Το τραγούδι “Συβαρίτισσα”, είναι ένα τραγούδι που έγραψε και ερμήνευσε, ο Μίλτος Πασχαλίδης, και συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο του 2001 “Βυθισμένες άγκυρες”. Όπως προδίδει ο τίτλος του, είναι αφιερωμένο στη Λιλή Ζωγράφου. “Συβαρίτισσα” λέγεται και το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ζωγράφου που εκδόθηκε το 1987 και για το οποίο, ο κριτικός λογοτεχνίας Δημοσθένης Κούρτοβικ χαρακτήρισε την Ζωγράφου ως τη «σκοτεινή θεά Εκάτη της λογοτεχνίας μας».
Ο Μίλτος Πασχαλίδης, στο βιβλίο του “Αγύριστο Κεφάλι – Ο Άλκης Αλκαίος που γνώρισα” αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού: «Με τη Λιλή Ζωγράφου αναπτύξαμε μια φιλική σχέση δύο χρόνια πριν τον θάνατό της. Παρακολουθούσε τους Χαΐνηδες, το συγκρότημα που είχαμε φτιάξει στην Κρήτη, και της άρεσαν πολύ τα τραγούδια μας. Επιζητούσε να κάνουμε παρέα. Περνούσαμε πολλές ώρες κουβεντιάζοντας και έμαθα πολλά για τη μυθιστορηματική ζωή της. Αυτά που έχει γράψει στα βιβλία της είναι ένα μικρό μόνο ποσοστό από εκείνα που έχει πραγματικά ζήσει. Κάποιο βράδυ ήμασταν σε ένα ρακάδικο στο Ηράκλειο, (συνηθιζε να μου λέει “πήγαινέ με κάπου να πιείς”) και της τραγουδούσα τον “Ερωτόκριτο” με ένα μαντολίνο που κατέβασα από τον τοίχο του μαγαζιού. Μόλις τελείωσα έβαλε τα κλάματα… Έπινε ρακί και κάπνιζε κάτι slim τσιγάρα, βρίζοντας τον γιατρό της που της είχε απαγορεύσει τα βαριά τσιγάρα και το βαρύ αλκοόλ. Ελεγε χαριτολογώντας: «Φαντάσου να μου κόψει και το sex». Ήταν κοντά στα ογδόντα… Την πήγα σπίτι της εκείνο το βράδυ, και το επόμενο πρωί μού τηλεφώνησε μια φίλη, γιατρός από το νοσοκομείο του Ηρακλείου, και με ρώτησε αν είχα δει τη Λιλή τελευταία. Της είπα πως την είχα δει το προηγούμενο βράδυ και ήταν πολύ καλά. Η Λιλή είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό. Ταράχτηκα πολύ, κάθισα και έγραψα το τραγούδι, και είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν έχω αλλάξει ούτε λέξη από την πρώτη γραφή ενός τραγουδιού. Το τραγούδι δεν το άκουσε ποτέ, έφυγε μετά από δεκαπέντε μέρες. Εικάζω πως μπορεί να ήμουν ο τελευταίος που την είδε ζωντανή – εννοώ πριν το εγκεφαλικό».
Στις ζωντανές του εμφανίσεις, ο Μίλτος Πασχαλίδης, χαιρετάει προς τον ουρανό όταν φτάνει στον στίχο “Καλή σου νύχτα εκεί ψηλά, αχ Συβαρίτισσα κυρά” και της το αφιερώνει.
Το τραγούδι κλείνει με τη φράση “η αγάπη άργησε μια μέρα”, αναφορά σε ένα ακόμα βιβλίο της Ζωγράφου με τον συγκεκριμένο τίτλο.
Για την ιστορία, οι Συβαρίτες ήταν κάτοικοι της αρχαίας ελληνικής αποικίας Σύβαρις στην Κάτω Ιταλία. Οι κάτοικοί της είχαν τη φήμη ανθρώπων με ιδιαίτερη ροπή προς τη χλιδή, την ευδαιμονία και τις παντός είδους απολαύσεις. Αργότερα δημιουργήθηκε ο όρος «συβαριτισμός» για να περιγράψει την καλή ζωή, τη φιληδονία και την πολυτέλεια, αλλά και τη μαλθακότητα λόγω της υπερβολής στην απόλαυση.
Καλές ακροάσεις μέχρι την επόμενη ιστορία με ρεφρέν!
*Η Μαρία Σουρουκίδου είναι ραδιοφωνική παραγωγός
