Παρακολούθησε ο ελληνικός λαός την παρέλαση των εκλεγµένων εκπροσώπων, που αγχοµένοι συγκρούστηκαν στη Βουλή κατά τη συζήτηση της Πρότασης ∆υσπιστίας, µιας κορυφαίας διαδικασίας του Κοινοβουλίου, εις βάρος της κυβέρνησης. Αντιστάθηκε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία τήρησε αµυντική στάση, απορρίπτοντας κάθε κατηγορία, που της επιφύλαξε η “συµµαχία των προθύµων”, όπως χαρακτηρίστηκε η αντιπολίτευση, η οποία έθεσε και το ερώτηµα «αν υπάρχει δηµοκρατία µε ανεξάρτητη και οχι µε κατευθυνόµενη δικαιοσύνη». Έξω απ’ τη Βουλή γινόταν µάχη, ενώ µέσα επικρατούσε οργή. Όσοι έβλεπαν τις συζητήσεις απεκόµισαν αλγεινή εντύπωση από κατηγορίες, που “βοµβάρδιζαν” τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, την κυβέρνηση. Στόχος τους ήταν, να διατρανώσουν ότι ο κόσµος ζητάει απαντήσεις και την αλήθεια για “κακουργηµατική απιστία” και εγκληµατική ευθύνη. Για τη µη υλοποίηση της σύµβασης 717/14, για το παράνοµο “µπάζωµα”, που αλλοίωσε το χώρο της τραγωδίας, για το ποιο και τίνος ήταν το άγνωστο καύσιµο της εµπορικής αµαξοστοιχίας, που προκάλεσε την ανάφλεξη.
Κυριάρχησε θυµός, οργή και µίσος µε επακόλουθο τον διχασµό. ∆ύο χρόνια πέρασαν, από τη σύγκρουση της επιβατικής µε την εµπορική αµαξοστοιχία, οι οποίες εκινούντο αντιθέτως στην ίδια ενώ υπήρχε διπλή γραµµή και µόλις τωρα αναζητείται η ανεύρεση ευθυνών και οι λόγοι τοποθέτησης του µοιραίου σταθµάρχη στο σιδηροδροµικό σταθµό Λαρίσης.
Ο βραδύς ρυθµός εξέλιξης ανεύρεσης των αιτιών της σύγκρουσης αποδεικνύει επιθυµία συσκότισης και απόπειρα συγκάλυψης, αλλά οι φωνές των λαϊκών κινητοποιήσεων έτυχαν πρωτοφανούς υποστήριξης από συλλογικές οργανώσεις και αναγνωρισµένες προσωπικότητες, που υπήρξαν ακόµα και στους εντός των τειχών διαφωνούντες. Βρισκόντουσαν σε άλλο µήκος κύµατος, αλλά δεν εκδηλώνονταν για να µην υποβαθµίσουν τις αποκαλύψεις µιας ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, τα περίφηµα emails, που παρουσιάζουν αλλοιωµένες ηχητικές καταγραφές. Φαίνεται ότι υπήρξε παγερή αδιαφορία, ν’ αποδειχθεί ποιος έδωσε τη διαταγή για το “µπάζωµα”. Είναι αδιανόητο να γίνεται τόσο δύσκολα η απόδειξη της αλήθειας, σαν να επιχειρήθηκε το “µπάζωµα” κι αυτής µε τους σκανδαλώδεις χειρισµούς, που έγιναν από τις πρώτες ηµέρες της σύγκρουσης µέχρι σήµερα.
“Συµµαχία
των προθύµων”
η πρόταση δυσπιστίας;
Παρακολούθησε ο ελληνικός λαός την παρέλαση των εκλεγµένων εκπροσώπων, που αγχοµένοι συγκρούστηκαν στη Βουλή κατά τη συζήτηση της Πρότασης ∆υσπιστίας, µιας κορυφαίας διαδικασίας του Κοινοβουλίου, εις βάρος της κυβέρνησης. Αντιστάθηκε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία τήρησε αµυντική στάση, απορρίπτοντας κάθε κατηγορία, που της επιφύλαξε η “συµµαχία των προθύµων”, όπως χαρακτηρίστηκε η αντιπολίτευση, η οποία έθεσε και το ερώτηµα «αν υπάρχει δηµοκρατία µε ανεξάρτητη και οχι µε κατευθυνόµενη δικαιοσύνη». Έξω απ’ τη Βουλή γινόταν µάχη, ενώ µέσα επικρατούσε οργή. Όσοι έβλεπαν τις συζητήσεις απεκόµισαν αλγεινή εντύπωση από κατηγορίες, που “βοµβάρδιζαν” τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, την κυβέρνηση. Στόχος τους ήταν, να διατρανώσουν ότι ο κόσµος ζητάει απαντήσεις και την αλήθεια για “κακουργηµατική απιστία” και εγκληµατική ευθύνη. Για τη µη υλοποίηση της σύµβασης 717/14, για το παράνοµο “µπάζωµα”, που αλλοίωσε το χώρο της τραγωδίας, για το ποιο και τίνος ήταν το άγνωστο καύσιµο της εµπορικής αµαξοστοιχίας, που προκάλεσε την ανάφλεξη.
Κυριάρχησε θυµός, οργή και µίσος µε επακόλουθο τον διχασµό. ∆ύο χρόνια πέρασαν, από τη σύγκρουση της επιβατικής µε την εµπορική αµαξοστοιχία, οι οποίες εκινούντο αντιθέτως στην ίδια ενώ υπήρχε διπλή γραµµή και µόλις τωρα αναζητείται η ανεύρεση ευθυνών και οι λόγοι τοποθέτησης του µοιραίου σταθµάρχη στο σιδηροδροµικό σταθµό Λαρίσης.
Ο βραδύς ρυθµός εξέλιξης ανεύρεσης των αιτιών της σύγκρουσης αποδεικνύει επιθυµία συσκότισης και απόπειρα συγκάλυψης, αλλά οι φωνές των λαϊκών κινητοποιήσεων έτυχαν πρωτοφανούς υποστήριξης από συλλογικές οργανώσεις και αναγνωρισµένες προσωπικότητες, που υπήρξαν ακόµα και στους εντός των τειχών διαφωνούντες. Βρισκόντουσαν σε άλλο µήκος κύµατος, αλλά δεν εκδηλώνονταν για να µην υποβαθµίσουν τις αποκαλύψεις µιας ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, τα περίφηµα emails, που παρουσιάζουν αλλοιωµένες ηχητικές καταγραφές. Φαίνεται ότι υπήρξε παγερή αδιαφορία, ν’ αποδειχθεί ποιος έδωσε τη διαταγή για το “µπάζωµα”. Είναι αδιανόητο να γίνεται τόσο δύσκολα η απόδειξη της αλήθειας, σαν να επιχειρήθηκε το “µπάζωµα” κι αυτής µε τους σκανδαλώδεις χειρισµούς, που έγιναν από τις πρώτες ηµέρες της σύγκρουσης µέχρι σήµερα.
