Ένα παλιό χωριό της πρώην κοινότητας Πρασέ Κυδωνίας Χανίων είναι τα Ασκήδια στα οποία υπάρχει μια μικρή βυζαντινή εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, ενώ σε αυτό το χωριό είναι και η έξοδος του εγκαταλελειμμένου φαραγγιού με την ονομασία Ασκηδιανό ή Πρασιανό επειδή συνεχίζεται και προς τον Πρασέ.
Τ’ Ασκήδια, λοιπόν, βρίσκονται αμέσως μετά την τελευταία ορεινή γειτονιά Κουκουριανά του Πρασέ, αλλά εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν μόνιμο πληθυσμό αφού άλλοι έφυγαν από τη ζωή και άλλοι τα εγκατέλειψαν αναζητώντας καλύτερες συνθήκες σε άλλες περιοχές.
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ
Ο μοναδικός άνθρωπος που απέμεινε για να συντηρεί την περιουσία μένοντας πολλές φορές στο χωριό, είναι ο Νίκος Μαρακάκης τον οποίο συναντήσαμε στην προχθεσινή μετάβασή μας και μας μίλησε με πόνο ψυχής για τ’ Ασκήδια και το εγκαταλελειμμένο πανέμορφο φαράγγι, στέλνοντας με τον τρόπο αυτό ένα ξεχωριστό μήνυμα στην αδιάφορη πολιτεία υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Σε αυτό το χωριό γεννήθηκα, μεγάλωσα και παραμένω αρκετές ώρες κάθε μέρα φροντίζοντας την περιουσία μας, αλλά εδώ και 15 χρόνια είμαι μόνος.
Στα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι που το χωριό είχε 30 κατοίκους και αρκετά παιδιά που πηγαίναμε στο δημοτικό σχολείο του Πρασέ περπατώντας σε μονοπάτι τριών χιλιομέτρων διασχίζοντας δύο ποτάμια πάνω από μικρά υποτυπώδη γεφύρια. Τα Καλοκαίρια κάναμε αποσπερίδες γύρω και κάτω από την μεγάλη σε ηλικία ελιά του χωριού μας και κάθε χρόνο που γιόρταζε ο Άγιος Νικόλαος, πολύ παλιά εκκλησία κτισμένη όπως μας έχουν πει ειδικοί το 1450 με 1500 γινόταν μεγάλο πανηγύρι».
Ο ίδιος επίσης αναφέρθηκε στον μακαρίτη τον πατέρα του Εμμανουήλ Μαρακάκη που διετέλεσε πρόεδρος του Πρασέ τονίζοντας: «O μακαριστός πατέρας μου επί σειρά ετών υπηρέτησε την αυτοδιοίκηση ως πρόεδρος της Κοινότητας Πρασέ που συμπεριελάμβανε τα χωριά Νέα Ρούματα, Χωστή και Ασκήδια. Δύσκολα και φτωχά εκείνα τα χρόνια επειδή το κράτος δεν μπορούσε να βοηθήσει πολύ και χρειαζόταν προσωπικά μεροκάματα για συντηρήσεις μονοπατιών και του φαραγγιού μας εδώ που έχει εγκαταλειφθεί και είναι απροσπέλαστο ενώ θα μπορούσε να αποτελεί πόλο έλξης εκατοντάδων τουριστών. Κι ενώ η περιοχή είναι εύφορη και παράγει τα πάντα, οι άνθρωποι την εγκαταλείπουν σιγά, σιγά γιατί η πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για την ορεινή κυρίως ύπαιθρο. Το μεγαλύτερο εισόδημα μας προέρχεται από τα κάστανα, ακολουθεί το λάδι και η κτηνοτροφία».
