Χαρμολύπη από τη χθεσινή εντυπωσιακή διπλωματική εργασία για τη Νέα Χώρα που παρουσιάστηκε μέσα από τα “Χανιώτικα νέα”.
Από τη μια, θαυμασμός και χαμόγελα για τη σκέψη και τη δημιουργικότητα δύο νέων επιστημόνων κι από την άλλη πίκρα και οργή για αυτούς που “καταδικάζουν” τέτοιες οραματικές προτάσεις να μένουν μονάχα σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Η διπλωματική εργασία της Καλλιρόης Κασσιωτάκη και της Πωλίνας Γουμενάκη – Παυλάκη, οραματίζεται το οικόπεδο της ΑΒΕΑ σαν ένα νέο τοπόσημο που θα δώσει στη Νέα Χώρα μια νέα πνοή. Με σεβασμό στην ιστορική παράδοση της γειτονιάς και στις ανάγκες των κατοίκων της.
Ιδέες για μια πόλη ανθρώπινη, δημιουργική, παραγωγική, με περισσότερες επαγγελματικές διεξόδους για τους ντόπιους, με εναλλακτικές επιλογές για τους επισκέπτες, μια πόλη που ανοίγεται στο μέλλον αγκαλιάζοντας το παρελθόν. Τα Χανιά ως έμπνευση…
Αντί τέτοιων σχεδίων, βλέπουμε τη δημοτική Αρχή Σημανδηράκη να σκορπά… αναπτυξιακό χαρτοπόλεμο πάνω από τη Νέα Χώρα , με φαραωνικές μαρίνες και σχέδια για αναπλάσεις και υποδομές κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες επενδυτών, αγνοώντας τα θέλω και τα προβλήματα των πολιτών. Τα Χανιά ως προϊόν…
Αλήθεια, πού είναι οι σύλλογοι, οι φορείς, οι πνευματικοί άνθρωποι αν θέλετε των Χανίων, που θα σταματήσουν αυτή την πρωτοφανή αλλοίωση της ιστορικής φυσιογνωμίας της πόλης; Γιατί σιωπούν και γιατί δεν αντιδρούν απέναντι στον αφανισμό των γειτονιών;
Μα κυρίως, πού είναι οι άνθρωποι αυτοί που θα εμπνεύσουν τη σιωπηρή πλειοψηφία των Χανιωτών, αυτοί που λόγω και έργω θα υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και όχι τα λογής – λογής επιχειρηματικά συμφέροντα;
