Τα Χανιά δεν θα αναστηθούν χωρίς τους Χανιώτες

Έχω την αµυδρά υποψία (µε την αποθηρίωση των παρεµβάσεων µε τα κολωνάκια στους δρόµους της πόλης) ότι ονειρεύονται µια πόλη χωρίς τους κατοίκους της. Μια πόλη παλκοσένικο για την απογευµατινή τους παράσταση.
Αυτό που είδα στην οδό Γογονή είναι εξωφρενικό!
Θεωρώ ότι το βράδυ στον ύπνο τους, τους καταδιώκουν τα ταµπού τους.
Προφανώς τα πρόσωπα στην πολιτική είναι σηµαντικά.
Στην επιτυχία και στην αποτυχία.
Αλλά αυτό που συµβαίνει στους δρόµους των Χανίων δεν είναι µια κοινοτοπία επικίνδυνη, αλλά εµβριθώς µια σουρεάλ κατάσταση.
Πού θα βρω το κουράγιο µαζί τους;
Οι Αµερικανοί λένε ότι «όταν κάνει πολλή ζέστη, φεύγεις από την κουζίνα».
Εντάξει παιδιά, το πιάσαµε το υπονοούµενο.
Αν θέλουµε να είµαστε ειλικρινείς, το ζητούµενο δεν είναι απλό, ούτε εύκολο.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις µια πόλη λειτουργική.
Πέρα από τη λυσσώδη µανία του σοσιαλµιντιακού βιότοπου σε ένα roof garden στη Νέα Χώρα, όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ δυσκολα για τους τοπικούς εξουσιούχους.
Και πέρα από την «τούρτα µε πραλίνα, cookies και µπανάνα» της παρουσίασης του ψηφοδελτίου τους, η µανιέρα για την πόλη δεν διορθώνεται εύκολα.
Η πολιτική για τις δηµοτικές εκλογές στα Χανιά είναι σαν τα αµοιβαία κεφάλαια.
Οι παλαιότερες αποδόσεις δεν εγγυώνται, ούτε διασφαλίζουν τις επόµενες.