Τα 3 μεγάλα λάθη στην υπόθεση του Γηροκομείου

Κάτι λιγότερο από 1700 λέξεις η ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων, μετά το ντόμινο κρουσμάτων κορωνοϊού στη δομή. Ούτε μια κουβέντα συμπόνοιας για τους ασθενείς που νοσούν, για τους συγγενείς κι εργαζόμενους που ανησυχούν, ούτε ένα συλλυπητήριο για την νεκρή φιλοξενούμενη.
Mία κυνική, γραφειοκρατική ανακοίνωση, για μία πρωτοφανή κρίση που και η ίδια η διοίκηση παραδέχεται (χωρίς μάλλον να το αντιλαμβάνεται) ότι την αντιμετώπισε με λάθος τρόπο.
Αξίζει να σταθούμε σε δύο βασικά σημεία της ανακοίνωσης. Η διοίκηση παραδέχεται τις μετακινήσεις προσωπικού για τις οποίες είχαν εκφράσει έντονες ανησυχίες δημοτικοί σύμβουλοι, προειδοποιώντας ότι ο “υπερπληθυσμός” στο Γηροκομείο, εγκυμονεί κινδύνους.
Στην ίδια ανακοίνωση, η Διοίκηση της δομής, παραδέχεται ότι κατήργησε τους κοινόχρηστους χώρους σίτισης στο Γηροκομείο στις 5 Ιανουαρίου 2021, δηλαδή δεκατρείς μέρες μετά τον εντοπισμό του πρώτου κρούσματος στη δομή (24 Δεκεμβρίου), κι ενώ μέχρι τότε ακολούθησαν κι άλλα.
Αυτά είναι τα δύο λάθη που ομολογεί το Διοικητικό Συμβούλιο, ομόφωνα κατά πως λέει η ανακοίνωση, και μένει να διαπιστωθεί ο βαθμός στον οποίο συντέλεσαν αυτές οι αποφάσεις στη διασπορά του κορωνοϊού στη δομή του Δήμου Χανίων.
Ένα όμως πολύ σημαντικό ερωτηματικό που τίθεται, είναι αν τα προληπτικά μέτρα ήταν επαρκή στο Γηροκομείο. Διαβάζουμε για θερμομέτρηση και για τεστ σύμφωνα με οδηγίες κ.λπ. Με βάση όμως την εμπειρία από την πολύμηνη αυτή πανδημία και τις εικόνες από γηροκομεία στην υπόλοιπη Ελλάδα, θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε πολύ μεγαλύτερη επαγρύπνηση.
Ένα απλό παράδειγμα: Ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά και υπηρεσίες στα Χανιά και σε άλλες πόλεις, υποχρεώνουν εργαζόμενους σε καθημερινά ράπιντ τεστ. Κανείς δεν μπαίνει μέσα αν δεν βγει αρνητικό αποτέλεσμα. Αυτό βέβαια, προϋποθέτει μαζική αγορά ράπιντ τεστ, τα οποία όσο περισσότερα είναι τόσο πιο φθηνή θα είναι η προμήθειά τους. Κάτι να έκοβε ο Δήμος Χανίων από τον “φουτουριστικό” φωτισμό της πόλης τα Χριστούγεννα, θα μπορούσε να προμηθευτεί αρκετές εκατοντάδες τεστ…
Εν ολίγοις, η κοινή λογική για το Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων και για κάθε αντίστοιχη δομή, έλεγε ότι δύο απλά πράγματα έπρεπε να γίνουν: Να περιοριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό ο αριθμός των ατόμων που μπαινοβγαίνουν καθημερινά και να γίνονται καθημερινοί έλεγχοι. Αντ’ αυτού τι έγινε; Συνωστισμός εργαζομένων και γραφειοκρατική – ευθυνόφοβη, αντιμετώπιση μιας πολύ σοβαρής υγειονομικής απειλής.
Όλα τα παραπάνω, σε γνώση της Δημοτικής Αρχής Σημανδηράκη, καθώς το ζήτημα του Γηροκομείου το χειριζόταν ο γ.γ. του Δήμου με εντολή του δημάρχου. Γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της πολιτικής ευθύνης.
Μία ευθύνη που έσπευσε η πρόεδρος των εργαζομένων των Δήμων κα Γιαννουλάκη να επιρρίψει στην κυβέρνηση, βγάζοντας έτσι από τη δύσκολη θέση τη Δημοτική Αρχή. Κι αντί να απαιτήσει άπλετο φως για την προστασία των εργαζομένων και των φιλοξενούμενων της δομής, έκανε λόγο για «επίθεση στο ίδρυμα».
Μέχρι να μάθουμε λοιπόν αν για την κατάσταση στο Γηροκομείο Χανίων φταίει… η Ευρωπαϊκή Ένωση, ή η παγκοσμιοποίηση, ας ελπίσουμε να εφαρμοστούν δυο – τρία αυτονόητα μέτρα, για να σπάσει η αλυσίδα της διάδοσης.

Στο 38ο επεισόδιο, τσαλαβουτάμε στον κόμβο Κλαδισού και στο χωριό των Χανίων με τα 80 σπίτια και τις 50 πισίνες, οδηγούμε με ένα μάτι, βρίσκουμε την ανάπτυξη στο Ηράκλειο και στρατοπεδεύουμε στο Καπιτώλιο.