Στρουθοκαμηλισμός

Στον Καύκασο του 1990 έγινε συνάντηση του Χέλμουντ Κωλ με τον Γκορμπατσώφ, όπου αποφασίστηκε η ένωση των δύο Γερμανιών. Τούτο ήταν αποτέλεσμα της άρηκτης και αποφασιστικής προετοιμασίας του Βίλι Μπράντ περί τη 10ετία του ‘70. Μετά λοιπόν, την ένωση βάσει της συμφωνίας “4+2” έληξε και η περίοδος του ψυχρού πολέμου, αλλά αποδυναμώθηκε η σχέση ΗΠΑ – Γερμανίας και σημειώθηκε σταδιακή υποβάθμιση των συνεργασιών των δύο χωρών.
Η Γερμανία εστράφη σε ευρασιατικές συμφωνίες με κύριο ενδιαφέρον, να καλύψει τις αναπτυσσόμενες αγορές και να εξασφαλίσει συμβάσεις με τη Μόσχα για την απευθείας μεταφορά του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Στη σχέση Γερμανίας Ρωσίας προσετέθη και η Γαλλία αλλά δεν υπήρξε συνέχεια επειδή τότε το παγκόσμιο ενδιαφέρον εκδηλώνετο για τον πόλεμο στο Ιράκ, που προκάλεσε ο Μπους υιός.
Η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη μεταξύ ΗΠΑ – Γερμανίας χάθηκε, τελευταίως, ένεκα της κακοτροπίας του Τραμπ, να διακόψει την οικονομική του συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, της απόφασής του να αποσύρει το ένα τρίτο των στρατιωτικών δυνάμεων, που εδρεύουν στη Γερμανία, χωρίς να κάνει χρονοδιάγραμμα αποχώρησής των και να επιβάλλει κυρώσεις σε όσες επιχειρήσεις έχουν συμβληθεί για την κατασκευή του αγωγού North Stream.
Η Μέρκελ αντέδρασε άμεσα, ζητώντας εξηγήσεις απ’ τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, όσον αφορά τα οικονομικά της συμμαχίας. Η αχαρακτήριστη στάση του Τραμπ αποτελεί κλιμάκωση των πιέσεών του προς τη Γερμανία, και θεωρείται “τιμωρητική” για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που τον πνίγουν στο εσωτερικό.
Στην τηλεδιάσκεψη των υπουργών Αμύνης των χωρών του ΝΑΤΟ την 17/6/20 κυριάρχησε η ανάγκη διαφύλαξης της συνοχής της συμμαχίας και η πλήρης συμμόρφωση όλων ανεξαιρέτως των μελών με το Διεθνές Δίκαιο. Εγινε αναφορά της χρήσης βίας από ένα συμμαχικό πλοίο εναντίον άλλου συμμαχικού, που περιπολούσε κατ’ εφαρμογήν του σχεδίου “Ειρήνη” διαφύλαξης του εμπάργκο στο Λιβυκό πέλαγος την 10/6/20, συμπεριφορά που χαρακτηρίστηκε “ανήκουστη”!
Ο Γάλλος υπ’ Αμυνας απαίτησε, όπως το ΝΑΤΟ, είναι καιρός να πάρει θέση για τη συμπεριφορά της Τουρκίας, όχι μόνον έναντι συμμάχου χώρας και της Λιβύης, αλλά και για τη σχέση της με τη Ρωσία με τους S400 και για τα εμπόδια, που παρεμβάλλει στον αμυντικό σχεδιασμό της συμμαχίας στις Βαλτικές χώρες και στην Πολωνία.
Σ’ αυτή τη χώρα προβλέπεται να μετακομίσουν τ’ αμερικανικά στρατεύματα απ’ τη Γερμανία, πράγμα που θα συνέτεινε παρέμβαση της Ουάσινγκτον στην πυροδότηση διάσπασης στο εσωτερικό της Ε.Ε. και σε νέες εντάσεις του ΝΑΤΟ με Μόσχα. Οι γερμανικές θέσεις για το ΝΑΤΟ ήσαν προσεκτικά διατυπωμένες, ανεξάρτητα απ’ το ότι συμμετέχουν οικονομικά με το 1,38% του ΑΕΠ τους. Οι εκπρόσωποι της Μέρκελ δεν ήθελαν να εκτραχύνουν τις διατλαντικές σχέσεις τους, παρά το γεγονός ότι η κατάσταση μεταξύ Μέρκελ – Τράμπ επιδεινώθηκε απ’ το 2018 κι ύστερα. Απόδειξη ότι η Γερμανίδα καγκελάριος δεν δέχθηκε να παραβρεθεί στη Σύνοδο των G7 στις ΗΠΑ, που είναι προγραμματισμένη για το τέλος Ιουλίου.
Η Συμμαχία περνά πολύπλοκα προβλήματα, τα οποία δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει ξεκάθαρα. Το σημαντικότερο είναι η Τουρκία. Οι αξιωματούχοι στρουθοκαμηλίζουν προσποιούμενοι, ότι δεν υπάρχει θέμα Τουρκίας στο ΝΑΤΟ!!