Είναι τω όντι πολύ ενδιαφέρουσα η αναφορά στα περασμένα, διότι εκτός άλλων σου υπενθυμίζει και το πόσο εύκολα ξεχνιούνται -με την πάροδο του χρόνου- κάποια ζητήματα που κάποια στιγμή “έπαιξαν” στην ειδησεογραφία ως κύρια θέματα.
Ηταν θέματα “ζωής και θανάτου… μια φορά κι έναν καιρό”, που αποζητούσαν λύση αλλά ξεπεράστηκαν δίχως να δοθεί αυτή η… λύση ή έστω κάποια απάντηση…
Απλά αποσιωπήθηκαν κι έτσι… ξεπεράστηκαν!!!
Καταλαβαίνει εξάλλου ακόμη και ο πιο “ανυποψίαστος”, ο πιο αδαής ότι η… λήθη των συγκεκριμένων θεμάτων μάλλον ωφέλησε τους “δυνατούς” οι οποίοι εξ αρχής διαφαινόταν ότι θα ήταν οι νικητές!!!
Χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη ορολογία· κάνοντας λόγο δηλαδή για νικητές και ηττημένους, για δυνατούς και αδύνατους ή αδύναμους, είναι η κατάλληλη ώρα να αναφερθούμε και στο σημερινό θέμα που δεν είναι άλλο από τη… μουστάρδα!
Τη μουστάρδα που εφεξής θα πλέει στα νερά της Μεσογείου για να θρέψει τις γενιές τις επερχόμενες (των ψαριών, των ανθρώπων κ.λπ.) και όποιον άλλο… πλατσουρίσει στα νερά της!
Ναι, σίγουρα το θέμα της υδρόλυσης των Χημικών στη Μεσόγειο δεν είναι θέμα light, ούτε πρέπει να το προσεγγίζει κάποιος με χιούμορ, ωστόσο διαβάζοντας τα περί “αερίου μουστάρδας” που εκτός των άλλων χημικών υδρολύεται ακόμη και αυτή τη στιγμή, αυτό που κάποιος μπορεί να κάνει είναι να γελάσει… πικρά για όλα αυτά που πρόκειται να δούμε και στο μέλλον, για όλα αυτά που ο άνθρωπος προξενεί στη φύση βιάζοντάς την με τον πιο επαίσχυντο τρόπο!
Από την άλλη, υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν και μάλιστα με περισσή ευκολία ότι στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε, δυστυχώς(!) τίποτα δεν πρέπει να μας παραξενεύει…
Τουλάχιστον ας συνεχίσουμε εμείς να αγωνιούμε, να μαχόμαστε και ας αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε πώς είναι δυνατόν να ανεχόμαστε τη συνεχή και “αυξανόμενη” απαξία που επιδεικνύουν οι δυνατοί προς τους αδύνατους, τους αδύναμους αυτού του κόσμου!!!
Γι’ αυτήν εξάλλου την επικρατούσα κατάσταση από τις αρχές του Γενάρη τ.ε. τα “Χ.Ν.” με συνεχή ρεπορτάζ, έρευνα, αρθρογραφία κ.λπ. είχαν επισημάνει τον ορατό κίνδυνο. Χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο της 9ης Ιανουαρίου για το θέμα που είχε την προηγούμενη ημέρα αναδειχθεί από τα “Χ.Ν.”.
Διαβάζουμε: «Πειραματική, με αμφίβολη επιτυχία και με ορατούς κινδύνους για την υγεία και το περιβάλλον, είναι η μέθοδος καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας που αναμένεται να εφαρμοστεί στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κρήτης – Ιταλίας. Αυτό επισημαίνουν Ελληνες και Γερμανοί επιστήμονες, […] για την επιχείρηση που ξεκίνησε ήδη, σε συνεργασία Αμερικανών και Ρώσων, με τις… ευλογίες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που ζητά μάλιστα επιτάχυνση των διαδικασιών».
Εκτοτε παρόλες τις κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες, ψηφίσματα, αρθρογραφία κ.λπ. κυρίως στην περιοχή μας, δεν είχαμε το αποτέλεσμα που θα θέλαμε. Αντιθέτως συνέβη αυτό που απευχόμασταν…
