■ Μειώθηκε 30% ο αριθµός των επαγγελµατιών την τελευταία 5ετία!
“Βουτιά” συρρίκνωσης για την επαγγελµατική αλιεία στη ∆υτική Κρήτη καθώς ο αριθµός των επαγγελµατιών την τελευταία πενταετία µειώθηκε σε ποσοστό 30% όπως δείχνουν τα επίσηµα στοιχεία.
Για δεκαετίες, στο πλαίσιο προγραµµάτων επιδοτούµενης απόσυρσης σκαφών από την Ε.Ε., πολλοί επαγγελµατίες κατέστρεφαν το ξύλινο – παραδοσιακό τους σκαρί και αγόραζαν πλαστικό και συνέχισαν τη δουλειά τους. Κάτι που έχει ανατραπεί τα τελευταία χρόνια αφού για µια σειρά από λόγους οι αλιείς εγκαταλείπουν το επάγγελµα τους.
«Για πολλά χρόνια στα Χανιά ο αριθµός των σκαφών ήταν σταθερός µε αυξοµειώσεις. Μέχρι το 2019, σύµφωνα µε το αρχείο µας είχαµε 320 µε 340 τα επαγγελµατικά σκάφη στο Νοµό Χανίων. Από το 2019 έχουµε µια µείωση 30% και σήµερα τα επαγγελµατικά σκάφη είναι 220» µας λέει η κα Λίνα Ανεζάκη, προϊσταµένη του τµήµατος αλιείας της ∆ιεύθυνσης Αγροτικής Οικονοµίας της Π.Ε. Χανίων.
Οι βασικοί λόγοι της µείωσης των επαγγελµατιών έχουν να κάνουν µε:
• ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ-ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΛΙΕΙΑ: Ως ως η πιο σηµαντική αιτία εκτιµάται ότι είναι ο µεγάλος ανταγωνισµός από τους παράνοµους αλιείς που ενώ ψαρεύουν επί της ουσίας επαγγελµατικά δεν έχουν τις υποχρεώσεις των επαγγελµατιών. Για αυτό το θέµα η κα Ανεζάκη παρατηρεί πως «ενώ το προσπαθούµε χρόνια ως ιχθυολόγοι υπάρχει έλλειψη ελέγχων από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Παρότι είναι υποχρέωση από την Ε.Ε. δεν εφαρµόζεται, δεν υπάρχει ιχνηλασιµότητα και οι έλεγχοι είναι σποραδικοί και περιορισµένοι.»
• ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ-ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ: Ειδικά τα τελευταία χρόνια και την ανάπτυξη του “θαλάσσιου τουρισµού” έχουν µειωθεί πάρα πολλοί οι θέσεις “στάθµευσης” των αλιευτικών. Στα Χανιά το πρόβληµα διαπιστώνεται και στο Ενετικό λιµάνι, και στον Πλατανιά ακόµα και στο Κολυµβάρι παρότι η ανακατασκευή του λιµανιού είχε χρηµατοδοτηθεί ως “αλιευτικό καταφύγιο”. Το ζήτηµα αφορά όλες τις τουριστικές περιοχές αλλά είναι ιδιαίτερα οξυµένο στην Κρήτη.
• ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Έχει αυξηθεί πάρα πολύ οι υποχρεώσεις δηλώσεις αλιευµάτων, λειτουργίας ηλεκτρονικών συστηµάτων που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι αλιείς και αναγκάζονται να πληρώνουν λογιστές κτλπ, αυξάνοντας το κόστος τους.
• ΚΟΣΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ∆ιαπιστώνεται γιγάντωση του κόστους παραγωγής (πετρέλαιο, υλικά αλιείας, ανταλλακτικά σκάφους κ.α.) και για το οποίο δεν υπάρχει στήριξη.
• ΖΗΜΙΕΣ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ: Υπάρχει αύξηση των ζηµιών στα αλιευτικά εργαλεία είτε από προστατευόµενα είδη, είτε από τα “λεσεψιανά” αλιεύµατα.
«Στο παρελθόν είχαµε πολύ µεγάλη αλιεία πελαγικών ειδών (ξιφία, τόνοι, µακρύπτεροι τόνοι) µε 15-20 σκάφη. Με τις ποσοστώσεις που έχουν µπει και τη µείωση των αλιευµάτων έχουν αποµείνει τα µισά» λέει η κα Ανεζάκη.
«“ΕΚΟΨΑ” ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ
ΚΑΙ ∆ΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ»
«Μέχρι το 1992 ψάρευα επαγγελµατικά, τότε αποφάσισα να “κόψω” το σκάφος. Γιατί; Γιατί όλοι όσοι κυβερνάνε δεν βλέπουν τη θάλασσα ως ένα χώρο όπου και οι ψαράδες που ζουν από αυτή να µπορούν να ζήσουν µε αξιοπρέπεια» µας λέει ο κ. Κώστας Κωλέτης. Από οικογένεια ψαράδων, ο παππούς, ο πατέρας, ο αδελφός του, συνέχισε και αυτός την παράδοση της οικογένειας, ενώ σήµερα ασχολείται µε την εµπορία αλιευµάτων.
«Στον παρελθόν όλα τα πληρώµατα των αλιευτικών ήταν Έλληνες, µετά έγιναν καπετάνιοι οι Έλληνες και τα πληρώµατα Αιγύπτιοι, πλέον και οι καπετάνιοι είναι Αιγύπτιοι – οι ιδιοκτήτες µόνο Έλληνες, κάτι που σηµαίνει ότι χάνεται το επάγγελµα του ψαρά στη χώρα µας. Αν δεν πάρει µέτρα η πολιτεία δεν θα υπάρχουν σε λίγα χρόνια στον τόπο µας επαγγελµατίες ψαράδες» παρατηρεί.
«Μήπως ο στόχος είναι η µείωση της επαγγελµατικής αλιείας γιατί λόγω υπεραλίευσης µειώνονται οι πληθυσµοί των ψαριών ειδικά στη Μεσόγειο;», ;» ρωτάµε τον κ. Κωλέτη. «Όχι, το ψάρι δεν έχει µειωθεί λόγω του ψαρά. Υπάρχει µόλυνση, υπάρχει κλιµατική κρίση. Το ότι ανέβηκε η θερµοκρασία της θάλασσας στη Β. Ελλάδα και ψόφησαν τα µύδια δεν φταίει ο ψαράς! Αν θέλουν να στηρίξουν τον ψαρά µπορούν να το κάνουν και ποικιλόµορφα. Βλέπουµε τι κάνουν οι Ιταλοί ψαράδες που έρχονται και ψαρεύουν ανοικτά της Κρήτης και σε όλο το Αιγαίο που έρχονται ακόµα και την περίοδο που είναι αυγωµένα τα ψάρια», απαντάει ο κ. Κωλέτης.
Όσο για το αν έχει µετανιώσει όλα αυτά τα χρόνια για την επιλογή του να βγει στην ξηρά, καταλήγει ότι «δεν το µετάνιωσα, γιατί η ζωή του ψαρά έχει πολύ µεγάλες δυσκολίες. Έχω βγει από τη θάλασσα, ξέρω τι τραβάνε και πόσο κόπο έχει αυτή η δουλειά. Όποιος µιλάει για ακριβά ψάρια, ας δοκιµάσει να τα πιάσει αυτός να δει αν είναι εύκολο».
