine” στο podcast των “Χ.ν.” και στους Παρασκευά Περάκη και Ελένη Φουντουλάκη, με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά γυναικοκτονιών.
Αναλυτικότερα όπως ανέφερε η κα Μαρκογιαννάκη: «ο έρωτας, η αγάπη δεν σκοτώνουν. Οι γυναίκες που έχουν βιώσει βία από τον σύντροφο τους, συνήθως ελπίζουν ότι ο άλλος θα αλλάξει, όμως η βία κλιμακώνεται. Πριν ξεκινήσει ο κύκλος της βίας, τα πρώτα – πρώτα σημάδια έχουν φανεί. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν τα κορίτσια, οι γυναίκες ότι όταν νοιώσουν μέσα τους από την αρχή ένα έντονο αίσθημα δυσφορίας, εγκλωβισμού ή φόβου τότε θα πρέπει να ζητήσουν βοήθεια και να μιλήσουν σε ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης ή σε κοινωνικές δομές του δήμου, να απευθυνθούν στο 100 ή να φύγουν. Να μην ελπίζουν ότι ο σύντροφος που ασκεί βία θα αλλάξει, γιατί δεν είναι π.χ. ο ψυχολόγος τους, δεν είναι η μητέρα τους, είναι ο σύντροφος που θα έπρεπε να έχουν μια ισότιμη σχέση. Είναι σημαντικά βέβαια τα μηνύματα που δίνουν οι γονείς στην οικογένεια για τον ρολό της γυναίκας για τον σεβασμό προς το πρόσωπό της. Γνωρίζουμε καλά ότι οι γονείς αποτελούν πρότυπα, οπότε είναι σημαντικό πως είναι η συζυγική τους σχέση, τι βλέπουν τα παιδιά μέσα στο σπίτι, τι ακούν, τι παράδειγμα έχουν… Μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι οι άνθρωποι μιλάνε, εξηγούν, συζητάνε. Και είναι σημαντικό να λέμε στο γιο μας να σέβεται την γυναίκα και να δίνουμε την ίδια παιδεία, το ίδιο συναίσθημα και την ίδια τρυφερότητα που δίνουμε στην κόρη μας, να του επιτρέπουμε να κλάψει, να έχει συναισθήματα. Είναι σημαντική η συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού, πώς μαθαίνει την αγάπη. Αν νοιώθει καλά με τον εαυτό του σε θέματα αυτοεκτίμησης δεν χρειάζεται να προβαίνει σε χειριστικές ή κακοποιητικές συμπεριφορές».
Παρασκευάς Περάκης και Ελένη Φουντουλάκη σχολιάζουν την επικαιρότητα και μπαίνουν… onLine με τον πρόεδρο του Πανελληνίου Συλλόγου Διαχειριστών Ακινήτων (ΠΑ.ΣΥ.ΔΑ.) Ανδρέα Χίου και την Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια, Συγγραφέα Αννέτα Μαρκογιαννάκη
ΣΤΡΕΒΛΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΡΡΕΝΩΠΟΤΗΤΑΣ
Ειδικά στην Κρήτη αλλά και σε άλλες περιοχές της επαρχίας, όπου παρατηρείται ένα στρεβλό πρότυπο αρρενωπότητας όσον αφορά την διαπαιδαγώγηση των αγοριών, η κα Μαρκογιαννάκη επεσήμανε την σημασία αλλαγής νοοτροπίας μέσω της παιδείας και της καλλιέργειας ενσυναίσθησης.
«Υπάρχουν πολλές κοινωνικές παθογένειες, πολιτισμικές ιδεοληψίες ενώ υπάρχουν και κοινωνικο-οικονομικά αίτια. Παρατηρούμε αυτό που λένε εδώ στην Κρήτη “έλα εσύ που είσαι άντρας, βάλε το δακτυλάκι σου μέσα στο ποτήρι με το κρασί” και “πιες για να γίνεις άντρας”. Αυτά θα πρέπει να σταματήσουν επειγόντως. Μάλιστα παρατηρούμε στις μέρες μας άντρες προοδευτικούς και μορφωμένους να συμπεριφέρονται το ίδιο ή και χειρότερα με τους παππούδες τους. Γι΄αυτό λοιπόν, κι εγώ προσωπικά από την εμπειρία μου στο γραφείο θυμάμαι κάποια έφηβη να μου λέει ότι άκουσε στο σχολείο για την ενδοοικογενειακή βία και την σωματική ή λεκτική κακοποίηση πως συνειδητοποίησε ότι αυτό συμβαίνει μέσα στο σπίτι της. Και με ρώτησε “στα πόσα χαστούκια θεωρείται βία;”».
Η κα. Μαρκογιαννάκη τόνισε επίσης ότι «θα πρέπει να αλλάξει λίγο ο τρόπος σκέψης, η φιλοσοφία και η στάση μας. Να “σπάσει” επιτέλους αυτή η κοινωνική απομόνωση και η υποκριτική αυτή σιωπή που καλύπτει την κακοποίηση των γυναικών. Να υπάρχει αυτό που ονομάζουμε διάχυτη ευθύνη, δηλαδή εάν ένα βράδυ ακούσουμε στο δρόμο κάποιον να χτυπάει μια γυναίκα, να μπούμε στη θέση της. Δεν θα θέλαμε π.χ κάποιος να βοηθήσει το παιδί μας εάν βρισκόταν στη θέση της; Μας ενδιαφέρει το συλλογικό καλό, η συλλογική συνείδηση κι όχι μόνο η ατομική συνείδηση, ο εαυτός μας».
