Τ’ ασβεστοκάμινα του Ακρωτηρίου

Καθώς τ’ Ακρωτήρι είναι ο αγαπημένος μου τόπος, διάβασα με ενδιαφέρον το κείμενο του Ηλία Κάκανου για τα ασβεστοκάμινα της περιοχής και ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω λίγα στο θέμα.
Αυτές οι μικροβιοτεχνίες είναι πολύ παλαιές, αφού στη χαράδρα, δεξιά λίγο πριν το Μοναστήρι Γουβερνέτου, υπάρχουν τα Ελληνικά Καμίνια που είναι δυο χρονολογούμενα από την προχριστιανική περίοδο, ενώ ανατολικά και δυτικά της Μονής υπάρχουν, λίγο ψηλότερα, από ένα τέτοιο καμίνι τεράστιο από την περίοδο ανέγερσης της Μονής.
Παραπλέοντας το Ακρωτήρι από Σταυρό προς Σεϊτάν Λιμάνια, φίλος από την περιοχή, μου υπέδειχνε χώρους όπου μόνο σε αυτήν την διαδρομή υπήρχαν σαράντα (40) καμίνια με παραλαβή του υλικού κυρίως με καΐκια.
Σε όλο το Ακρωτήρι πρέπει να ήταν πάνω από 100 και επειδή χρειάζονται μεγάλη ποσότητα ξύλων είχε αποψιλωθεί αυτή η περιοχή. Λόγω αυτού του μεγάλου αριθμού καμινιών, οι Ακρωτηριανοί, παλαιότερα, είχαν το παρανόμι “Ασβεστόκωλοι” και ας μου συγχωρέσουν οι εκεί φίλοι που το αναφέρω, αλλά είναι στοιχείο της παράδοσης.