Αναταραχή, κομφούζιο, σύγχυση και αναστάτωση ξεσήκωσαν τα σενάρια μεταρρύθμισης για το συνταξιοδοτικό. Πρόκειται για ακαταλαβίστικες και λαβυρινθώδεις αλλαγές, που ισχύουν με την υπογραφή Κοινής Υπουργικής Απόφασης Κατρούγκαλου – Χουλιαράκη και που θα οριστικοποιηθούν με Ν/Σ μέσα στον Νοέμβριο. Θίγονται όσοι συμπλήρωσαν 35ετία μέχρι 18/8/15 και δεν έφυγαν. Κατόπιν τούτου θα πρέπει να παραμείνουν να συμπληρώσουν τα ηλικιακά όρια, που ξεκινούν απ’ τα 58,5 χρόνια και φθάνουν μέχρι τα 62. Για όσους δεν συμπληρώνουν 35ετία μέχρι 31/12/21, προβλέπεται αύξηση των ετών ασφάλισης από 35 σε 40.
Πριν την υπογραφή της απόφασης των υπουργών και από όσα είχαν διαρρεύσει στον Τύπο σχετικά με την ολοκλήρωση της πρότασης των “σοφών”, ο κ. πρωθυπουργός είχε προσπαθήσει να καθησυχάσει τον κόσμο από τα διάφορα σενάρια και τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις λέγοντας ότι το πόρισμα των δώδεκα (!) “σοφών” δεν είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση, όμως δεν θα πάει στα άχρηστα και θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα, δηλαδή θα γίνει συγκερασμός αυτών των απόψεων και της πολιτικής βούλησης.
Χωρίς, λοιπόν, πολλούς αριθμούς, χρονολογίες, προϋποθέσεις, ανώτερα και κατώτερα ηλικιακά όρια, που για να γίνουν κατανοητά, πρέπει κανείς να γίνει σοφότερος απ’ τους σοφούς, σε γενικές γραμμές οι προτάσεις τους είναι: Το νέο ασφαλιστικό, που θα ψηφιστεί αυτό τον μήνα, μετατρέπει από 1/1/16 το σύστημα από αναδιανεμητικό (μοίρασμα της σύνταξης απ’ την αρχή) σε κεφαλαιοποιητικό (αναλογική καταβολή της σύνταξης που προκύπτει από εισφορές και τόκους). Ολα τα ταμεία συνενώνονται σε ένα, πλην των επαγγελματιών και των αγροτών. Η δομή της νέας σύνταξης θα βασίζεται στις εισφορές του ασφαλισμένου, συν τη βασική σύνταξη του κράτους και τα όρια ηλικίας από 1/1/22 θα αυξάνονται σταδιακά για πλήρη σύνταξη, λόγω γήρατος απ’ το 62ο στο 67ο έτος της ηλικίας ανάλογα με τον χρόνο ασφάλισης, για δε τον υπολογισμό της θα μπαίνει και ένας νέος παράγοντας το προσδόκιμο όριο ζωής.
Μνημονικός όρος είναι ότι για να πάρει κανείς την κατώτατη σύνταξη και μετά τα 67 θα πρέπει να θεσπιστούν προϋποθέσεις. Οποιος δεν τις πληροί θα παίρνει μόνο το “οργανικό” μέρος της σύνταξης διά βίου, το οποίο θα αντιστοιχεί στις εισφορές που έχει καταβάλει. Αν το ποσό αυτό υπερβαίνει το κατώτατο όριο της σύνταξης, που ’χει ορίσει το κράτος, το οποίο τώρα είναι 480 ευρώ, το παίρνει. Αν όχι, μπορεί να περιορίζεται από 280 έως 370 ευρώ περίπου και θα περιμένει να φτάσει το 67ο έτος της ηλικίας του για να πάρει το υπόλοιπο μέχρι τα 486 ευρώ.
Οι “σοφοί”, όμως, και οι ειδήμονες κυβερνητικοί ίσως να ξεχνούν ότι με τις συντάξεις, που δίδονται σήμερα, έστω κουτσουρεμένες, συντηρείται απ’ τους ηλικιωμένους το 1,5 εκατ. των ανέργων, που δυστυχώς αυξάνεται, διότι συνεχώς οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Αν δε υποθέσουμε ότι σταδιακά ο άνεργοι βρουν δουλειά, θα περάσουν τουλάχιστον 20 χρόνια για να εξαλειφθεί αυτή η ανεργία. Απ’ τους παλιούς συνταξιούχους, χαμένοι θα είναι όσοι παίρνουν πάνω από δύο συντάξεις, όσοι έπαιρναν σύνταξη το 90% του μισθού τους και όσων το άθροισμα της κύριας και επικουρικής είναι πάνω από 1.000 ευρώ.
Με τις ρυθμίσεις αυτές και τις προτάσεις αυξήσεως των ορίων ηλικίας θα προκύψουν πράξεις, που θα αντιβαίνουν ηθικούς και νομικούς κανόνες, γιατί ανάμεσα στους ασφαλισμένους μπορεί να υπάρξουν πολλοί, που λόγω άγνοιας, έστω και για μια μέρα, εάν ξεφύγουν απ’ τα χρονικά περιθώρια υποβολής αίτησης συνταξιοδότησης, να βρεθούν διπλά ζημιωμένοι.