Η στροφή στην ηλιακή ενέργεια αποτελεί αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από την κλιματική μεταβολή.
Aυτό επισημαίνει ο νομπελίστας Yuan T. Lee ο οποίος συμμετείχε στις εργασίες της 9ης Ολυμπιάδας Πνεύματος που πραγματοποιήθηκε στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης στο Κολυμπάρι Χανίων.
Παράλληλα, προτείνει τη χρήση ηλιακής ενέργειας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγη. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, ο κ. Lee τονίζει ότι πρέπει να εξαλειφθούν, επίσης, οι ανισότητες στον πλανήτη καθώς σήμερα ο πλούτος έχει συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια.
Μιλώντας στα «Χ.ν.» –με τη συμβολή του ομότιμου καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης, πρώην πρύτανη Γιάννη Φίλη- ο κ. Lee ο οποίος έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1986 και έχει διατελέσει Πρόεδρος της Academia Sinicaof της Ταϊβάν, είπε ότι, «πρωταρχικό και μέγιστο πρόβλημα της ανθρωπότητας που πολλοί άνθρωποι ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει, είναι η κλιματική μεταβολή. Το 2015 συγκεντρώθηκαν όλα τα κράτη στο Παρίσι για να βρουν τρόπους και να συμφωνήσουν ώστε να αρχίσουν να περικόπτουν τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου που ανεβάζουν την θερμοκρασία».
Επίσης σημείωσε ότι από τον 20ο αιώνα έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο της γης, τη λεγόμενη «ανθρωπόκενο» όπου «οι ίδιοι οι άνθρωποι επηρεάζουν τη φύση και τη γη, όχι τα φυσικά φαινόμενα που συνέβαιναν επί πολλά χρόνια».
«ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ»
Ο ίδιος, εξέφρασε την αντίρρησή του στη «βιώσιμη ανάπτυξη» καθώς, όπως είπε, «η λέξη ανάπτυξη σημαίνει ήδη ότι συνεχίζουμε να καταστρέφουμε τη φύση, συνεχίζουμε να καταστρέφουμε το περιβάλλον μας, ενώ ήδη έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο υψηλής ανάπτυξης και δεν χρειαζόμαστε περισσότερη».
Όπως σημείωσε ο κ. Lee, «από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης έχει ανέβει η μέση θερμοκρασία κατά 1,1 βαθμό Κελσίου», η συμφωνία το 2015 στο Παρίσι «ήταν να μην ξεπεράσουμε τους 2 βαθμούς και μετά είπαν να μην ξεπεράσουμε και τον 1,5 βαθμό».
Επίσης, από τις αναλύσεις της περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, έχει φάνει ότι «σήμερα έχουμε υπερβεί τα 400 μέρη στο εκατομμύριο». Δηλαδή, σε κάθε κυβικό μέτρο αέρα, έχουμε πάνω από 400 κυβικά εκατοστά διοξειδίου του άνθρακα.
Ο κ. Lee πρόσθεσε επίσης ότι «αν οι νέοι άνθρωποι σήμερα μας ρωτούσαν τι θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον, θα τους έλεγα ότι αυτό που έχουμε σήμερα είναι πολύ απομακρυσμένο από αυτό που θα ονομάζαμε ιδεώδες.
Θα έπρεπε η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα, να μείνει το πολύ στα 350 μέρη στο εκατομμύριο και όχι 400 που είναι σήμερα. Μέχρι το 2050 θα πρέπει να γίνουμε ουδέτεροι σε σχέση με τον άνθρακα. Δηλαδή, να μην εκπέμπουμε καθόλου άνθρακα από το υπέδαφος στην ατμόσφαιρα.
Και θα πρέπει από το 2050 και μετά να βρούμε και τεχνολογίες ώστε να μπορούμε να απομακρύνουμε το υπάρχον διοξείδιο του άνθρακα και να το θάβουμε πίσω στη γη. Δηλαδή από εκεί που το πήραμε, να το ξαναγυρίσουμε, αν θέλουμε να έχουμε ένα κλίμα και μια ζωή που θα είναι ανεκτή για τους απογόνους μας».
Ακόμη, ο καθηγητής ανέφερε ότι «το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι παγκόσμιο» καθώς «οι εκπομπές από την Αμερική ή την Κίνα πηγαίνουν οπουδήποτε» και «γι’ αυτό πρέπει να εργαστούμε όλοι μαζί, από κοινού. Αλλιώς το πρόβλημα δεν πρόκειται να επιλυθεί».
Η ΗΛΙΑΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Ο κ. Lee πρότεινε την λύση της ηλιακής ενέργειας λέγοντας:
«Εως τώρα η ανάπτυξη της κοινωνίας βασίστηκε σε δύο βασικές αρχές: διαθέσιμη ενέργεια και διαθέσιμες εκπομπές και ρύπανση στην ατμόσφαιρα διαρκώς. Αυτό το δίπτυχο της ενέργειας και της ανεξέλεγκτης απελευθέρωσης ρύπων στην ατμόσφαιρα λόγω ενέργειας πρέπει να σταματήσει. Αλλιώς, δεν υπάρχει βιωσιμότητα σε τίποτα.
Η λύση του προβλήματος είναι η ηλιακή ενέργεια. Αυτό το ζήτημα από επιστημονικής πλευράς έχει ένα μειονέκτημα διότι δεν έχουμε ακόμη πολύ καλές μεθόδους αποθήκευσης της ενέργειας. Δηλαδή, δεν μπορούμε να αποθηκεύσουμε ηλιακή ενέργεια σε τεράστιες μπαταρίες και να την έχουμε επί μακρόν. Πρέπει λοιπόν τώρα η επιστήμη και η τεχνολογία να βρουν τρόπους καλύτερης αποθήκευσης αλλά οπωσδήποτε πρέπει αυτή τη στιγμή να αρχίσουμε να στρεφόμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό, σε ύψιστο βαθμό, στον ήλιο. Δεν υπάρχει άλλη λύση».
Καταλήγοντας υπογράμμισε ότι ο πλανήτης έχει «πάρα πολύ μεγάλο πληθυσμό ο οποίος καταναλώνει πάρα πολύ» και συμπλήρωσε ότι «ο στόχος των Ηνωμένων Εθνών για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι να εξαφανίσουμε τη φτώχεια από τις φτωχές χώρες» αλλά για τον ίδιο ο στόχος είναι πρωτίστως να μην υπάρχουν υπερβολικά πλούσιοι «γιατί η μεγάλη ανισότητα είναι που καταστρέφει το σύστημα».
