Με τσι πρώτες δροσούλες και κατσιφάρες που έπιαναν τέτοια εποχή στο οροπέδιο, μ’ έστελνε ο αφέντης μου στου τζαγκάρη του χωριού να μου πάρει τα μέτρα για καινούρια αρβυλάκια…
– Να πάεις μπρέ Γιωργιό ταχιά μόλις σκολάσεις, κατ’ ευθεία στου Γιαλέ το τζαγκάρικο να σου πάρει ξαμάρι να καλικωθείς κακορίμαλο, γιατί οι περυσινές σου αρβύλες αποφαωθήκανε με τα λαχτίδια που τονέ παίζεις, κι όπου νά ‘ναι θα πορίσουνε τα δακτύλια σου όξω.
Με έβανε και πατούσα ξυπόλυτος σ’ ένα χαρτόνι ο μπάρμπας Νικολής, έπαιρνε το περίγραμμα του ποδιού μου με ένα πιτήδειο μολυβάκι, έβανε κι ένα κατιτίς αέρα για να μου κάνουν και του χρόνου… και σε καμιά δεκαριά μέρες μούχε ράψει κάτι αρβυλάρες ασήκωτες… κράτσ-κρούτσ κάνανε στα καλντερίμια του χωριού λες και περνούσε το ιππικό.
Με χοντρή σόλα από λάστιχα αυτοκινήτου μάρκας Πιρέλι, πέταλα αλόγου μπροστά και πίσω,και κατά παραγγελιά του αφέντη μου καρφωτή μπροκαδούρα.
-Να του τα κάνεις σύντεκνε Γιαλέ γερά να αντέξουν ούλο το χρόνο, γιατί το κοπέλι είναι μια ουλιά αστρόλογο και λαχτίζει στσοι δρόμους ότι τ’ απαντίχνει ομπρός του… πράμα δεν αφήνει σου λέω.
-Καλιά νά ’ναι ετσά το κοπέλι σύντεκνε Καπρή ζωηρό και να σπιθίζει τ’ αμάτι ντου νταν νταν, παρά να σου βγει πράμα πραγιό μαμόθρεφτο, να κουτουλά τσ’ αθρώπους σαν το βούι στο δρόμο….
-Όι ντα δε λέω γω πράμα κακό σύντεκνε για τ’ αντράκι μου, που και τα γράμματα τα παίρνει και τα οζά μου λαλεί νάχει την ευκή μου… αλλά αυτό δεν έχει να κάνει, εμείς όπως είπαμε με τ’ αρβυλάκια.
– Καλά καλά σάλευε δα απατός σου να σφυρολογάς στα οζά σου, μη μπούνε σε πράμα ξέφραγο αμπέλι.. και ξιά μου εμένα…
Θυμούμαι και παίζαμε μπάλες στο σκολιό με τούτες σας τσοι τεθωρακισμένες αρβύλες που αν έτρωγες μια λαχτέ στο καλάμι, έβγαινες κατ’ ευθείαν αράουτ…
Υ.Γ. Σύντομα θα κυκλοφορήσει το βιβλίο μου “Ένα γομάρι θύμησες”, από τα Χανιώτικα νέα. Μην το χάσετε!
Αγαπητέ μας κ. Γιώργο “Καπρή” και βέβαια θα το προμηθευτούμε το πόνημά σου με χαρά , μόλις κυκλοφορήσει: ωστόσο, σήμερα πρόσεξα -κι ας μην τα πάω καλά με τον έντεχνο λόγο- ότι τα “αρβυλάκια ” σου είναι ένα λιτό, όμορφο, αστραφτερό κείμενο στην πανέμορφη ντοπιολαλιά μας, και βέβαια καθαρόαιμο λογοτεχνικό και λαογραφικό πόνημα, που αντανακλά στη χαρούμενη διάθεση και το αληθινό ανθρώπινο πρόσωπό σου. Τα θερμά μας συγχαρητήρια, αφού εξομολογηθώ τον ενθουσιασμό μου για την όμορφη παλιά Κρητική ντοπιολαλιά. Και μια αξεπέραστη νοσταλγία των αλλοτινών καιρών που, βέβαια, δεν μεταστοιχειώνονται κι ούτε μπορούν να μεταβολιστούν στη σύγχρονη κοινωνική πολυπλοκότητα. Είστε σπουδαίος συντοπίτης μας και το χαιρόμαστε αυτό. Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.
Ουκ εν τω πολλώ το ευ, ένα ζευγάρι παπούτσια το χρόνο κι όμως έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνημη περασμένων γενεών. Τώρα τα παιδιά μας διαθέτουν δέκα ζευγάρια παπούτσια αλλά είναι ατυχα γιατί η ψυχή τους είναι ακόρεστη και φταίμε εμείς οι γονείς. Συγχαρητήρια συγγενή για τα όμορφα κείμενα, θα προμηθευτουμε το πόνημα σου όταν με το καλό κυκλοφορήσει.