«Τα άλλοθι του κακού οδηγού»

Κύριε διευθυντά, – Εχουμε κακούς δρόμους! Μα αυτός δεν είναι ένας λόγος να προσέχουμε περισσότερο; – Οι ταμπέλες που υπάρχουν είναι λάθος! Για να πάρουμε το δίπλωμα, συμφωνήσαμε να υπακούμε στον υπάρχοντα Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. – Κυκλοφορούν “φονιάδες” οδηγοί! Μήπως λένε και για εμάς το ίδιο οι άλλοι; – Δεν είναι σωστή η αστυνόμευση! Κι αυτός είναι λόγος να πίνουμε και να περνάμε με κόκκινο; – Δεν φοράνε κάποιοι κράνος! Γιατί δεν τους γράφουν; (Κακό της κεφαλής τους). Μα το κράνος το φοράμε για τον εαυτό μας. Για προστασία. Οχι μόνο για να μην πάρουμε κλήση. – Μπροστά μου έχω έναν γεράκο που πάει με δέκα…! Επειδή αυτός είναι λάθος, θα πρέπει εμείς να κάνουμε μεγαλύτερο, προσπερνώντας βεβιασμένα; Ας προσπεράσουμε στην κατάλληλη ευκαιρία. Αυτό υπάγεται στις “συνθήκες δρόμου” και θα πρέπει να φερόμαστε ανάλογα στην κάθε περίπτωση. Ας αφήσουμε τις δικαιολογίες! Γιατί υπακούμε στους κανόνες του ποδοσφαίρου, στα πρέπει του σκακιού, στους όρους του σκραμπλ, αλλά αντιδρούμε στους κανόνες του πιο σκληρού “παιχνιδιού”, που λέγεται οδήγηση. Ας αποδεχτούμε τα όρια, τα σήματα, τους δρόμους, πριν να είναι αργά. Ας τολμήσουμε να δούμε πως φταίει ο ίδιος μας ο εαυτός, όταν μας σπρώχνει να κάνουμε αντικανονικό προσπέρασμα. Οταν αγνοούμε τα όρια ταχύτητας, βάζοντας ο καθένας τα δικά του. Για ό,τι λάθος και να γίνει, εμείς θα φταίμε. Εμείς κρατάμε το τιμόνι και το γκάζι! Το αυτοκίνητο δεν πάει μόνο του!