Τα μπάζα – σκουπίδια στον Μπάλο

Είναι λίγες ημέρες που στην άσφαλτο της οδού Ακρωτηρίου κειτόταν ένας σκύλος που τον είχε σκοτώσει διερχόμενο όχημα. Κάποιοι πρότειναν να ειδοποιηθεί ο δήμος, άλλοι η οργάνωση προστασίας ζώων και άλλοι άλλα… Ενας από τους περαστικούς σταμάτησε για λίγο τον σήκωσε με καλυμμένο το χέρι του, τον τοποθέτησε σε μια σακούλα και τον πήρε για θάψιμο.
Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει το γεγονός με τον Μπάλο; Ακριβώς την ίδια. Τα μπάζα που έπρεπε, με το πρώτο δρομολόγιο σκάφους να έχουν απομακρυνθεί, το πολύ μέσα στον Μάιο, είναι ακόμη εκεί, όπως αναφέρθηκε στα “Χ.ν.” προς δόξαν όλων μας. Στη δεκαετία του 1950 και ’60, φθάναμε εκεί πεζοπορώντας από την Καλυβιανή για διήμερη κατασκήνωση με τον Ορειβατικό Χανίων, που πρώτος έκαμε ευρύτερα γνωστό αυτόν τον παράδεισο. Μέλη του συλλόγου, και ιδίως ο Τάσσος Πρωτοψάλτης που κάθε χρόνο παραθέριζε εκεί για μέρες, φρόντιζαν να μην υπάρχει ούτε ένα χαρτάκι από το πέρασμά τους.
Δεν είναι σοβαρό λοιπόν, προχωρημένου το καλοκαιριού, να εκτιθέμεθα με αυτό το χάλι γιατί π.χ. ο Δήμος δεν αποφάσισε εγκαίρως τι θα πράξει.
Και για την ιστορία. Την περίοδο που αναφέρθηκα, τα όστρακα, που τα λέγαμε κυδώνια, βρίσκονταν κατά χιλιάδες στην άμμο και οι φουριάρικοι… γαϊδάροι μας περιτριγύριζαν. Αλλά και αυτούς τους εξόντωσαν τα συμφέροντα κάποιων…