Τα Χανιά αλλιώς…

Πήρα την απόφαση χθες και πήγα στο Ενετικό λιμάνι στις 7 το πρωί. Το διαπερνούσε το λιμάνι ένα ανατριχιαστικό γαλάζιο γιατί ήταν… αγουροξυπνημένο. Σκέφτηκα «τι να ‘γινε εδώ το βράδυ;» Νομίζω ότι θα μπορούσα να το προβλέψω: Η νύχτα στο λιμάνι έχει την ποιότητα που της δίνουν. Τα μαγαζιά άπλωσαν τα τραπεζάκια τους, οι μόνιμοι κάτοικοι προσπαθούσαν να κοιμηθούν, ένας κιθαρωδός έπαιζε μαντολινάκι κάτω από τον Φιρκά… Δρούσαν οι άνθρωποι σε ένα ασύνδετο σύνολο ή έχουν ληφθεί όλα τα προβλεπόμενα μέτρα για να εναρμονισθεί η παλιά πόλη με ένα συντεταγμένο πλαίσιο. Το λιμάνι από μόνο του, έχει μια δόση ελευθεριότητας· αυτό το νιώθεις παντού. Πάντα το λιμάνι ήταν ταυτισμένο με ένα γαλαξία ελεύθερο. Εκεί επεμβαίνει το πλαίσιο, οι κανόνες ως πεμπτουσία λειτουργίας… Η παλιά πόλη ως σύνολο, πρωτίστως, πρέπει να λειτουργεί. Οχι σαν μαθηματικός τύπος αλλά σαν ζώσα πραγματικότητα που πάλλεται. Οι κανόνες είναι η παλμική κίνηση του μνημειακού συνόλου. Κατά τ’ άλλα , ο καφές είναι υπέροχος στις 7 το πρωί, με καλή παρέα…