Η µαύρη περίοδος των µνηµονίων πλήγωσε την εικόνα της Ευρωπαίκής Ένωσης. Στη συνείδηση µεγάλης µερίδας των Ελλήνων, ταυτίστηκε µε κάτι τιµωρητικό, µε τον… γείτονα που ήρθε να κάνει κουµάντο στο σπίτι µας.
Οι µεγαλύτεροι ξέχασαν και οι νεαρότεροι δεν γνώρισαν, δεν πρόλαβαν να αντιληφθούν την άλλη Ευρώπη, αυτή που στον πυρήνα της ιδέας της, είχε τις αξίες της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της συµµετοχικότητας, αυτής που ο Αριστοτέλης θεωρούσε πυλώνα µιας ∆ηµοκρατίας που επιδιώκει το κοινό καλό.
Και η αλήθεια είναι πως αυτή η Ευρώπη, που εργάζεται για το κοινό καλό, δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, όσο και αν την επισκίασαν οι κατά καιρούς επιλογές όσων εκλέχθηκαν για να κρατούν το τιµόνι της. Κι αυτό µην το ξεχνάµε. Εκλεγµένες είναι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, και οι λαοί της Ευρώπης ορίζουν τις τύχες της.
Πού είναι αυτή η Ευρώπη; Παντού γύρω µας. Στα µικρά και στα µεγάλα. Στις υποδοµές και στα έργα κάθε γειτονιάς κάθε ∆ήµου, στα προγράµµατα Erasmus, στα ταξίδια µας στη ζώνη Σέγκεν, στο ελεύθερο εµπόριο, στις µικρές και µεγάλες τουριστικές µονάδες, στα αγροκτήµατα, στα πανεπιστήµια, σε ζητήµατα ισότητας και προστασίας ανθρωπίνων δικαιωµάτων, ακόµα και στις µεγάλες χαρές που ζήσαµε τις ηµέρες αυτές µε τις ευρωπαϊκές επιτυχίες των οµάδων µας στον αθλητισµό! Μακρύς ο κατάλογος.
Θα πει κανείς, «µα τέτοιος “παράδεισος” είναι η Ευρώπη»; Όχι. Εχει εγκληµατικά λάθη, προβλήµατα και ανισότητες. Την Κοινή Αγροτική Πολιτική που γονατίζει τους αγρότες µας, τον ασφυκτικό δηµοσιονοµικό έλεγχο, την αδυναµία να παρουσιάσει µια παραγωγική εξωτερική πολιτική, τη φοβικότητα που την εµποδίζει να υπερασπιστεί τα σύνορά της, την αδυναµία της να αντιµετωπίσει την έξαρση του ρατσισµού και της ξενοφοβίας. Μακρύς και τούτος ο κατάλογος.
Σε όλα όµως τα παραπάνω προβλήµατα, η λύση δεν είναι η αποµόνωση και η εσωστρέφεια,. Η λύση είναι “περισσότερη” Ευρώπη! Μια Ευρώπη που θα αφήσει πίσω τους εθνικισµούς και θα πορευτεί ως σύνολο, όχι αποκλειστικά µε όρους οικονοµικούς, αλλά µε όρους ανθρώπινους. Μια ανθρώπινη άλλωστε ανάγκη “γέννησε” το ευρωπαϊκό όραµα. Αυτή του τερµατισµού των πολέµων.
Και σήµερα που οι πόλεµοι είναι πολυεπίπεδοι, είναι υποχρέωση όλων µας, να απαιτήσουµε την αναγέννηση του οράµατος αυτού. Με νέους όρους όπου αυτό χρειάζεται, µε επαναπροσδιορισµό των αναγκών και των προτεραιοτήτων.
Τίποτε όµως από αυτά δεν πρόκειται να συµβεί αν δεν συµµετέχουµε εµείς οι πολίτες σε αυτή την προσπάθεια. Και αυτό προϋποθέτει, ότι στις 9 Ιούνη, θα πούµε «όχι στην αποχή» και θα πάµε να ψηφίσουµε αυτούς που θεωρούµε ικανούς να διαδραµατίσουν ουσιαστικό ρόλο στο Ευρωκοινοβούλιο.
Για να γίνει η Ευρώπη των λαών, από σύνθηµα, πράξη.
Y.Γ.
Σκοπός της ειδικής έκδοσης – αφιερώματος που κυκλοφόρησε με τα Χανιώτικα νέα της Τετάρτης 5 Ιουνίου, δεν είναι να “προπαγανδίσουµε” µια ιδέα. Είναι να ενηµερώσουµε τους αναγνώστες µας, για το τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, πώς εξελίχθηκε, πώς επηρεάζει τη ζωή µας, και πώς εµείς καθορίζουµε τη ρότα της. Γιατί αυτός ο ρόλος του Τύπου, βρίσκεται ανέκαθεν στον πυρήνα της εκδοτικής προσπάθειας των “Χ.ν.”.
Κι αυτή η έκδοση όµως, δεν θα µπορούσε να γίνει χωρίς την πολύτιµη συνεισφορά συνεργατών µας. Του επί σειρά ετών στελέχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Παναγιώτη Αλεβαντή, του γενικού διευθυντή του Εθνικού Ιδρύµατος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” Νίκου Παπαδάκη και του καθηγητή Θεσµών Ε.Ε. στο Πανεπιστήµιο Κρήτης, πρώην ευρωβουλευτή, Νότη Μαριά. Τους ευχαριστούµε θερµά για την εµπιστοσύνη και τη συνεργασία τους.
