Στον Τοπανά της παλιάς πόλης μας που γεννήθηκα -και κάπως μεγάλωσα- μου είναι μεταξύ των άλλων αλσημόνητοι οι καυγάδες από κάποιες γειτόνισσές μας απλοϊκές.
Στην ονομαστή βρύση του Τοπανά, ερχόταν το νερό δύο φορές την εβδομάδα και κάθε φορά, από την προηγούμενη μέρα οι νοικοκυρές τοποθετούσαν λαϊνες και τενεκέδες στη σειρά για να προλάβουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, χάλασε η σειρά από την αλησμόνητη Κατίγκω που τα δοχεία της πήραν τη σειρά της Μαριορής. Σηκώθηκε η γειτονιά στο πόδι από τα μαλλιοτραβήγματα και τις φωνές με τις οποίες έβγαζε η μία τα άπλυτα της άλλης στη φόρα!
«Εσύ μωρή που…» . Για να απαντήσει η άλλη: «Για κοίτα ποια μιλά που έχει…». Για λόγους σεβασμού της εφημερίδας, δεν αναφέρω το τι εκστόμιζαν αφού τότε πρώτη φορά άκουγα τέτοια λόγια και γι’ αυτό τα συγκράτησα.
Γιατί θυμήθηκα αυτή την ιστορία ύστερα από 65 χρόνια;
Παρακολυοθώντας στην τηλερόραση κάτι παρόμοιο με τη συνεδρίαση της Βουλής το βράδυ της 29ης Μαρτίου…