Ήταν 2007 στη δεύτερη θητεία δηµαρχίας του Κ. Βιρβιδάκη όταν η παράταξη της ελάσσονος αντιπολίτευσης µε επικεφαλής τον εκπαιδευτικό Αντώνη Σχετάκη είχε διοργανώσει εκδήλωση στο ∆ήµο Χανίων µε καλεσµένη δηµοτική σύµβουλο από ∆ήµο της Ισπανίας για να µιλήσει για την εµπειρία του “συµµετοχικού προϋπολογισµού”.
Τη διαδικασία δηλαδή που από τότε τηρούνταν σε πολλούς δήµους της χώρας αυτής όπου ο προϋπολογισµός συντασσόταν λαµβάνοντας υπόψιν τις προτάσεις των κατοίκων, των συλλογικοτήτων, των αιτηµάτων µιας γειτονιάς.
Ο γράφων ήταν παρών στην εκδήλωση και η οµιλήτρια είχε εξηγήσει µε πολύ ξεκάθαρο τρόπο τόσο στους δηµοσιογράφους όσο και σε όσους είχαν παρακολουθήσει την εκδήλωση πώς λειτουργούσε ο “συµµετοχικός προϋπολογισµός” ποια ήταν τα οφέλη και ποια τα προβλήµατα, δίνοντας εν κατακλείδι θετικό πρόσηµο στη δράση αυτή.
Μια δράση που θυµηθήκαµε ακούγοντας προχθές τους κατοίκους της περιοχής του Αγ. Ιωάννη να µιλούν για “συµµετοχικό σχεδιασµό” στην υλοποίηση του πάρκου.
Έχουν περάσει 17 χρόνια από τότε αλλά για τους ∆ήµους της Κρήτης τίποτα δεν έχει αλλάξει… Έχεις την πλειοψηφία (πραγµατική ή µε τη βοήθεια του εκλογικού νόµου);
Μπορείς να περνάς ό,τι θέλεις από το δηµοτικό συµβούλιο χωρίς αντίδραση;
Πιστεύεις ότι εκτός από την ψήφο των δηµοτών βρίσκεσαι στη θέση του δηµάρχου και της δηµοτικής αρχής ελέω… αγίων, αγγέλων, θεών και δαιµόνων; Αισθάνεσαι σίγουρος για τη στήριξη σου από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, τα Μέσα Ενηµέρωσης, τα κάθε είδους συµφέροντα; Θα κάνεις λοιπόν ό,τι εσύ πιστεύεις, ότι εσύ θέλεις, ό,τι εξυπηρετεί εσένα και τις αντιλήψεις σου, αφού θεωρείς ότι για 4 ή 5 χρόνια έχεις παραλάβει “λευκή επιταγή”.
Και όλα αυτά περί “συµµετοχικού σχεδιασµού” και “συµµετοχικού προϋπολογισµού” σου φαντάζουν ολίγον… κινέζικα αφού δεν “µιλούν τη δική σου γλώσσα”.
Αυτή που προσοµοιάζει σε λογικές που θυµίζουν τα περί “αλάθητου του Πάπα”.
Στο δηµαρχοκεντρικό ελληνικό σύστηµα που πολλές φορές κατακλύζεται από “Λουδοβίκειες αντιλήψεις” όλα τα παραπάνω συνεχίζουν να φαντάζουν πολύ µακρινά για να είναι αληθινά…
