Τ’ αποκριάτικα …

Μπαίνει στην αποθήκη, κοιτά στις κούτες, τα κουτιά και τα τυλιγμένα σε νάιλον δέματα και απελπίζεται…
Από πού ν’ αρχίσει τις ταχτοποιήσεις;
Το βλέμμα πλανάται ταραγμένο ολόγυρα και στέκει σ’ εκείνο τον ασύμμετρο όγκο, που πάνω στο χαρτί του είναι γραμμένο με χονδρό, μπλε μαρκαδόρο: «Ρούχα δικά μου!»
Για σκέψου! Υπάρχουν ακόμα ρούχα της απ’ τα παλιά;
Γιατί δεν το συνηθίζει να κρατά ρούχα που δεν της κάνουν ή έχουν πολυφορεθεί!
Ετούτα εδώ όμως, πως και ξέμειναν;
Θα είναι μάλλον τουαλέτες και φαντεζί κομμάτια αλλοτινών καιρών που τα είχε φορέσει με κέφι και δεν θα της έκανε καρδιά ν’ αποχωριστεί…
Δεν έπεσε έξω!
Το δέμα έβγαλε μερικά νεανικά μάξι με ιστορία και μια σειρά αμπιγιέ κομμάτια, που βγάζουν μάτι με τα πελώρια μανίκια νυχτερίδας, τις ατέλειωτες βάτες, με τα βελούδινα τελειώματα, τις περίτεχνες ζώνες, τις αμέτρητες πούλιες, κρόσσια, τρέσες κι όλα τα καλά του κόσμου πάνω τους!
Υπήρχαν και ένα-δυο λαμπερά μπολερό, όπως και μερικά φραμπαλαδωτά σετ «εποχής», με φούστες σταχτοπούτας ανοικονόμητες…
Όλα με κάτι…μεσούλες δαχτυλίδι!
Μα ήταν τόσο λεπτή αλήθεια;
Αρπάζει μια ζώνη και τη φορά!
Αν ήταν καμμιά δεκαριά εκατοστά πιο μακριά, και μερικά στενότερη, ίσως θα μπορούσε να σφιχτεί μέσα της…
Μπρος στο τωρινό λιτό της ντύσιμο όλ’ αυτά φαντάζουν διαστημικές στολές από άλλο πλανήτη! Κι είναι να προβληματίζεται κανείς, μ’ όλες αυτές τις εξεζητημένες…κατασκευές -τροφή στη νεανική αυταρέσκεια και ματαιοδοξία μας!- που επιδεικτικά κουβαλάμε πάνω μας όταν το επιτάσσει ο συρμός της εποχής.
Την παρηγορεί ωστόσο η σκέψη πως ο άνθρωπος -ειδικά ο νέος- έχει χρέος στον εαυτό του να ζήσει στο φουλ τις διαδοχικές και συνεχώς εναλλασσόμενες φάσεις της ζωής του. Άσχετα αν στο μέλλον θ’ αλλάξει όχι μόνο ντύσιμο, αλλά και τρόπο ζωής, συνήθειες, παρέες κι απασχολήσεις και πολλάκις θ’ αναθεωρήσει πιστεύω ή θ’ απορρίψει συμπεριφορές.
Απρόβλεπτη εξάλλου, η πορεία μας στο χρόνο…
Όλα καλά, αλλά τώρα τι να τα κάνει όλ’ αυτά τα πανάκριβα κατασκευάσματα, που μόνο γι’…αποκριάτικα κάνουν;
Τα τυλίγει ξανά στο ίδιο χαρτί, γράφει πάνω με μεγάλα γράμματα «ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ» και ξεμπερδεύει…