Τα Χανιά που αγαπάμε, μα τα πληγώνουμε…

Ιουλιος 2018 στα Χανιά. Εχουμε φτάσει δηλαδή στην μέση του καλοκαιριού. Της εποχής που τα Χανιά αγαπούν περισσότερο καθώς αποκτούν μία ξεχωριστή αύρα.
Δεν θέλει και πολύ για να τα αγαπήσεις τα Χανιά γενικά, πόσο μάλλον αν τα επισκεφτείς καλοκαίρι, που σφύζουν από ζωντάνια.
Αρκεί να δεις τις φυσικές ομορφιές τους, να επισκεφτείς τις υπέροχες παραλίες, να γευθείς τα τοπικά εδέσματα, να γνωρίσεις τους φιλόξενους ανθρώπους, να απολαύσεις τις βόλτες σου με το μυαλό και την καρδιά σου ανοιχτά.
Γνώριμη εικόνα για όσους ζουν στα Χανιά, οι Ελληνες και οι ξένοι επισκέπτες να κατηφορίζουν σιγά – σιγά προς την Παλιά Πόλη και το Ενετικό Λιμάνι προκειμένου να απολαύσουν την βόλτα τους. Και ποιος ξέρει ίσως κάτσουν και σε κάποιο ταβερνάκι για κανένα μεζέ. Ισως πάλι και όχι, απλά να περπατήσουν για να απολαύσουν τα χρώματα της θάλασσας και του ουρανού στο Παλιό Λιμάνι ή να αποφασίσουν να πάνε σε κάποιο από τα παραδοσιακά γλέντια.
Δεν ξέρω αν το έχετε κάνει ποτέ εσείς αυτό, αλλά η υπογράφουσα κάποιες φορές προσπαθεί να δει την πόλη της ως… τουρίστρια. Να έρθει λίγο στη θέση των χιλιάδων πολιτών που επιλέγουν τα Χανιά για να περάσουν τις μέρες της χαλάρωσης, της ξεκούρασης και της ξεγνοιασιάς.
Κοιτάζω μικρές γωνιές των Χανίων και αναρωτιέμαι, πώς γίνεται να μην αγαπήσεις αυτή την πόλη;
Υστερα έρχεται η πραγματικότητα… Μια βόλτα στο κέντρο των Χανίων με τα πεζοδρόμια σε μαύρα χάλια, τους δρόμους σε πολλά σημεία να είναι γεμάτοι με λακκούβες, τα απορρίμματα να είναι ακουμπισμένα δίπλα από τους κάδους μέχρι να έρθει το απορριμματοφόρο, τα αυτοκίνητα παρκαρισμένα στη μέση του δρόμου, τη Νέα Χώρα να είναι εργοτάξιο και το Κουμ Καπί “ξεχασμένο” κι αφημένο στην τύχη του.
Φυσικά και εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα Χανιά είναι μία πανέμορφη πόλη παρά τις όποιες ασχήμιες που μπορεί να αντικρίσει κανείς, άλλωστε ποια πόλη δεν έχει τα αδύναμα σημεία της;
Ομως πιστεύω ότι η εικόνα της πόλης μας θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Να είναι μια πόλη περισσότερο όμορφη, επειδή θα είναι καθαρή, προσβάσιμη σε όλους και χωρίς ναι μεν, αλλά… Μια πόλη που θα σταματήσουμε να την πληγώνουμε…