Τα ανοιχτά θέματα

Αυτή την περίοδο είναι ανοιχτά όλα τα θέματα, για την οικονομία, για τη λύση του Σκοπιανού, τη θέση μας στην αδιαλλαξία των Τούρκων, την αναθέρμανση της οριοθέτησης της ΑΟΖ με τους Αλβανούς και τις ευοίωνες προοπτικές για τα πετρέλαια του Ιουλίου και της Νότιας Κρήτης. Προσπαθούμε να βγούμε απ’ το μνημόνιο μετά 8 χρόνια και ν’ αποκτήσουμε μια σίγουρη πιστωτική γραμμή στήριξης.
Διαμορφώνονται πρόωρες επικοινωνιακές τακτικές την ώρα που οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ βρίσκονται σε καλές μέρες εν αντιθέσει με την Τουρκία, που είναι άκρως επιθετικές. Τον ρόλο που έχει η Τουρκία στα Βαλκάνια θέλουν οι Δυτικοί να τον αναθέσουν σε έναν Βαλκάνιο. Εδώ κολλάει η λύση του ονόματος των Σκοπίων, η διευθέτηση της ΑΟΖ του Ιονίου με την Αλβανία και η ένταση που αντιμετωπίζουμε στον Έβρο.
Από τώρα προσχεδιάζονται οι εκλογές. Τα πράγματα μοιάζουν οιονεί σε προεκλογική ατμόσφαιρα. Το ερώτημα πλανάται, αν η αναμέτρηση γίνει μέσα στο ’18 ή πάει για την Ανοιξη του ’19. Η κυβέρνηση κατηγορείται, ότι τοποθετεί ανθρώπους της σε θέσεις κλειδιά, κάνει διορισμούς, επιλέγει πρόσωπα εμπιστοσύνης της, ψηφίζει διατάξεις και προσπαθεί να εκμηδενίσει τους αντιπάλους της. Σε θέσεις γ. γραμματέων θα μπορούσε να ’μπαιναν καθηγητές έξω απ’ το πολιτικό κομματικό φάσμα, που να διακρίνονται για την “έξωθεν καλή μαρτυρία” τους, τη θετική γνώμη και την κρίση την κοινωνίας. Ακακυκλώνεται η ίδια κατάσταση, που ισχύει 10ετίες στην πολιτική, η οποία δεν μας βγάζει απ’ τον φαύλο κύκλο, που ζούμε, γιατί όλοι ίδιοι είμαστε! Δεν αλλάζουμε!
Το ίδιο έργο έχει ξαναπαιχτεί με τους ίδιους πρωταγωνιστές υπό άλλην αμφίεσιν και διαφορετικούς ρόλους. Γνωστή παραλλαγή πολιτικής παραπλάνησης για να παγιδεύεται ο κόσμος και να βραχυκυκλώνεται. Γίνεται αυτοκριτική; Αντικρούεται η ανεύθυνη πολιτική, που διαστρεβλώνει και κακοποιεί την αλήθεια; Αποκρούονται η συκοφαντία και οι ύβρεις, που υποβαθμίζουν τον δημόσιο βίο; Μάλλον όχι! Δεν απομακρυνόμαστε από τη στείρα αντιπαράθεση, που αφαιρεί και δεν προσθέτει. Δεν απορρίπτουμε τις διχαστικές μεθοδεύσεις.
Να σωθεί η πατρίδα, όχι να υπερτερεί το κόμμα. Τι ωφελεί να συνεχίσει την ύπαρξή του ένα κόμμα ανανεωμένο με παράταση της κυβέρνησης υπό ένα άλλο όνομα διαφορετικό απ’ αυτό που είναι σήμερα, αν ευτελισθεί η αξιοπρέπεια, ή χαθεί ένα κομμάτι της πατρίδας; Με τι εχέγγυα η σημερινή κυβερνητική ηγετική ομάδα θα δώσει άλλη μορφή, απ’ αυτήν που η ίδια έχει κατασκευάσει;
Οι εκλογολόγοι πιστεύουν ότι όσο περισσότερη παρελθοντολογία σερβιρισθεί, τόσο πιο πολύ θα ψηφίσει ο κόσμος με φανατισμό. Κάνουν μεγάλο λάθος, διότι κανείς δεν ξεχνά. Θυμάται τα παροχολογικά πυροτεχνήματα, προβληματίζεται, απ’ το ότι οι διοικούντες αποφασίζουν μόνοι τους για τα εθνικά και κοινωνικά θέματα, απογοητεύεται και απέχει απ’ τα κοινά βαριεστημένος.
Και καμιά φορά αν τον φέρουν σε δίλημμα με δημοψήφισμα, το “ναι” το βγάζουν “όχι” ή αντιστρόφως.