Συμφωνία της Κνωσού

(Γ΄ μέρος)

Το κακόγουστο σήριαλ της απεχθούς «Συμφωνίας της Κνωσού» που ψηφίστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου να γιορτάζεται ως Ημέρα Ευρωπαϊκής Ειρήνης (τοπική γιορτή), συνεχίστηκε στις 5 Νοεμβρίου στην κλειστή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Κρήτης στο ξενοδοχείο Ατλαντίς του Ηρακλείου με αυτοπρόσωπη παρουσία των μελών του.

Mεταξύ των θεμάτων ήταν και η επερώτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης για το παραπάνω θέμα, μετά από τρεις αναβολές που το προεδρείο και οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας δεν ήθελαν να συζητηθεί το θέμα. Μάλιστα παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του Πανελλήνιου Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών οι οποίοι ζήτησαν το λόγο και ο πρόεδρος δεν τους τον έδωσε. (Καμαρώνουν γι’ αυτό;) Ήδη ο αρμόδιος αντιπεριφερειάρχης πολιτισμού Κ. Φασουλάκης που από την πρώτη συνεδρίαση στις 17-9-2020 που εισηγήθηκε το ζήτημα, αμέσως μετά με περισσή έπαρση έκανε την παρακάτω δημόσια ανακοίνωση, δείχνοντας ότι ή δεν είχε συναίσθηση τι εισηγήθηκε ή ότι συνειδητά συνέβαλε στη διαστρέβλωση της Ιστορίας: «Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα η σημερινή ιστορική απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, για την καθιέρωση της 10ης Μαΐου ως «Ημέρας Ευρωπαϊκής Ειρήνης» και Εορτής για την Κρήτη. Την ημέρα αυτή, το 1945, στη Βίλλα Αριάδνη της Κνωσού υπογράφτηκε μεταξύ Βρετανίας, Γερμανίας και Ελλάδας, η Συνθήκη παράδοσης των Γερμανικών δυνάμεων, που διατηρούνταν έως τότε στα Χανιά, κάτι που αποτέλεσε την τελευταία πράξη του Πολέμου για τη Δυτική Ευρώπη. Κατ’ επέκτασιν λοιπόν η ημέρα αυτή σηματοδοτεί́ τη λήξη του πολέμου στη Δυτική Ευρώπη και την απαρχή της Ευρωπαϊκής Ειρήνης, που ευτυχώς διαρκεί έως σήμερα. Η υπογραφή συνθήκης στη Βίλλα Αριάδνη μας θυμίζει την κοιτίδα του Μινωϊκού Πολιτισμού, ο οποίος προσέφερε στον παγκόσμιο πολιτισμό τη μινωϊκή Ειρήνη, που αναγνωρίζεται διεθνώς ως «Pax Minoica». Στη γη της Κνωσού έχουμε λοιπόν τη γέννηση του αγαθού της Ειρήνης στη Μινωϊκή εποχή, και την παλινόρθωσή της σε ευρωπαϊκό επίπεδο το 1945. Αξίζει λοιπόν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ο παγκρήτιος εορτασμός της επετείου, και η απόδοση τιμής στον ίδιο τον χώρο της Κνωσού, με την καθιέρωση της 10ης Μαΐου ως «Ημέρας Ευρωπαϊκής Ειρήνης». Ευχαριστώ θερμά τους συναδέλφους Περιφερειακούς Συμβούλους για την υποστήριξη της σχετικής εισήγησής μου. Εργαζόμαστε από σήμερα για τον προσδιορισμό των εκδηλώσεων που θα τιμούν τη σχετική εορτή με τον δέοντα σεβασμό».

Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτός που “υπαγόρευσε” την ανιστόρητη αυτή απόφαση, ήταν ο φιλόλογος-ιστορικός Αντ. Σανουδάκης, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει βγάλει άχνα και σαν πολυγραφότατος, δεν βρήκε μια αράδα να γράψει ως απάντηση στους επικριτές της συμφωνίας αφήνοντας έκθετη ολόκληρη την πλειοψηφία του Περιφ. Συμβουλίου και τον αντιπεριπερειάρχη που τον εμπιστεύτηκε. Κρύφτηκε σαν τυφλοπόντικας στο λαγούμι του.
Κι ακόμη μια ρητορική ερώτηση στον αντιπεριπερειάρχη πολιτισμού: Μήπως θυμήθηκε τους πρόσφατους προγόνους του Κρουσανιώτες που μερικοί επάνδρωσαν το γερμανοντυμένο και γερμανοπλισμένο δολοφονικό τάγμα του Γερμανού λοχία Φριτς Σούμπερτ (1897-1947), τους περίφημους «σουμπερίτες» όπως τους έλεγε ο λαός; Η “Καταδιωκτική Ομάδα Σούμπερτ (Jagdkommando Schubert)”, και οι “σουμπερίτες” έδρασαν αρχικά στην Κρήτη, με πυρήνα την οικογένεια των Τζουλιάδων από το χωριό Κρουσώνας Ηρακλείου και πήραν ενεργό μέρος μαζί με τους Γερμανούς στη μεγάλη σφαγή της Βιάνου. Επίσης έκαψαν, λεηλάτησαν και σκότωσαν στην Καλή Συκιά Ρεθύμνου, στον Καλλικράτη Σφακίων και σε πολλά άλλα μέρη του νησιού. Βρήκαν όμως το μάστορά τους στη ρίζα της Μαδάρας, στα Μεσκλά από αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που με επικεφαλής τον καπετάν Τσαμαντή αφού σκότωσε μερικούς απ’ αυτούς και συνέλαβε οκτώ και μεταξύ αυτών και τον Σούμπερτ δίνοντας οριστικό τέλος στη δράση του. Ο Σούμπερτ, σύμφωνα με τον αντιστασιακό Λευτέρη Ηλιάκη (Η Αντίσταση στο ν. Χανίων, σελ. 209-216, Χανιά 2003), ποτέ δεν ανακρίθηκε για να οδηγηθεί σε δίκη, αντίθετα τον χαρακτήρισαν ως ψυχοπαθή και τον έδιωξαν στην ηπειρωτική Ελλάδα όπου συνέχισε την εγκληματική δράση του (Θανάσης Σ. Φωτίου, Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, εκδ. Επίκεντρο, σελ. 203).

Μετά τη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου και την άρνηση να γίνει συζήτηση για θέμα της Συμφωνίας της Κνωσού η Λαϊκή Συσπείρωση Κρήτης έβγαλε την παρακάτω ανακοίνωση: «Στην επερώτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης, να θεωρηθεί ως ανύπαρκτη η προηγούμενη ανιστόρητη απόφαση για την καθιέρωση της 10ης Μαΐου, ως “Ημέρα Ευρωπαϊκής Ειρήνης”, που πάρθηκε χωρίς τη φυσική παρουσία των μελών του συμβουλίου, ο περιφερειάρχης κ. Αρναουτάκης κατάπιε τη γλώσσα του, αφήνοντας τον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη κ. Φασουλάκη, με έκδηλη την αμηχανία του, να βγάλει “το φίδι από την τρύπα”, επιμένοντας ότι “η απόφαση είναι ειλημμένη”. Είναι τόσο θρασύδειλη η στάση τους, κάνοντας πως δεν γνωρίζουν τη σχέση της συμφωνίας στις 10 Μάη 1945, με το γεγονός πως στα Χανιά παρέμεινε ένοπλος ο γερμανικός στρατός, με την ανοχή των Άγγλων, μέχρι τον Ιούλη του 1945 χτυπώντας το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, οπότε και φυγαδεύτηκαν, χωρίς να τιμωρηθεί κανείς για τα εγκλήματά του».

Πήραν μια στραβή απόφαση κι επιμένουν. Και ο κάθε σκεπτόμενος κι ενεργός πολίτης δικαιούται ν’ αναρωτηθεί: Ποιες σκοπιμότητες και σχέδια εξυπηρετούν; Νομίζουν ότι θα βρουν εφαρμογή οι αποφάσεις τους ή θα τις επιβάλουν «διά της βίας» όπως γινόταν στην Κατοχή ή στη Χούντα; Ο λαός δεν θα τους ακολουθήσει.