Συνοριακές ανακατατάξεις

Για τον Ρωοσοουκρανικό πόλεμο, εκείνο που φαίνεται στον ορίζοντα και κανείς δεν το αμφισβητεί είναι ότι δεν υπάρχει εύκολη λύση. Η Ρωσία διαψεύσθηκε στους υπολογισμούς της, ότι η υπόθεση θα είναι «ένας περίπατος» και βλέπουμε να μη χάνει, ούτε να καταρρέει και ο Πούτιν να μην πέφτει.
Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί βοηθούν την Ουκρανία που αντιστέκεται περισσότερο απ’ όσο φαντάζονταν, μη δείχνοντας διάθεση να τελειώσει ο πόλεμος, καθ’ όσον ο Ζελένσκι τους προσφέρει τη δυνατότητα να ξεμπερδεύουν με τη ρώσικη “αρκούδα” για πολλά χρόνια, δίχως οι ίδιοι να ρίξουν ντουφεκιά μόνο με οικονομικές απώλειες.
Ίσως κάνουν λάθος οι Ευρωπαίοι που συντάσσονται απόλυτα με τους Αμερικανούς, οι οποίοι κόπτονται για τα συμφέροντά τους, εις βάρος των, ξεχνώντας ότι κάποτε θα τελειώσει ο πόλεμος και θα είναι υποχρεωμένοι να συνυπάρξουν με τους Ρώσους κυρίως στα οικονομικά και τα ενεργειακά απ’ τα οποία εξαρτάται όλη η Ήπειρος.
Οι ΗΠΑ δια του ΝΑΤΟ έχουν βάλει πόδι στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και σπεύδουν να εδραιώσουν την παρουσία τους στις Βαλτικές χώρες, που βρίσκουν την αντίθεση της Ρωσίας προφανώς· διότι διαταράσσεται η ισορροπία και φέρνει αναστάτωση στις χώρες της Ε.Ε. με ασύλληπτο παράπλευρο κόστος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αναφύεται και δεν το λαμβάνουν υπόψιν οι Αμερικανοί είναι ότι το τέλος κάθε πολέμου επιφέρει πάντοτε γεωστρατηγικές αλλαγές με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τις συνοριακές ανακατατάξεις.
Η ουκρανική περιοχή όπου η πόλη Λβιβ ανήκε στην Πολωνία και δεν έπαψε να διεκδικείται από τη Βαρσοβία. Η Ουγγαρία, που έχασε το 60% του εδάφους της το 1919, έχει μειονότητες στα σύνορά τους με τη Σλοβακία, τη Ρουμανία και τη Σερβία. Σε όλη σχεδόν την Αφρική έχει συμβεί αυτό το φαινόμενο. Πρόσφατα γεγονότα η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι επεμβάσεις στο Ιράκ και στη Συρία και συνεχίζονται στο Ντονμπάς, στο Ντονέτσκ, στη Μαριούπολη, αφού προηγήθηκε το Κυπριακό με πόλεμο και την προσάρτηση της Κριμαίας χωρίς να πέσει ντουφεκιά.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Τουρκία, με στόχο τα νησιά του Αιγαίου, χρησιμοποιώντας το πρόσχημα ότι αυτά έχουν στρατιωτικοποιηθεί, προβάλλοντας και ανυπόστατες άλλες αιτιολογίες. Οι ΗΠΑ μπορεί να αποκρούουν την αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και να διατηρούν πιέσεις για το λοξοκοίταγμα της προς τη Ρωσία, απαγορεύοντας τη χορήγηση εξοπλιστικών προγραμμάτων, δεν επεμβαίνουν όμως αποτελεσματικά, για να ανακόψουν την επιθετικότητά της. Δεν θέλουν, προφανώς, να χάσουν τη συμμαχία της λόγω της γεωγραφικής της θέσης.
Μείωσαν, βέβαια, τις δραστηριότητές τους στη βάση που διατηρούν στο Ιντζιρλίκ, επενδύοντας στην Αλεξανδρούπολη, αλλά τούτο δεν μειώνει τη γεωπολιτική χρησιμότητα που διαμορφώνει η Τουρκία στην περιοχή για λόγους επιχειρησιακούς οψέποτε χρειασθούν.
Η ερντογανική απειλή εναντίον της Ελλάδος εξαπλώνεται επικίνδυνα, παρά του ότι ο Τούρκος Πρόεδρος πιστεύει ότι δεν θα είναι σίγουρη η προσδοκία νίκης, αν προκαλέσει θερμό επεισόδιο, που αντί να μετουσιασθεί σε κέρδος θα του κοστίσει πολύ ακριβά στο εσωτερικό της χώρας του, διότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ακμαιότατες, αξιόμαχες και αποφασισμένες να αμυνθούν εναντίον πάσης επιβουλής έξωθεν.