Συµβόλων συνειρµοί

Εδώ κι εβδοµάδες, συλλέγω στην µνήµη µου φωτό, από µεγάλο Αθηναϊκό φύλλο, συγκλονιστικές φωτό, µε ‘‘τραγική ποιότητα’’ αισθητικής.
Ευρηµατικές, ωραίες δηλαδή, υπέροχες, που δίνουν τη γνώση και την ευαισθησία του δηµιουργού τους, δώρο στους αναγνώστες, να ανταµωθούν µε τις προσωπικές τους προσλαµβάνουσες, τον ανθρωπισµό τους, αλλά και το κεκτηµένο αξιακό τους σύστηµα!
Τώρα λοιπόν, θ’ αναφέρω δυο κουβεντούλες γι’ αυτά τα πλάνα, γι’ αυτά τα σκίτσα, Παρασκευή πρωί… ∆εν είναι ακόµη η ώρα 7 το πρωί, ώρα ελπίδας για τη Γάζα… Έχει ανακοινωθεί η πολυπόθητη Παύση! Έστω για λίγο, τρεις ή τέσσερις ηµέρες, θα δούµε. Όσο να πραγµατοποιηθεί η ανταλλαγή! Οµήρων, φυλακισµένων, καταταλαιπωρηµένων ανθρώπων… Και Παλαιστινίων και Ισραηλιτών, ασφαλώς! Για λίγο, τόσο λίγο, επαναλαµβάνει ως επωδό ο Νετανιάχου, για να µην παίρνουµε και πολλά πολλά… θάρρητα, η φωτιά, είναι εδώ! Και σ’ αυτή θα επιστρέψουµε και να µην ξεχνιόµαστε! Ο Θεός όλων µας, µπορεί να λιγοστέψει το αίµα. Ίδωµεν.
Όµως, στη σκέψη µου, παραµένει η επιθυµία, να σχολιάσω λιγάκι εκείνες τις δυο τρεις εξαιρετικές εικόνες, που θα στοιχειώνουν την ψυχή µας, στη «µε δίχως λόγια», αίσθηση της δυστυχίας…
Στη φωτό, µια «Παναγία, γλυκύτατη, γαληνεµένη, φέρει αντί την ιερή ερυθροµέταξη σκέπη Της, τη µαντήλα της Παλαιστίνιας!! Την πασίγνωστη ενδυµατολογική σηµειολογία του µατωµένου λαού, την περίφηµη ‘‘καφίγια’’ το βαµβαβακερό οικείο ‘‘γεµενί’’, και κρατά στην αγκαλιά Της, το νεκρό µωρό Της!!
Κανένα λακωνικό αφήγηµα, καµία λεζάντα επεξηγηµατική, κάτω από το πλάνο…
Μέσα στους καπνούς, τη φωτιά και το θάνατο, ξεχωρίζει ένα πανικοβληµένο και µατωµένο παιδί! Ένα κοριτσάκι, εφτά ως εννέα χρόνων το πολύ, µε τη µαντήλα ν’ ανεµίζει στον χρόνο τον «ασπρόµαυρο χρωµατισµό» της ιερής καφίγια. Η σύνδεση είναι σαφής! Το κοριτσάκι που µετέφερε την κραυγή του πόνου στο διηνεκές, εδώ και οκτώ και πλέον δεκαετίες, φέρνει στο σκοτισµένο µυαλό µας, τον εφιάλτη της Χιροσίµα, του Ναγκασάκι. Χριστέ µου, πώς τη λέρωσαν τη Ιστορία, του ανθρώπου, οι άφρονες που κινούν τις τύχες του;;
Τέλος, δεν µπορώ να µην αναφέρω κι άλλη µία εικόνα, απίστευτης ευρηµατικότητας! Μίαν ευρηµατικότητα ικανή να φέρει δάκρυα στα µάτια σου, αλλά και θαυµασµό για την έµπνευση, από τον πόνο.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, φέρων την εµβληµατική, στρατιωτική στολή του, εµφανίζει µε σαφήνεια και… διακριτικά του βαθµού, τα αστέρια, τα… εύσηµα, τα ‘‘απτά σεµνώµατα’’ του Κακού! Φέρει ανά δυο, σε κάθε επωµίδα, τα µικρούλικα, τα λιλιπούτεια νεκρά κορµάκια των βρεφών, των νεογνών, των παιδιών της Γάζας, που δεν πρόλαβαν να ζήσουν! Εκείνες τις αγιασµένες σορούς, τις φασκιωµένες σε λευκό σουδάριο, που κατέκλυσαν τις οθόνες µας… ως ύπατο µέτρο πένθους… Πένθους πολέµου!