Εδώ και χρόνια αγωνίζεται για να σωθεί και να αναδειχθεί το βαρύ ιστορικό φορτίο που κουβαλάει το φρούριο Ιτζεδίν η εκπαιδευτικός από τον Αποκόρωνα Ειρήνη Καλαϊτζάκη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόσφατο δημοσίευμά της που φιλοξένησαν οι “διαδρομές” το περασμένο Σάββατο (23-9-2017), το οποίο ήταν αφιερωμένο στα χαράγματα που άφησαν στα τείχη του φρουρίου οι πολιτικοί και ποινικοί κρατούμενοι που πέρασαν από τα κελιά του.
Ένα φορτίο μνήμης και ιστορίας που δυστυχώς παραμένει αναξιοποίητο και κινδυνεύει να χαθεί οριστικά μέσα στη λήθη. Την αδιαφορία της Πολιτείας για το φρούριο Ιτζεδίν -στα χρόνια που πραγματικά λεφτά υπήρχαν- ήρθε τα τελευταία χρόνια να σκεπάσει η μνημονιακή σκιά και η εμπλοκή μηχανισμών που έχουν μάτια μόνο για τη λογιστική.
Στο μεταξύ, το φρούριο ρημάζει, αγκομαχώντας υπό το βάρος των χρόνων, παραιτημένο στη μοίρα της οριστικής καταστροφής.
Λες και οι χώροι ιστορικής μνήμης που διασώζονται μέχρι τις μέρες μας στα Χανιά είναι πολλοί. Λες και μας περισσεύουν τα μνημεία. Λες και η ιστορία του τόπου μάς έχει γίνει φόρτωμα που πρέπει να απαλλαγούμε.
Μια μόνο ματιά στον τρόπο που άλλες Ευρωπαϊκές χώρες αξιοποιούν τον ιστορικό τους πλούτο αρκεί για να αντιληφθούμε τις ευκαιρίες που πάνε χαμένες και πώς θα μπορούσε το Ιτζεδίν να συνδεθεί με το σήμερα προς όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας.
Το αίτημα για παραχώρηση του χώρου στην τοπική κοινωνία έχει διατυπωθεί εδώ και χρόνια, από τον καιρό ακόμα του καποδιστριακού Δήμου Σούδας. Δυστυχώς, όμως, καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έδειξε τη δέουσα ευαισθησία, με το φρούριο και τα σπαράγματα της ιστορίας που φέρει πάνω του να μετατρέπονται μέρα τη μέρα σε ένα σωρό από πέτρες.