Τ’ αγρίμι πέφτει απ’ το τζουγκρί

..Αξιοποίηση… μυρίζει η Κρήτη πέρα ως πέρα! Τσιμέντο να γίνει και πέτρα πάνω στην πέτρα δεν θ’ απομείνει!
Όπως ένα πολύ νόστιμο γλυκό που… οι γευσιγνώστες, αλλά και οι λογής – λογής μερακλήδες αρχίζουν να το τρώνε γύρω – γύρω και τελικά το αποτελειώνουν με μια μεγάλη μπουκιά!
Έτσι και η Κρήτη, το όμορφο νησί!
Απού γυρού – γυρού, και γύρω – γύρω την “τρώνε”, και σταδιακά προχωρούν και στα ενδότερα!
Μοιάζει πια να μην μπορεί να επιβληθεί κανένας έλεγχος!
Όλα στο ξεπούλημα!
Αδιανόητο αυτό που συμβαίνει; Καθόλου!
Δεν είχαν κτυπήσει καμπανάκια και παλαιότερα;
Είχαν, μα ποιος νοιάστηκε; Ουδείς!
Ο οποιοσδήποτε διαβάσει προσεκτικά πίσω από τα τεκταινόμενα, πίσω από την… αναπτυξιακή προοπτική όπως αυτή εννοείται, εύκολα θα συμπεράνει ότι αυτό το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι!
«Αποχαιρέτα την την Κρήτη που ’ξερες», η διαπίστωση!
Και δεν εννοώ βέβαια μόνο την “ιδέα” που ξεφτισμένη πια χαροπαλεύει να παραμείνει ως είχε!
Εννοώ και την εικόνα της, τη φύση της, την ομορφιά της που μεταβάλλεται αργά ή και γρήγορα σε αυτό που… επιχειρούν πολλοί να διαμορφώσουν προς ίδιον όφελος!!!
Δεν θέλω πια να επισκέπτομαι εκείνες τις παραλίες που γνώριζα! Δεν τις αναγνωρίζω!
Δεν θέλω πια να ακούω ιστορίες από εκείνους που ξέρουν τι συμβαίνει!
Κάποιοι κατατρώνε τις σάρκες μας, κάποιοι απομυζούν την ψυχή μας κι εμείς εξακολουθούμε να μένουμε απαθείς μπροστά στη θέα ενός αγριμιού που στέκεται στο τζουγκρί έτοιμο να καταγκρεμνιστεί στην αιωνιότητα!