■ Με απαραίτητα “υλικά” «το χαμόγελο και τη συγχώρεση»
Η αλληλεγγύη και η στήριξη στην μπόρεση ανθρώπων που δυσκολεύονται, δεν είναι ζήτημα για στρογγυλά τραπέζια». Αυτό ανέφερε στα “Χανιώτικα νέα” ο πρόεδρος του συλλόγου στήριξης ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ, Σήφης Χιωτάκης, τον οποίο συναντήσαμε σε ένα σπήλιο στο Ακρωτήρι, εκεί όπου συχνά επισκέπτεται το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου για να «…ξεφύγω από τα πολλά και να ενισχυθώ από τα λίγα».
Ο Σήφης Χιωτάκης δραστήριος στην κοινωνική ζωή του νομού, βρέθηκε στο τιμόνι του ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥ διότι πιστεύει όπως μας είπε: «Στη βασική αρχή της προσφοράς στο Συνάνθρωπο που είναι, να νιώθεις άνθρωπος. Προχωράμε τις ζωές μας σε μία περίοδο εντάσεων, που δε μας επιτρέπουν να δούμε ξεκάθαρα τι συμβαίνει, πέρα από τον μικρόκοσμο που οι περισσότεροι έχουν χτίσει. Υπάρχει ένταση στην πληροφόρηση, ένταση στις κακές ειδήσεις, ένταση στις σχέσεις των ανθρώπων, στην προσπάθεια επιβίωσης πολλών ανθρώπων, όπως και μία μεγάλη ένταση στη σχέση όλων μας με την ταυτότητα μας».
Όπως μας τόνισε ο κ. Χιωτάκης, «…καλούμαστε κάθε μέρα να αναθεωρήσουμε με τρόπους κυρίως επιτακτικούς, όλα όσα κατά το παρελθόν κρατούσαν δεμένη την κοινωνία μας. Όπως οι ανοιχτές πόρτες στα σπίτια μας, το παραπάνω πιάτο στο τραπέζι για τον επισκέπτη, οι μαζώξεις σε φίλους χωρίς τον κίνδυνο των παρεξηγήσεων, αλλά και η ελευθερία στα παιδιά στο να κινούνται χωρίς το φόβο της αυξημένης εγκληματικότητας και παραβατικότητας».
Δε διαφωνεί όπως είπε, στο ότι οι καιροί αλλάζουν, αλλά τον τρομάζει η ταχύτητα των αλλαγών και το γεγονός ότι, «Έχω παρατηρήσει πως δεν υπάρχει το ίδιο νιάσιμο από τον έναν άνθρωπο στον άλλο. Υπήρχαν παλιά τόσοι φορείς και σύλλογοι, ομάδες και πρωτοβουλίες για στήριξη των συνανθρώπων μας; Όχι φυσικά. Γιατί λοιπόν φτάσαμε, σήμερα, να υπάρχουν άνθρωποι ως μονάδες, αλλά και ως οικογένειες που να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στα βασικά για επιβίωση; Μάλλον είμαστε απρόσεκτοι στις Σειρήνες της ύλης και των ψευδοαναγκών». Ο κ. Χιωτάκης, επιμένει ότι μπορεί στις γιορτές να ευαισθητοποιούνται οι πολίτες και να λένε ένα μεγάλο ναι, στην προσφορά στους ευάλωτους συμπολίτες τους, όμως αυτό το ΝΑΙ πρέπει σύμφωνα με την άποψη του, να αφορά στην κάθε μέρα. «Αυτό θα συμβεί, μόνο αν ξεκινήσουμε 365 μέρες κάθε χρόνο, να κινούμε το κεφάλι μας προς κάθε κατεύθυνση. Φυσικά όχι για να αντλήσουμε πληροφορίες που θα μας κάνουν να πιούμε έναν καφέ πιο διασκεδαστικά με φίλους, αλλά πληροφορίες ώστε να κατανοήσουμε, ποια οφείλουμε να είναι τα βήματα μας για συμπόρευση με τον πόνο, την ανάγκη ή ακόμα και τη σιωπή, ανθρώπων που πραγματικά δυσκολεύονται. Ανθρώπων που ζούμε δίπλα μας ή παρακάτω από εμάς».
Μας είπε ότι στα χρόνια που εμπλέκεται με την κοινωνία, τις ομάδες αλληλεγγύης και τον προβληματισμό, για το τι μπορεί να κάνει ο κάθε ένας για τον κάθε άλλον, «…Έχω δει ανθρώπους, γονείς, γερόντους, παιδιά, μαθητές, νέους, με απίστευτη αξιοπρέπεια. Να έχουν ανάγκες δηλαδή, που φέρνουν δάκρυα στα μάτια και όμως δεν απλώνουν χέρι, δεν επαιτούν, προσπαθούν να μην κοινοποιηθεί το πρόβλημα τους. Έχω δει επίσης, απίστευτο μεγαλείο ανθρωπιάς από συμπολίτες μας, που δεν τους βάζει ο νους κανενός, στο πόσο σιωπηλά στέκονται σε ευάλωτες ομάδες ή μεμονωμένα σε κάποιους συνανθρώπους τους. Έχω δει όμως και την αναλγησία, τον εμπαιγμό, τις δημόσιες σχέσεις από αρκετούς που θέλουν να φαίνονται αλλά δεν κουνάνε στην ουσία ούτε το μικρό τους δακτυλάκι».
Όταν μας ρώτησε που θα ωφελούσε μία κουβέντα μαζί του, η οποία θα γραφόταν στην εφημερίδα, του απαντήσαμε, πως πιστεύουμε ακράδαντα, ότι ένας από τους βασικούς πυλώνες που χτίζεται το ωραίο, μέσα στις κοινωνίες, είναι η καλή μαρτυρία. «Δεν θα διαφωνήσω. Το ίδιο λέω και στους εθελοντές μας στο ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ. Οφείλουμε να κάνουμε πολλά ωραία και να νιώθουμε περήφανοι όταν θα μας ζητηθεί να δείξουμε την καλή μας μαρτυρία. Γι’ αυτό υπάρχουμε δίπλα σε ηλικιωμένους, ενισχύουμε το βιοτικό και βιοποριστικό επίπεδο οικογενειών. Νιώθουμε πολύ όμορφα, όταν αλλάζουμε με εργασίες το χώρο που ζουν συνάνθρωποι μας για να μην βρίσκονται σε άσχημες ή και άθλιες συνθήκες. Χαμογελούμε σε κάθε έναρξη σχολικής χρονιάς με ότι προσφέρουμε σε μικρά παιδιά, μαθητές και μαθήτριες και έχει απίστευτη αίσθηση όταν με συνανθρώπους μας υγιείς και δυνατούς, αθλητές δηλαδή, κάνουμε δράσεις με στόχο την αλληλεγγύη, την έμπρακτη βοήθεια είτε οικονομική είτε σε διάφορα αναγκαία είδη».
Ρωτήσαμε τον κ. Χιωτάκη αν υπάρχει αλήθεια κι αν αυτή αντέξει, μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες, που καθοδηγούνται κυρίως από και με, όλα όσα προβάλλονται από το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ.
«Ποτέ δε με φόβισε ο καθοδηγητής, όποιος και αν ήταν. Διότι έχω απίστευτη πίστη στη δύναμη του ανθρώπου, στη δύναμη της ομάδας. Έλεγα και λέω, ότι το κακό χάνει την όποια δυναμική του όταν διαπιστώνει την αδιαφορία που του δείχνει το καλό. Έχω πειστεί, πως όσο και αν το αρνητικό έχει προβολή από διάφορες πλευρές, αυτό που τελικά υπερισχύει είναι το καλό. Απλά το μόνο που θα ήθελα να δω να συμβαίνει, είναι να πάψουν όλοι όσοι προσπαθούν να κάνουν Θεό τον εαυτό τους. Τα άλλα ή θα τα βρούμε ή θα μας βρούνε. Αυτό με κρατάει δυνατό και αισιόδοξο».
Του ζητήσαμε να στείλει ένα μήνυμα μέρες εορτών που διανύουμε, μέσα από τα Χανιώτικα Νέα. «Με το χαμόγελο, την προσφορά, τη συγχώρεση μα πάνω από όλα την ειλικρινή μας παρουσία στα δύσκολα, ο κόσμος, το ξέρω το βλέπω, γίνεται πιο μπορετός. Ο κόσμος αλλάζει». Αυτό θα μπορούσε να γίνει τραγούδι του είπαμε κι απάντησε: «Άσου να στην κάμω μαντινάδα….. Όταν κανείς χαμογελά. Όταν κανείς προσφέρει. Κι όταν μπορεί να συγχωρεί. Ούλος ο κόσμος χαίρει».
*Η ομάδα στήριξης ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ιδρύθηκε το 2012 και μέχρι σήμερα έχει να παρουσιάσει πλούσιο εθελοντικό, πολιτισμικό και όχι μόνο έργο, στηριζόμενη πάντα από τους πολλούς εθελοντές μέλη και υποστηρικτές της.
