-(Αυτοφωτογραφήσεις) Ένας ξένος που επισκέπτεται τα Χανιά, θέλει, εκτός από τις άυλες αναμνήσεις, να έχει και κάτι απτό από το πέρασμά του. Εντάξει, υπάρχουν τα ενθυμήματα (souvenirs), καλές είναι και οι αγορές χαρακτηριστικών προϊόντων του τόπου, όμως μια selfie, με φόντο τον Φάρο στο παλιό λιμάνι των Χανίων (φωτ.), αξίζει κάτι περισσότερο. Είναι ωραίο να συναντάται η ομορφιά της νιότης με την ομορφιά της παλιάς πόλης και του λιμανιού της.
-(Ιστορικά – Κρήτες μακεδονομάχοι) Στην πολύ ενδιαφέρουσα καθημερινή καταγραφή των μνημείων των Χανίων που γίνεται από τους Γιάννη Λυβιάκη (κείμενα) και Αντ. Πλυμάκη (φωτογραφικό υλικό), θα θέλαμε να προσθέσουμε ότι στη Θεσσαλονίκη, στην πλατεία των Μακεδονομάχων -μπροστά από την εκκλησία της Αχειροποιήτου- υπάρχουν αρκετές προτομές Κρητών αγωνιστών. Μία από αυτές και η προτομή του Παύλου Γύπαρη (φωτ.), για τον οποίο έγινε μνεία χθες (4/9/19) στα “Χ.ν.”. Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια γενικότερη καταγραφή όλων των ανδριάντων των Κρητών που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό (1905-1908), και βρίσκονται διάσπαρτοι στην Ελλάδα.
-(Δασκαλογιάννεια) Του χρόνου θα είναι τα 250 χρόνια από την επανάσταση του Δασκαλογιάννη στην Κρήτη. Ολοι γνωρίζουν το αεροδρόμιο “Δασκαλογιάννης”, αλλά όχι και την ιστορία του ονόματός του. Ο παπα-Γιώργης ο Σφακιανός, ο πιο γνήσιος Κρητικός παπάς που γνώρισα, όσο υπηρετούσα στο ΚΕΣΥΠ Χανίων, μας επισκεπτόταν τακτικά, πριν ανεβεί τα σκαλιά για συνάντηση με αρμόδιους της τότε Νομαρχίας Χανίων. Κάποια μέρα μου είχε φέρει και “Το τραγούδι του ήρωα Δασκαλογιάννη” (φωτ. 3), ένα μακροσκελέστατο ποίημα ομοικατάληκτο 1030 στίχων. Δεν επρόκειτο για το στιχούργημα που είχε διασώσει ο σπουδαίος Γάλλος ελληνιστής Emile Legrand (1879), αλλά για κάποιο -πιθανόν γνησιότερο- που είχε στην κατοχή του και ανατύπωσε ο Σφακιανός αγωνιστής και δημοσιογράφος Εμμ. Βαρδίδης (1888)… Εχει άραγε συσταθεί Επιτροπή Εορτασμού για τα 250 χρόνια από εκείνη τη δραματική και προδομένη “από το ξανθό γένος” εξέγερση;
