Τη συζήτηση και τον… δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα άνοιξε χθες ο πρωθυπουργός κατά τις προγραμματικές του δηλώσεις.
Πολύ πιθανόν η συζήτηση αυτή να είναι τόσο παλιά όσο αυτή για τον Β.Ο.Α.Κ. ή για το μετρό της Θεσσαλονίκης. Κι αν για τα δύο μεγάλα συγκοινωνιακά έργα υπάρχουν προοπτικές υλοποίησης, η ιδέα του ιδιωτικού Πανεπιστημίου είναι σχεδόν βέβαιο πως θα προκαλέσει ένα νέο φαύλο κύκλο αντιδράσεων.
Δεν έχει νόημα η ιδεολογική αντιπαράθεση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτά τα ζητήματα τα έχει λύσει η ίδια η ζωή, η πραγματικότητα που κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε.
Εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, Έλληνες φοιτητές σπουδάζουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια της Κύπρου και πολλών άλλων χωρών του εξωτερικού. Παράλληλα, παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, λειτουργούν υπό τη μορφή Ι.Ε.Κ. ή κολεγίων και με ένα επιπλέον εξάμηνο στο εξωτερικό, συνήθως οι απόφοιτοί τους, αποκτούν δικαίωμα αναγνώρισης πανεπιστημιακού τίτλου. Την ίδια ώρα, όλο και περισσότερα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών ελληνικών πανεπιστημίων, απαιτούν δίδακτρα για να τα παρακολουθήσουν οι ενδιαφερόμενοι.
Το ιδιωτικό πανεπιστήμιο λοιπόν, είναι εδώ και δεκαετίες μέρος της ελληνικής πραγματικότητας. Απλά είναι πολύ ακριβό και απρόσιτο για τον μέσο Έλληνα αλλά και ελάχιστα αξιολογούμενο, κάτι που μπορεί να διορθωθεί με ένα καθεστώς που θα θέτει ξεκάθαρους όρους και προϋποθέσεις λειτουργίας ιδιωτικών ΑΕΙ στη χώρα μας.
Από μια τέτοια εξέλιξη τι έχει άραγε να φοβηθεί το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο; Πάρα πολλά, αν γίνει μια μεταρρύθμιση πρόχειρη που θα οδηγήσει σε μια… εμποροπανύγηρι πτυχίων, η οποία θα προκαλέσει ντόμινο προβλημάτων στην αγορά εργασίας και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία.
Αν όμως γίνει μια μεταρρύθμιση σοβαρή, που θα λάβει υπ’ όψη και τις θέσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας και θα απαντά στις ανάγκες της εποχής και της χώρας, τότε μόνο οφέλη θα προκύψουν. Οφέλη που θα αφορούν σε νέα κρατικά έσοδα τα οποία θα μπορούν να κατευθυνθούν στη δημόσια Παιδεία και στη χρηματοδότηση κι ανάπτυξη της έρευνας στη χώρα μας. Εξέλιξη που θα οδηγήσει σε νέες θέσεις εργασίας που θα ανοίξουν τον δρόμο της επιστροφής σε Έλληνες του εξωτερικού.
Το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο δεν είναι λοιπόν ανταγωνιστής ή εχθρός της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας στην Ελλάδα. Είναι εν δυνάμει “αιμοδότης” της. Αρκεί η όποια μεταρρύθμιση να μη γίνει στο… πόδι.
