Τα Χανιά τον Αύγουστο

Ας αφεθούμε λίγο στην αυγουστιάτικη ραστώνη και ας φανταστούμε… μια πόλη με το πράσινο να “στέφεται νικητής” στη μάχη με το τσιμέντο, δρόμους στοιχειωδώς αξιοπρεπείς, πεζοδρόμια παντού φιλικά για τους συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα και τα παιδιά, χωρίς τραπεζοκαθίσματα και πινακίδες σε κάθε σημείο τους.
Με χώρους στάθμευσης περιμετρικά ώστε να μη συσσωρεύονται όλα τα ΙΧ του νομού στο τετράγωνο Κλαδισός, Γογονή, Ηρ. Πολυτεχνείου.
Ας ονειρευτούμε παραλίες και με ομπρέλες, αλλά όχι μόνο με αυτές!
Με το Λαφονήσι, τον Μπάλο, τα Φαλάσαρνα να αντιμετωπίζονται ως ζώνες υψηλής περιβαλλοντικής αξίας, και όχι μόνο ως “παχιές αγελάδες” που μας “δίνουν φράγκα”, με την Ορθή Άμμο, τον Ίλιγγα στα Σφακιά, τη Γεωργιούπολη, την Αλμυρίδα, τις Καλύβες στον Αποκόρωνα, το Μαράθι, τον Σταυρό και τον Καλαθά, την Αγ. Μαρίνα, το Γεράνι, τον Πλατανιά, το Κολυμβάρι, το Καστέλι, φιλικές προς τον λουόμενο χωρίς να χάνουν την παλιά ομορφιά τους.
Ας ξαναδούμε λίγο διαφορετικά τα χωριά μας, πριν την επέλαση του “μπετόν αρμέ”, όταν τα σπίτια τους είχαν κάτι από πνεύμα και την αρχοντιά της Κρήτης. Περισσότερο ακόμα ας αναζητήσουμε και πάλι την ειλικρινή φιλοξενία των προγόνων μας και ας αφήσουμε στην άκρη τα “επίπλαστα χαμόγελα” των σύγχρονων τουριστικών “παραδείσων”…
Και μετά από όλα αυτά ας ξυπνήσουμε και ας αντικρίσουμε την πραγματική εικόνα και ας σκεφτούμε αν είναι αυτή που μας ικανοποιεί και αυτή που πραγματικά θέλουμε…