(συνέχεια)
Σε συνέχεια του άρθρου μας της 20-10-2020 παραθέτουμε νέα (πλην όμως παλαιά) συμπληρωματικά στοιχεία για το θέμα της ξεδιάντροπης απόφασης του Περιφερειακού Συμβουλίου Κρήτης. Όπως φαίνεται όμως, η συμφωνία της Κνωσού είναι αποτέλεσμα άλλων που κυρώθηκαν σε ανώτατα κλιμάκια στο εξωτερικό. Κι ενώ ο λαός απαιτούσε λαϊκά δικαστήρια και παραδειγματική τιμωρία των συνεργατών του κατακτητή, οι Εγγλέζοι και ο Γεώργιος Παπανδρέου είχαν άλλα σχέδια…
Το πλέον, ίσως, χαρακτηριστικό παράδειγμα και απόδειξη συνάμα της ακραία ιδιοτελούς, βαθιά αντιλαϊκής και παντελώς ανήθικης στάσης και τακτικής του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού αποτελεί η σχετική με την Ελλάδα συμφωνία του Ουίνστον Τσόρτσιλ με τον Χίτλερ, τη μοναδική σε όλο τον πόλεμο. Προκειμένου να διευκολύνει το “πέρασμα” της Ελλάδας στη βρετανική σφαίρα επιρροής και να δυσκολέψει την προέλαση του σοβιετικού “Κόκκινου Στρατού”, ο Τσόρτσιλ δε δίστασε να κάνει κάτι μοναδικό στα χρονικά του πολέμου, ενώ αυτός ακόμη συνεχιζόταν.
Ο δημοσιογράφος και ιστορικός Βάσος Π. Μαθιόπουλος, κατέγραψε την παρακάτω συνέντευξη (την οποία είχε δημοσιεύσει στο «ΒΗΜΑ» στα 1976 και συμπεριέλαβε στο βιβλίο του «Ο Δεκέμβριος του 1944») που του έδωσε ο Άλμπερτ Σπέερ υπουργός της Πολεμικής και Βιομηχανικής Παραγωγής του Χίτλερ και μια από τις πιο αξιόπιστες πηγές της «αντίπερα όχθης»:
«Ερώτηση: Υπάρχει κανένα γεγονός που αφορά την Ελλάδα, άσχετα από τη βαλκανική εκστρατεία, το οποίο κατά την αντίληψή σας, υπήρξε ιστορικά αξιοσημείωτο κατά τη διάρκεια του πολέμου;
Σπέερ: Είμαι αυτήκοος μάρτυς ενός γεγονότος που μας είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωση το φθινόπωρο του 1944. Θυμάμαι συγκεκριμένα, ότι ο στρατηγός Γιοντλ, ο αρχηγός του γερμανικού επιτελείου, ήρθε μια μέρα και με βρήκε και μου ανέφερε ότι επήλθε μια συμφωνία σε υψηλό επίπεδο μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας, που αφορούσε την Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή πρωτοφανής μέχρι τότε, και όπως γνωρίζω μοναδική σ΄ όλο το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούσε, όπως μου είπε ο Γιοντλ τουλάχιστον, την εκκένωση απ΄ τα γερμανικά στρατεύματα της Ελλάδας, χωρίς βρετανική ενόχληση. Η πληροφορία για το περίεργο αυτό «Τζέντλεμεν αγκρίμεντ» μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου, προκάλεσε σε όλους, όσους την έμαθαν, κατάπληξη. Και πράγματι οι Άγγλοι την τήρησαν. Τα γερμανικά πολεμικά και μεταγωγικά, έμφορτα με στρατό απ΄ τα ελληνικά νησιά πέρασαν το φθινόπωρο του 1944 ανενόχλητα μπροστά στα μάτια των Βρετανών κι ανάμεσα από τα βρετανικά υποβρύχια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Δυό Άγγλοι ιστορικοί, που έμαθαν ότι γνώριζα την πληροφορία αυτή, μου έγραψαν μεταπολεμικά και μου ζήτησαν συγκεκριμένες πληροφορίες. Μου ανέφεραν, ότι από τα βρετανικά αρχεία δεν μπόρεσαν να διασταυρώσουν την πληροφορία αυτή. Θα ήθελα να προσθέσω, ότι τη συμφωνία αυτή γνώριζε και ο Όβεν όπως προκύπτει από το βιβλίο του. (Ο φον Όβεν που ήταν διευθυντής Τύπου του υπουργείου Προπαγάνδας, αναφέρει σε βιβλίο του που έγραψε μετά τον πόλεμο, ότι ο Γκαίμπελς είχε μετάσχει ο ίδιος στις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της συμφωνίας αυτής. Επίσης γράφει υπό μορφή ημερολογίου στο βιβλίο του, ότι ο Γκαίμπελς του διηγήθηκε την υπόθεση χωρίς να του πει το λόγο για τον οποίο ο Χίτλερ δέχτηκε σ΄ αυτή την περίπτωση να συνεννοηθεί με την Αγγλία). Το τίμημα της συμφωνίας, κατά τη δική μου γνώμη, ήταν να παραχωρηθεί η Θεσσαλονίκη από τους Γερμανούς στους Άγγλους, να μπορέσουν να την καταλάβουν αμαχητί και μ΄ αυτό τον τρόπο η Ελλάδα να περιέλθει στο δυτικό στρατόπεδο. Και βέβαια ο Χίτλερ θα διατηρούσε ανέπαφες τις δυνάμεις του που κατείχαν τον ελληνικό χώρο. Ο Χίτλερ, όπως θυμάμαι, απαγόρευσε ρητά να επαναληφθεί ανάλογη συμφωνία. Θα μπορούσε βέβαια να είχε συμβεί και σ΄ άλλες περιπτώσεις, κι αυτό θα ήταν καλό, αλλά δυστυχώς δεν επαναλήφθηκε.
Ερώτηση: Ο ίδιος ο Χίτλερ συμφώνησε να γίνει η συμφωνία αυτή με την Αγγλία; Σε ποιο επίπεδο έγινε αυτή η μυστική διαπραγμάτευση, που και ποιος είχε την πρωτο-βουλία γι΄ αυτήν;
Σπέερ: Νομίζω, ότι η συμφωνία πρέπει να έκλεισε στη Λισαβώνα και το ποιος είχε την πρωτοβουλία πρώτος δεν ξέρω, αλλά πιστεύω, ότι δεν έγινε σε διπλωματικό επί-πεδο αλλά πολύ ψηλότερο, ακριβώς για να μη υπάρξουν ακριτομυθίες. Οι Άγγλοι βέβαια δεν το δημοσιεύουν τώρα και αντιλαμβάνομαι το λόγο. Η συμφωνία αυτή, που έκαναν με τον Χίτλερ ήταν βέβαια αντίθετη προς τα συμφέροντα των τότε συμμάχων τους. Και ως προς αυτό το σημείο, διατηρούν τα αρχεία τους απόρρητα. Ο Χίτλερ, όπως θυμάμαι, είχε συμφωνήσει πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις να γίνει η Συμφωνία αυτή».
Η τακτική αυτή των Άγγλων δεν δημιούργησε προβλήματα μόνο στους Σοβιετικούς και τους παρτιζάνους του Τίτο, αλλά ο Τσόρτσιλ θυσίασε και άνδρες δικούς του που σκοτώθηκαν σε μάχες με τους Γερμανούς, που γλύτωσαν. Χωρίς τη συμφωνία της Λισαβώνας ένας μεγάλος αριθμός των Γερμανών θα είχαν συλληφθεί. Αλλά το ζητούμενο για τον Τσόρτσιλ ήταν να εξασφαλίσει με κάθε θυσία τον έλεγχο τής Ελλάδας. Για τον σκοπό αυτό έπρεπε να ξεμπερδεύει με τον ΕΛΑΣ και όχι να φθείρεται σε συγκρούσεις με τους Γερμανούς. Πέρα από την απαράδεκτη συμφωνία με τον εχθρό, χρησιμοποίησε και τα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας.
Ο Ριζοσπάστης σε σχετικό αφιέρωμα στις 30-10-96, σελ. 10, επισημαίνει: «[…] Αξίζει ν’ αναρωτηθούμε ποιους λόγους είχε ο Τσώρτσιλ να προχωρήσει σ’ αυτήν. Ο πρώτος λόγος που αναδεικνύεται είναι η ανάγκη αποτροπής εξοπλισμού του ΕΛΑΣ με βαρύ Γερμανικό οπλισμό: οι Άγγλοι μπορούσαν να χτυπήσουν σκληρά τους αποχωρούντες Γερμανούς, από τον αέρα, αλλά ο επίγειος έλεγχος των λαφύρων θα ήταν καθαρά υπόθεση του ΕΛΑΣ. Ακόμα, χωρίς τη συμφωνία, δεν θα ήταν δυνατή η αποχώρηση των Γερμανών από τα νησιά μέσ’ από τη θάλασσα (δεν θα ξεκινούσαν καν) και αργά ή γρήγορα όλα τα πολεμικά τους εφόδια θα έφταναν στον ΕΛΑΣ, όπως συνέβη ένα χρόνο νωρίτερα: ο ΕΛΑΣ εξοπλίστηκε “σαν αστακός” με τα όπλα των Ιταλικών στρατευμάτων, όταν η Ιταλία συνθηκολόγησε. Μια επανάληψη το φθινόπωρο του 1944, με Γερμανικά όπλα αυτή τη φορά, θα ισοδυναμούσε με καταστροφή των σχεδίων του Τσώρτσιλ για την μεταπολεμική Ελλάδα […]».
Παρόμοια περίπου υποστηρίζει και αναφέρει, ο Σήφης Μανουσογιαννάκης Αντιναύαρχος Π.Ν. ε.α. σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Ιστορίας (ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.). Σημειώνει: «[…] Η Αγγλία φοβάται μήπως η Ελλάδα διολισθήσει μεταπολεμικά σε κομμουνιστική επιρροή, κατάσταση, που θα απειλούσε τα ζωτικά της συμφέροντα. […] Γράφει ο ταξίαρχος Έντυ Μάερς στο έργο του “Ελληνική Περιπλοκή” ότι σύμφωνα με τις πολιτικές οδηγίες που έλαβε τον Απρίλιο του 1943: “Ο Βασιλεύς της Ελλάδος Γεώργιος είναι και θα εξακολουθήσει να θεωρείται ο νόμιμος Ανώτατος Άρχων του Ελληνικού Κράτους μέχρι της στιγμής κατά την οποίαν το Ελληνικό Σύνταγμα τυχόν θα τροποποιείτο ως αποτέλεσμα της ελευθέρας εκφράσεως της θελήσεως του Ελληνικού λαού υπό συνθήκες ηρεμίας. Η Βρετανική Κυβέρνηση οφείλει προφανώς στον Βασιλέα της Ελλάδος μεγάλη ευγνωμοσύνη διότι παρέμεινε σταθερά πιστός Σύμμαχος ιδίως κατά το 1941 οπότε αν η Ελλάς συνθηκολογούσε θα απέφευγε την κατάληψη της μικράς χώρας της από τας Γερμανικάς ορδάς”. Οι πολεμικές ενέργειες των Άγγλων συντονίζονταν από ένα πολυσύνθετο πλέγμα υπηρεσιών και ήταν – το Υπουργείο Αμύνης, το Υπουργείο Εξωτερικών, η Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων (SΟΕ) οι αρχηγοί του Επιτελείου και οι υφιστάμενοι τους. Πολλές φορές διαπιστώθηκαν ασυμφωνίες μεταξύ των φορέων αυτών που αφορούσαν μόνο σε θέματα τακτικής. Δεν παρεξέκλιναν όμως από τον στρατηγικό στόχο. […] Στην Κρήτη τα στρατεύματα κατοχής συγκεντρώθηκαν στα Χανιά με σημεία αναχωρήσεως την Σούδα και το αεροδρόμιο του Μάλεμε. Η αναχώρηση τους γινόταν αεροπορικώς αλλά και με καΐκια και πλοία… Ξαφνικά και ενώ είχαν φύγει οι 50.000 από τις 67.000 χιλ. Γερμανοϊταλών της Κρήτης η φυγή διακόπηκε γιατί τα Γερμανικά αεροπλάνα καταστράφηκαν από τους Άγγλους στα αεροδρόμια της ηπειρωτικής Ελλάδας. Οι απομείναντες περί τις 17.000 (11.800 Γερμανοί και 4.700 Ιταλοί) υπό τον Υποστράτηγο Μπέντακ (Hans Georg Benthack) αναπτύχθηκαν στην παραλιακή λωρίδα που είχε μήκος 65 χιλ. από Γιωργιούπολη μέχρι Πλακάλωνα Κισάμου και βάθος 16χιλ. προς νότο. Την λωρίδα αυτή ονόμασαν ΟΧΥΡΑ ΘΕΣΗ ΚΡΗΤΗΣ. […] Στην απελευθερωμένη Κρήτη, (εκτός της ΟΧΥΡΑΣ ΘΕΣΗΣ ΚΡΗΤΗΣ) ο Υποστράτηγος Γ. Φουντουλάκης τον οποίο διόρισε ο Πλαστήρας με την ανάληψη της πρωθυπουργίας του στις αρχές του Γενάρη 1945 σύστησε την Στρατιωτική Διοίκηση Κρήτης αλλά ως τέτοια δεν την αναγνώρισαν ούτε οι Άγγλοι ούτε το κράτος της Αθήνας. Δεν αντέδρασαν απλά την αγνόησαν. […]».
Στις 8 του Μάη 1945 η Γερμανία παραδόθηκε άνευ όρων στους Συμμάχους. O Μπέντακ έλαβε εντολή να παραδοθεί στους Άγγλους. Στις 9 Μάη 1945 το βράδυ στη βίλα ΑΡΙΑΔΝΗ της Κνωσού υπογράφηκε το έγγραφο της τοπικής παράδοσης σε εφαρμογή της γενικής άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας που υπογράφηκε στο Βερολίνο την προηγούμενη μέρα (8.5.1945) από τις ηγεσίες των συμμαχικών στρατών και της Γερμανίας. Αφοπλίστηκαν όμως αργότερα στις 23 Μαΐου 1945 όταν έφτασε στην Κρήτη το σύνταγμα των Άγγλων HAMPSHIRE.
Και ο αντιναύαρχος Μανουσογιαννάκης συνεχίζει: «[…] Με την ιδιότητα του Στρατιωτικού Διοικητή Κρήτης ο Υποστράτηγος Γ. Φουντουλάκης ζήτησε από την κυβέρνηση του Π. Βούλγαρη και το Ελληνικό Γ.Ε.Σ. οδηγίες για τη συνθηκολόγηση της Γερμανοϊταλικής Φρουράς της ΟΧΥΡΑΣ ΘΕΣΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Πήρε εξουσιοδότηση από τον πρωθυπουργό και υπουργό Στρατιωτικών να συνυπογράψει με τον Άγγλο ταξίαρχο Κρήτης. Το κείμενο που έδωσαν οι Άγγλοι στους Έλληνες και που οι τελευταίοι πίστεψαν ότι είναι αυτό που υπέγραψαν ο Μπέντακ, ο Κίρκμαν και ο Φουντουλάκης, είναι το ακόλουθο: (Γ.Κάββος)
ΓΕΡΜΑΝΟΪΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ ΚΡΗΤΗΣ 1941-1945).
«Στρατηγείον Συμμαχικών Δυνάμεων Απόρρητον
Έγγραφον τοπικής παραδόσεως των εν Κρήτη Γερμανικών και Ιταλικών Δυνάμεων
1. Ο Γερμανός Διοικητής Φρουρίου Κρήτης, δια του παρόντος παραδίδει άνευ όρων απάσας τας υπό την Διοίκησιν ή έλεγχον του δυνάμεις ξηράς, αέρος και θαλάσσης και θέτει άνευ όρων εαυτόν και τας δυνάμεις ταύτας εις την διάθεσιν του Αν. Συμ/κού Δ/τού του Μεσογειακού Θεάτρου επιχειρήσεων.
2. Άπασαι αι υπό την διοίκησιν ή έλεγχον του Γερμανού Διοικητού Φρουράς Κρήτης ένοπλοι δυνάμεις θα καταπαύσουν οιασδήποτε εχθροπραξίας επί της ξηράς, θαλάσσης και εν αέρι κατά την 10ην ώραν Αστεροσκοπείου Γκρήνουιτς της 10ης ημέρας του Μαΐου 1945.
3. Ο Γερμανός Δ/τής Φρουράς Κρήτης αναλαμβάνει να κάμη τας αναλόγους διευθετήσεις πάραυτα.
4. Ο Γερμανός Διοικητής αναλαμβάνει να εκτελέση τας εν τω παραρτήματι τούτο διατασσομένας διαταγάς αι οιασδήποτε περαιτέρω διαταγάς Ανωτ. Συμμάχου Δ/τού του Μεσογειακού Θεάτρου Επιχειρήσεων. Παρακοή εις τας τοιαύτας διαταγάς ή αποτυχία προς συμμόρφωσιν προς ταύτας, θέλει τιμωρηθή σύνωδα των παραδεδειγμένων Νόμων και συνηθειών πολέμου.
5. Το έγγραφον τούτο θέλει τεθή εν ισχύει άμα τη υπογραφή και εν των συνημμένω παραρτήματι διαταγαί θέλουν καταστή εκτελέσιμοι κατά την εν τη άνω παραγράφω προσδιορισθείσαν ημέραν και χρόνον. Το έγγραφον τούτο και αι συνοδευτικαί διαταγαί συνετάχθησαν εις τε την Αγγλικήν, Ελληνικήν και Γερμανικήν γλώσσαν. Η Αγγλική μετάφρασις είναι το αυθεντικόν κείμενον. Εγειρομένης οιασδήποτε αμφιβολίας ως προς την σημασίαν ή ερμηνείαν η απόφασις του Ανωτάτου Συμμάχου Διοικητού καθίσταται τελειωτική.
6. Το έγγραφον τούτο είναι ανεξάρτητον και ουχί προς ζημίαν και θα υποκατασταθή υπό οιουδήποτε γενικού εγγράφου περί παραδόσεως, επιβαλλομένου υπό ή εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών και εφαρμοστέου επί της Γερμανίας ενόπλων δυνάμεων εν συνόλω.
Γερμανός Διοικητής Ανώτατος Σύμμαχος Αρχηγός Φρουράς Κρήτης του Μεσογειακού Θεάτρου Επιχειρήσεων Bendhak
Alexander α.α. Kirkman Άγγλος Ταξίαρχος
Τόπος: Ηράκλειο Ο Στρατιωτικός Διοικητής Κρήτης 9 Μαΐου 1945 Γ. Φουντουλάκης ώρα 22.30 Υποστράτηγος”
Όπως γράφει ο Δημοσθένης Ραπτόπουλος, στον οποίο ανήκει και όλη η παρακάτω ανάλυση, σε άρθρο του στο διαδίκτυο [το έγγραφο αυτό έχει δημοσιευθεί με μικρές διαφορές σε διάφορα βιβλία]. Τα κείμενα αυτά είναι περίπου τα ίδια και προφανώς έχουν την ίδια προέλευση και αυτή η εικόνα υπήρχε μέχρι τον Μάη του 2005 οπότε δημοσιεύθηκε σε δύο εφημερίδες του Ηρακλείου φωτοαντίγραφο του πραγματικού «αυθεντικού» έγγραφου στην αγγλική γλώσσα όπως ορίζει η παρ. 5. Τότε διαπιστώ-θηκαν σημαντικές διαφορές που αποκάλυπταν πλάνες και στόχους.
Ας δούμε τις τρεις σημαντικές διαφορές του δημοσιευμένου και του απόρρητου κυρίως εγγράφου.
1. Η απουσία της ελληνικής γλώσσας στο αυθεντικό (αγγλικό) κείμενο έγινε για να μην υπάρχει στο επίσημο αυτό έγγραφο καμία ένδειξη ανάμιξης της Ελλάδας στη δοσοληψία της Κατοχής της Κρήτης μεταξύ Βρετανών και Γερμανών.
2. Για τον ίδιο λόγο δεν υπάρχουν και στοιχεία ταυτότητας και ιδιότητας του προσώ-που που υπέγραψε κάτω από τον Κίρκμαν που είναι γνωστό ότι ανήκει στον υπο-στρ/γο Γ. Φουντουλάκη φαινόμενο Στρατιωτικό Δ/τη Κρήτης. Αλλά τότε γιατί υπάρχει η υπογραφή του; Η απάντηση είναι αυτονόητη: για να μην μπορεί να αμφισβητηθεί το περιεχόμενο του εγγράφου από τον θιγόμενο απ’ αυτό, δηλαδή από τους Έλληνες ή μόνο από τους Κρήτες αφού οι Βρετανοί θα ισχυρισθούν ότι ο εκπρόσωπός τους το υπέγραψε και άρα το εγνώριζε και το ενέκρινε.
3. Για τον ίδιο λόγο των δύο παραπάνω διαφορών είναι και μια διαφορά όχι μεταξύ φανερών και κρυφών εγγράφων αλλά μεταξύ της πραγματικής ιδιότητας της γερμα-νοϊταλικής φρουράς που είναι της ΟΧΥΡΑΣ ΘΕΣΗΣ ΚΡΗΤΗΣ και της αναγραφόμενης στο αυθεντικό έγγραφο: ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ γιατί η δεύτερη αγνοεί ότι είχε ήδη απελευθερωθεί η Κρήτη, πλην της ΟΧΥΡΑΣ ΘΕΣΗΣ, πριν από εφτά μήνες (από τον Οκτώβρη του 1944) είχαν εγκατασταθεί στρατιωτικές και πολιτικές αρχές του ελληνικού κράτους από Κρητικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς και η ελεύθερη Κρήτη αποτελούσε το 94,2% του συνόλου ενώ η ΟΧΥΡΗ ΘΕΣΗ το 5,8%.
Ο άμεσος στόχος της αναγραφής Φρουρά Κρήτης και όχι το σωστό Φρουρά Οχυρής Θέσης Κρήτης, είναι να μη φαίνεται ότι είχε απελευθερωθεί το μέγιστο μέρος της Κρήτης και αποτελούσε ήδη αυτοδίκαια και ουσιαστικά μέρος της ελληνικής επικρά-τειας αλλά ότι όλη η Κρήτη ήταν υπό Γερμανική κατοχή (από την 1η Ιουνίου 1941) που οι Βρετανοί φεύγοντας από τα Σφακιά την παρέδωσαν στους Γερμανούς στο χωριό Κομητάδες και τώρα οι Γερμανοί την επιστρέφουν στους προηγούμενους νόμιμους κατόχους των.
Η σημασία της διαφοράς είναι ολοφάνερη: Η συνθηκολόγηση αυτή των Γερμανοϊτα-λών έγινε μόνο προς τους Βρετανούς και Βρετανοί θα έχουν την αρμοδιότητα της ε-φαρμογής της. Το γράμμα και το πνεύμα, λοιπόν, των αυθεντικών εγγράφων της συνθηκολόγησης της 9.5.1945 στη βίλλα ΑΡΙΑΔΝΗ της Κνωσού είναι: «Οι Γερμανοϊταλικές στρατιωτικές δυνάμεις της Φρουράς της Κρήτης παραδίδονται και παραδίδουν την Κρήτη στους Βρετανούς, οι δε Βρετανοί εξουσιοδοτούν τις Γερμανοϊταλικές στρατιωτικές δυνάμεις να εξακολουθήσουν την κατοχή, της περιοχής που κατείχαν μέχρι την 9.5.1945, για λογαριασμό των νέων κατόχων Βρετανών, μέχρις ότου ο ανώτατος σύμμαχος Διοικητής αποφασίσει να την παραλάβει. Υπάρχουν όμως διαφορές και στα συνοδευτικά του κυρίως σώματος έγγραφα των συνοδευτικών διαταγών του κυρίως κειμένου (Γ. Κάββος, σελ. 769-771) με σημαντικότερη αλλά καταλυτική αυτήν στις παρ. 418, 11γ και 15β όπου το δημοσιευμένο κείμενο γράφει συμμάχους αξιωματικούς λανθασμένα ενώ το σωστό (του αυθεντικού κειμένου) είναι Βρετανούς αξιωματικούς. Επίσης στην παρ. 10 στο αυθεντικό κείμενο δεν υπάρχει η λέξη «συμμάχων» πριν από την τελευταία λέξη: αξιωματικών […]».
Και τα παραπάνω στοιχεία θεωρούμε ότι θα έπρεπε να έλθουν σε γνώση και ν’ αποτελέσουν αντικείμενο προβληματισμού του Περιφερειάρχη και των μελών του Περ. Συμβουλίου. Ο αρμόδιος αντιπερειάρχης “πολιτισμού” (!) είχε υποχρέωση να τους τα θέσει υπόψη κι όχι να βασιστεί σε μια μόνο προβληματική εισήγηση. Εξάλλου διαθέτουμε και διαπρεπείς καθηγητές που δίδαξαν ή διδάσκουν (ομότιμους και εν ενεργεία όλων των βαθμίδων) στο τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης οι οποίοι, εκτιμούμε ότι επιβάλλονταν να ερωτηθούν για το θέμα και να εκφράσουν και να τεκμηριώσουν τις επιστημονικές τους απόψεις. Ας γίνει τώρα.
