Τα προβλήματα, που αναφύονται στον τραγικό ρωσοουκρανικό πόλεμο, όσο περνούν οι ημέρες γίνονται όλο και πιο δυσεπίλυτα. Το σκηνικό που διαμορφώνεται αναγκάζει τις ΗΠΑ να προβούν σε κινήσεις ουσίας, για να ληφθούν αποφάσεις ισορροπιών στη μεγάλη εικόνα, η οποία ξεδιπλώνεται στη διεθνή διπλωματία.
Μπορεί για τον Μπάιντεν ο Πούτιν να χαρακτηρίζεται ως “παρίας του πλανήτη” η κατάληξη του οποίου θα ‘χει, κατά τον Αμερικανό Πρόεδρο τα γνωρίσματα “εγκληματία Πολέμου”, όμως η επόμενη μέρα θα είναι να δώσουν οι Αμερικανοί με τους συμμάχους τους γραμμές απομόνωσης του ρωσικού κατεστημένου. Σε πρώτη φάση για την επίτευξη αυτής της επιδίωξης είναι οι διπλωματικές συνεννοήσεις, που κλήθηκε να κάνει η Υφυπουργός των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ.
Η Αμερικανίδα πολιτικός πρώτο σταθμό είχε το Παρίσι, μετά επισκέφθηκε την Άγκυρα και γύρισε στην Αθήνα, όπου συναντήθηκε με τον ομόλογό της κ. Δένδια. Την ίδια μέρα γινόταν η τριμερής Διάσκεψη Ελλάδος, Ισραήλ, Κύπρου, στην οποία δεν πήρε μέρος, αλλά την επομένη συναντιέται με τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη. Τον ίδιο χρόνο (κατά σύμπτωσιν;) βρέθηκε στην Αθήνα ο ΥΠΕΞ της Ολλανδίας Βέπε Χούστρα και αυτός να εστιάσει τις συνομιλίες του με τον κ. Δένδια για το Ουκρανικό, την κατάσταση στην Αν. Μεσόγειο, στα Δ. Βαλκάνια και για το Κυπριακό. Κατόπιν η κ. Νούλαντ, επισκέφθηκε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, να μιλήσουν για την επανέναρξη του Κυπριακού ζητήματος και να ολοκληρώσει την περιοδεία της στο Βερολίνο την 9 Απριλίου.
Το γεγονός της παρουσίας τόσων επισήμων ταυτοχρόνως στην Αθήνα, θέλει να το παρουσιάσει ο εκπρόσωπος του Ελληνικού ΥΠΕΞ ως τυχαίο γεγονός! Είναι, όμως, “φως φανάρι” ότι στόχος των ΗΠΑ είναι δια της Υφυπουργού του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, να συσφίξει τους δεσμούς αυτών των χωρών και “να ενισχύσει τις διμερείς σχέσεις (ΗΠΑ με Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία και Ελλάδα) να τονίσει την ενιαία υποστήριξη στην Ουκρανία και να συντονίσει την απάντηση στον απρόκλητο πόλεμο”.
Η χώρα μας με τις άλλες χώρες δεν έχει πρόβλημα να επεκτείνει περαιτέρω τις σχέσεις της, αλλά για την Άγκυρα με τις “αναθεωρητικές πρακτικές της” είναι δύσκολο, αν δεν σταματήσει τα “παζαρέματα” εις βάρος εθνικών μας δικαίων.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι η αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου. Τα σχόλια των Τούρκων ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου και ΥΕΘΑ, Χολουσί Ακάρ έρχονται σε αντίθεση με τις προσπάθειες αποκλιμάκωσης της έντασης, που προκαλείται από την προκλητικότητά τους, ότι εμείς παραβιάζουμε τη Συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων.
Στη μεν πρώτη, συμβαλλόμενοι ήσαν Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία, Ελλάδα και Τουρκία, στη δε δεύτερη συμμετείχαν οι συμμαχικές χώρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η Ιταλία, χωρίς την Τουρκία.
Οι συνθήκες αυτές δίδουν το δικαίωμα στην Αθήνα να απορρίπτει τις τουρκικές αιτιάσεις, για τις οποίες ενημερώθηκαν από τον κ. Δένδια όλες οι χώρες της Συνθήκης της Λωζάνης.
Οι Ελληνες υπεραμεινόμαστε για την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα των κρατών, βάσει των όσων ισχύουν στο Δ. Δίκαιο και στον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και είναι βέβαιο, πως καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα δεχθεί παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σε ξηρά, αέρα και θάλασσα.
